|| Zawgyi ||
( ေ႐ွာင္းႏိုင္ငံ ပ်က္စီးခ်ိန္ )
" မင္း..မင္းသားေလး ေျပးရေအာင္ အျမန္. "
"ဟင့္ဟင့္ ခမည္းေတာ္....မယ္ေတာ္... အီးဟီ "
အသက္၁၂ ႏွစ္အရြယ္မင္းသားေလးတစ္ပါး ထိုမင္းသားေလးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ အျဖဴ ေရာင္မ်က္နွာဖံုးအေပၚမွာ မက္ပြန္းပြင့္ပံုဆြဲထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုနဲ႔ မင္းသားေလးနဲ႔ အထိန္းေတာ္ႀကီးက တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့နန္းေတာ္ႀကီးထဲကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ အထိန္းေတာ္ႀကီးလက္ထဲမွာ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္နဲ႔ ေနာက္လက္တဖက္က သူ႔ရဲ႕မင္းသားေလးရဲ႕ လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္နဲ႔ေဝးေလာက္ၿပီဆိုမွ
"ေဟာဟဲ....မင္းသားေလး မငိုပါနဲ႔ "
"ဟင့္ဟင့္ မယ္မယ္တို႔...."
အထိန္းေတာ္ႀကီး မင္းသားေလးရဲ႕တိန္ဝင္ေနတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ အလြန္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။
" မင္းသားေလးမငိုပါနဲ႔ေတာ့ မင္းႀကီးေျပာခဲ့တာ ေသခ်ာေပါက္ေကာင္းေကာင္မြန္မြန္အသက္႐ွင္ ေနပါဆိုတဲ့စကားကိုေမ့လို႔မျဖစ္ဘူးေလ "
"..........."
မင္းသားေလးအသံေတြတိတ္သြားတယ္။ အထိန္းေတာ္ႀကီး သက္ျပင္းဖြဖြခ်ကာ
" အခုကစကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ေပၚသြားလို႔မျဖစ္ဘူး မင္းသားေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးကိုေျပာင္းလိုက္ ပံုတူရင္သိသြားမယ္။ နာမည္ကေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ လို႔ဘဲဆက္ထားလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါ့မယ္ အသက္နဲ႔ရင္းၿပီးေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါ့မယ္"
........................
( ၅ ႏွစ္ၾကာၿပီေနာက္ ) ( ဝမ္ႏိုင္ငံတြင္ )
"ကိုယ္ေတာ္ ပိုင္ႏိုင္ငံနဲ႔ခ်စ္ၾကည္အတြက္ ကိုယ္တိုင္သြားမယ္"
ပုလႅင္ေတာ္ထပ္ကေန ဩဇာသံအျပည့္ရိွတဲ့ အမိန္႔တစ္ခုၾကားရခ်ိန္ ေအာက္မွာရပ္ေနၾကတဲ့ အမတ္ေတြကေခါင္းငံုအ႐ိုအေသေပးၿပီး တစ္ညီတညာျဖစ္
YOU ARE READING
My Own Emperor
Fanfiction|| Zaw & Uni || ကြၽန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဧကရာဇ္.... #YiZhan # Writer - Saung (D.W) 🦁,🐰,🐢 ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်သော ဧကရာဇ်.... #YiZhan # Writer - Saung(D.W)
