Yarına Aşık Kelebek

-TANITIM-

Öncelikle bu işlerde çok yeniyim kitap yazma hayalim var ve umarım gerçekleşir bu platformda sadece kendimi deneyeceğim dediğim gibi yazım hataları vs varsa kusura bakmayın bu bölüm tanıtım niyetindeydi💖

...

Eğer sizde iyi olmaya çalıştıkça dibe batıyorsanız bizdensiniz..

Canım çok yanıyordu evden çıkar çıkmaz kafamdaki seslerin bir nebze olsun sustuğu yere gittim. Öyle pek afilli Bir yer değildi. Bizim gibi acılı insanların mabedi..
Uçurumun kenarına oturdum tüm şehir ayaklarımın altındaydı.Kim bilir şu evlerde ne acılar var ne mutluluklar. Birden veda konuşması yapmak istedim o katı ifademin altında yatan acıları öfkemi hüznümü aşkımı anlatmak istedim..

Ah ne acı bunları dinleyecek kimsem yoktu hiçliğe bağırdım o gece..
Anne
'ben artık dayanamıyorum gitmek istiyorum gidemiyorum seveyim diyorum sevemiyorum ölmek desen beceremiyorum'

Bir adım daha attım, Uçurumun dibine yanaşırken. Tekrar sözlerime devam ettim ben ne için yaşıyorum sahi?
Hiçbir şey diyemedim ne desem boştu bir adım daha attım. Biliyorum artık yolun sonuydu ama en acısıda engel olamamamdı kafamdaki seslere. Kendimi boşluğa bırakacakken  kafamdaki sesler tekrar konuşmaya başladı.

'hadi sesime gel burası o cehennemden kurtaracak seni küçüğüm.'
Bir adım daha attım. İnsanlar neden böyleydi, babamın beni sevmesi küçük kızım diyip bağrına basması için burda olmam mı gerekiyordu.

Bir adım daha attım gözlerimi kapatıp yere çakılmayı beklerken birisi beni kendine çekti. Tüm uvuzlarımda Manolya kokusu vardı, gözlerimi açmadım dakikalarca öyle durdum.Ne o bir şey dedi ne ben..
Gözlerimi açıp baktığımda kahverengi bir çif gözle karşılaştım, benim buz mavilerime tezattılar..

Kafamda delice sorular vardı, burda ne işi vardı? Beni nerden tanıyordu?.. Yoksa o da mı hayal ürünümdü? ..