A Psycho Lover ~BakuDeku~

-14. Bölüm-

Merhaba.. Ben Bakugou Katsuki. 22 yaşında genç bir deliyim. Herkes bunun sebebinin ailem olduğunu düşünse de durum farklı... Ben bir şizofreniyim.. Ve insanların yanında bulunan yaratığımsı şeyleri görebiliyorum.. Peki ailemi neden mi katlettim? Çünkü onların yaratıkları fazlasıyla zararlı.. Büyük.. Dışarıdaki insanlara zarar verebilirler.. Onları öldürürsem insanlar için oluşan tehdit azalmış olur..

***

17 yaşındayken.. Normal bir şekilde, her zaman ki gibi yolda yürüyordum. İnsanların üstündeki yaratıkları görebiliyordum.. Hepsi büyük olmasa da.. Hepsi zift gibi simsiyahtı... Hepsi birer şeytandı.. En masum dediğinin bile.. Simsiyah yaratığı vardı... Kafamı karşıdan karşıya geçmek için sağ tarafa çevirdiğimde, karşı şeritteki çocuğu gördüm... Onun yaratığı... Bembeyaz.. Aynı kar gibi.. Ve yüzü.. Parıldıyor.. O.. Harika.. Baştan aşağı çocuğu süzdükten sonra o yeşil saçlarına kurulmuş olan beyaz yaratığa baktım. Çocuğun arkadaşlarının tepesinde bulunan siyah yaratıklar yüzünden.. Beyaz yaratık tamamen içine kapanmıştı.. Onu korkutuyorlardı.. Yayalar için yeşil yandığında, yaya geçidinde bir araya geldik... O yeşil kafalı çocuğa bilerek çarptım... Hepsi isteyerek.. Ve onun dikkatini çekmeyi başarmıştım.. Bana sadece o büyük, yeşil gözleriyle bakmakla yetindi.. Ama yanındaki o kara iğrenç yaratıklar.. :

"oi!! Önüne baksana lan!!"

"birde geçip gitmeye çalışıyor!! Hemen özür dile!!" yüzümü pek göstermeden onlara baktım.. İçlerinden kırmızı beyaz saçlı olan sessizdi.. Yaratığı da normaldi... Sonra tekrar yeşil kafalı çocuğa baktım. Telaşlı görünüyordu.. :

"ha.. Hadi ama çocuklar. Ona yanlışıkla çarpan bendim. Um.. Bayım.. Özür dilerim.." ona çarpan ben olduğum halde.. O gülümseme de ne..? Neden beni arkadaşlarından koruyorsun? O kadar çaresiz ve güçsüz mü görünüyorum...?!.. Hayır sen bunu.. Yapmayı istediğin için yapıyorsun.. Arkadaşları durumu anladıktan sonra başlarını salladılar ve yürümeye başladılar:

"hadi Midoriya" Midoriya.. Midoriya... Hangi okul..
Gözlerimi okul formalarına diktim ve üstündeki yazıyı okudum.. Eve gittikten sonra o okulun ismini internete yazdım ve öğrenci kısmına Midoriya yazdım.. Karşıma çıkan öğrencilere bakarken o yeşil gözleri direk tanıdım... Midoriya İzuku.. Midoriya... Midoriya İzuku.. İşte.. Midoriya İzuku..

***

Kendi yaşıtlarım gibi okula gitmezdim.. Yavaş yavaş değiştiğimi hissediyordum.. Birkaç kez aileme, Midoriya'yı araştırırken yakalandım.. Gay olduğumu anladıkları zaman acayip sinirlendiler.. O yaratıkları.. Acayip büyüktü.. Midoriya'yla aramı ayırmak istiyorlardı.. Ben sadece onun eşi olmak istiyorum.. Neden.. Neden izin vermiyorlar.. Sadece.. Onu daha fazla güldürmek istiyorum.. Daha fazla.. Daha fazla...
O gece ailemi katlettiğim geceydi... Köpeğim Shadow'un bir insan olduğunu öğrendim.. Bunun da şizofreniden olduğunu sandım.. Ama herkes onu insan olarak görebiliyordu.. Sonra Midoriya'nın arkadaşlarını katlettiğim gece... Midoriya'yla buluştuğum gece.. Bana acayip öfkeliydi.. Ama yaratığı.. Yanındaki karanlıklar kaybolduğu için adeta bana teşekkür ediyordu.. O kırmızı beyaz kafalı çocuğu öldürmememin sebebi... Onun Midoriya'ya zarar vermiyor olmasıydı.. Midoriya'yı kaçırmadan önceki gün, kötüler tarafından oluşan bir birlik tarafından teklif aldım.. Herkes benim kötü olduğumu düşünüyor.. Halbuki ben sadece kötüleri öldürüyorum.. Yine de tekliflerini kabul ettim ve onlara katıldım.. Kısa sürede Brut'la arkadaş oldum. Shadow'la Brut'un önceden de birbirlerini gördüklerini öğrendim.. Ve ondan sonraki gün Midoriya'yı kaçırdım.. Yaratığı adeta benimle fingirdeşiyordu.. Ama suratı.. Neden Midoriya gülmüyor..? Onu o yaratıklardan kurtardım.. Neden.. Gülmüyor..? Onun o tatlı suratını görmeyi istiyorum.. Ya ölü.. Yada diri.. Onu.. zarar görmemesi için öldürecek kadar çok seviyorum..

Buda böyle bir bölüm dü. Neyse keyifli okumalar~