KORKUSUZ

10.Bölüm

Hastaneden çıktıktan sonra herkes kendi evine gitti . Aras fikrimi bile sormadan beni kendi evine götürdü .

"Duşa girmek ister misin?" dedi.

Önce şaşırsamda sonra anladım ve konuşmaya başladım.

"Olur aslında ama bak ben kendi evime gideyim rahatsız olma" dememle birlikte kendimi Aras ve duvar arasında buldum . Arada boy farkı olunca eğilmek zorunda kalmıştı yakışıklım.

What didin gülüm?

Ha?

'Yakışıklım' güzel kelimeymiş.

İç sesimi şuan takmadım sonra düşünürdüm çünkü şuan Arasla aramda mesafe bile yoktu . Dudaklarımız haraket etse değicek şekildeydi . Kalbim durmuştu zaten o ilk elenen oldu. Bir eli duvardayken diğer elimi yüzume koydu.

"Ilk olarak rahatsız olsam teklifinde bulunmazdım"

"Bulunmadın zaten"

"Inadınla uğraşamazdım" dedigi şeye istemsizce sinirlendim . Benle uğraşamazmış demek. Bir hışımla ittim onu tabi çok işe yaramadı sendeledi biraz .

"Madem uğraşmak istemiyorsun niye getirdin beni buraya"

"Arya öyle demek istemedim . Keçi gibi inadın var kızım hatta keçilere taş çıkarıyosun . Yani senle bir ömür de uğraşırım. "

"He bir ömür yanında olurum değil UĞRAŞIRIM diyosun. İyiymiş" dedim aslında çok alınmamıştım hali hoşuma gidiyordu .

"Arya o cümleden onu mu çıkardın?"

"Ne anlamam gerekiyordu?" Yine ve yine kendimi Arasla duvarın arasında buldum.

"Senin ömrün boyunca yanında benim olucağımı , benim ömrüm boyunca yanımda senin olucağını anlaman gerekiyordu . Şimdi Arya Ateş sen duşa giriyorsun bende yemek söylüyorum . Sonrada uyuyoruz . Anlaşıldı mı?" Ne demişti o? Bi dakika bi dakika . Sen benim , bende seninim mi dedi o? Ayh bana bir şeyler oluyor tutun beni .

"A-Anlaşıldı" sırıtarak baktı bana.

"Ayh ne diyorum ben be . Hem sen ne zamandır beri bana emir veriyosun . Duşa falan girmiyorum eve gidiyorum . Bir dahada bana emir vermeye kalk-" cümlemin devamını getiremeden dudaklarıma yapılan baskıyla sustum . A-aras beni öpüyordu . Bu sefer sadece dokundurmuyordu öpüyordu . Şokun ardından istemsizce karşılık vermeye başladım . Altını çiziyorum. İSTEMSİZCE FARKINDA OLMADAN OLDU

Ben nasıl bir duygu yaşadığımı size anlatamam . Çok değişik hissediyorum bıraksalar şuraya düşücek gibi . Dudaklarımızı ayırdı gözlerimin en içine baktı ve kollarını belime doladı ve fısıldadı.

"Hemen duşa git yoksa kendimi tutamıyacağım" hemen kolunun altından kaçıp duşa ilerledim . Yüzüme bir su çarptım hemen . Sonra kapı tıklatıldı.

"Gel Aras"

"Eğer üstündekilerden rahatsızsan diye kıyafey getirdim ."

"Teşekkür ederim" dedikten sonra elindeki kıyafetleri askılığa astım Arasta çıkmıştı zaten . Benim diz kapağıma gelecek şekilde bir tişört ve eşofman getirmişti . Sadece tişörtü giyecektim .

Suyu sıcaklaştırdım ve kendimi serbest bıraktım . Ben neler yaşamıştım böyle . Bilmem kaç gün önce uçurumdan düşmüştüm ve az önce yaşadığım duygu .

Biraz daha durunca belkide bu duyguyu kimseye anlatamıyacağım geldi aklıma. KİMSESİZLİK o kadar kötü ki . Ağlayabileceğin bir omuz uzzanabileceğin bir diz , sığınabilceğin bir baba , yardım lazım olunca seslenebileceğin bir anne , deliler gibi eğlenebileceğin bir kardeş . Gözlerimden akan yaşlar suyla birleşip yere düşüyordu. Hıçkırıklarını sessizleştirdiginde anlıyorsun gerçek acıyı