𝐊𝐢𝐥𝐥 𝐌𝐞 𝐒𝐥𝐨𝐰𝐥𝐲 ✞ 𝐲𝐤

Beni Yavaşça Öldür

°•Final°•
•!!!Bolcana yorum bekliyorum!!!•
•İyi okumalar 🌻•
---

Dünyada, her an her şey olabilirdi, bunu herkes çok iyi bilirdi. Aldırmazlardı çoğu zaman, o an ki zevke odaklanırlar, sonrasında dünyanın ne getireceğini umursamazlardı, belki iyi şeyler olurdu, belki kötü şeyler fakat bunu bilemezlerdi; dünyanın hangi an hangi şeyi getireceğini.

Bende bilmiyordum.

Onunla karşılaşmıştık bu alkol, seks kokulu barda. Bakışlarımızda zihinlerimiz çelinmiş, öpüşlerimizde sarhoş olmuş, imkansızlıklarımızda fethedilmiş, birbirimizde yanmıştık (ya da yalnızca benim zihnim çelinmiş, sarhoş olmuş, fethedilmiş, yanmıştım.)

Şimdi ise sessizdik.

Durgun ve sessiz.

Bir kaç dakika öncesine kadar birbirlerini sarıp sarmalayan, ahenk ile kıvrılan dudaklarımızı şimdi bıçak açmıyor, inlemelerimizi yankılayan duvarlar sessiz, tenini okşayan ellerim titrek, bakışlarında kalan zihnim bulanık, nefeslerinle hızlanan kalbim sakin...

Sessizliğimizi bölen tek şey kapının ardındaki sarhoş zihniyetlerin bedenlerini kıvırtıp, sağa sola savrulmasını sağlayan şarkı.

Her şey normaldi aslında, tek bir anormallik vardı, o da alnıma dayanmış olan silahın susturucusu ile çevrelenmiş soğuk, metal namlusuydu.

Bu durum bence anormalden çok komikti; çünkü bilirsiniz, annemiz bize her zaman yabancılarla konuşma, onlar sana şeker verirse onlarla gitme derdi hangi yaşta olursak olalım ama biz ise bunu saçma bulurduk. Şimdi ise bir adam bana şeker vermişti, bende ona kanmıştım ve şimdi alnıma bir silah dayanmıştı. Komikti işte, annemi dinlemeliydim!

Ama ben, buraya kadar olan ve şu anda da olan şeylerden asla ama asla pişman değildim. Sonrasında da olmayacaktım.

En azından son dakikalarımı bir kusursuzlukla geçirmiştim, bence şanslıydım!

- Gülüyorsun, neden?

Gülüyordum, onun sırıtmasının aksine ben gülüyordum omuzlarım sarsılıp, uzandığım yatağa çarpacakları kadar.

- Yazık olacak...

Alnımdaki namlu göğsüme doğru ağırlıkla inerken gözleri gülüşümdeydi, dili ise dudaklarında ıslak bir yol çizmekteydi.

- Bu güzel gülüşün solacak olması. Sanırım dünya seni hak etmediği için Tanrı beni sana gönderdi.

- Bu senin görevin mi?

- Öyle olmalı, çünkü kendimi durduramıyorum. Bu bir görev olmasaydı, kesinlikle bu gülüşü gördükten sonra sana değil kendi kafama sıkardım. Gözlerim gülüşünü hak edecek kadar nasıl bir sevap işledi merak ediyorum. Öylesine güzel, öylesine uyuşturucu ki! Gözlerimi inci dişlerinden, güneşi taşıyan dudak kıvrımlarından alamıyorum.

Hayranlık taşıyan sesi kesildiğinde ben de susmuştum, bakışlarımızda konuşmaya başlamıştık çünkü. Kelimeler yoktu ama gözlerimiz çok şey anlatıyordu birbirimize.

Sonrasınsa ben bozmuştum kelimelerimle bakışlarımızın sohbetini.

- Beni yavaşça öldür.

O an, gözleri bana fısıldamıştı dudaklarından çıkan soğuk kelimelerin aksine hüzünle; "Yapamam, dayanamam gülüşünün yavaş soluşlarına."

- Diğer tarafı bilemem fakat, burada hızlı olacak her şey. Tıpkı ilk bakışlarımızda birbirimizde sürüklendiğimiz o dakikalar gibi.

Ben bu soğuk kelimlere karşılık vermedim, gözlerindeki fısıltıların aksine.

Bakışmalarla konuşmalarımızı sevmiştim, kelimeler soğuk geldi onunla.

"Tekrar sürüklenelim Min, cehennemimizde tekrar sürüklenelim."

Bakışlarımın susmasıyla bir kurşun sesi yankılandı odada, sonrasında ise gözlerimden kaybolan parıltılar, kesilen nefesler ve karanlık.

"Sürüklenelim Jeon, cehennemimizde tekrar sürüklenelim."

Fakat o gün gözlerindeki parıltıları kaybolan, nefesleri kesilen ve karanlığa bulanan bir tek ben değildim, tıpkı bu sessiz odada yankılanan bir kurşun sesi olmadığı gibi.

愛
----------

(:

Beklemiyordunuz değil mi?

Benden güzel final beklenir mi karılar beyler? Tabii ki de beklenmez üoshcphüvslgaip

Şu ana kadarki tüm destekleriniz için size teşekkürlerimi armağan ediyor, hayalet okuyuculara ana avrat küfür ediyorum.

Umarım hoşunuza giden bir bölüm olmuştur, bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorum olarak belirtmeyi ve beğenilerinizi eksik etmeyin lütfen. İyi geceler dilerim.

愛(Ai)'den sevgilerle...
Sizi seviyorum ay çiçeklerim 🌻💛