(Sakura) yine hava almak için dışarıya çıkmıştım parkta tek başıma oturuyordum etrafta oyun oynayan çocuklara özenip keşke bende oynabilseydim onlarla arkadaş olabilseydim diyordum.Annem yanıma gelip tekerlekli sandalyemi kontrol edip iyi misin dedi,ardından annemin yüzünde oluşan acı gülümsemeye bakıtım hafifçe kafa salladım işin hoş yanı tek bunu yapabiliyor olmamdı.
Size biraz geçmişi anlatayım ilkokulda (7 yaşında) okul gezisinde geçirdiğim bir kaza sonucu hastanede kaldım. Kaza sonrası uyandığım zaman kontrol edildim ve doktor boynumdan aşşağısını ağır travma sonucu çok zor harket ettireceğimi fizik tedevi görmezsem bir daha hareket etmemin çok zor olduğunu söyledi.
Annem ve babam çok üzlümüştü ve ağlamışlardı ben şoktaydım tepki bile veremedim zaten harket edemiyorum ağlasaydım kendimi toparlamam imkansız olurdu, annem bana dönüp yavrum ne istersin dedi,bu sorumuydu çok saçmaydı bu saçmalığı onunda çok şaşırmasına verdim ve ona dönüp tedavi dedim ama çıkan ses hırıltıydı annem gözlerini kocaman açıp doktora baktı doktor daha 5 duyu (saçma oldu ne desem bilemedim ses tat kulak burun demek istedim) kontrolünü yapmadığını sadece ultrason görüntülerini söylediğini dedi ve bana yaklaşıp kontrol etti. Sedece ses sorunu vardı gerisi iyiydi sesimin düzelmesinin çok zaman alacağını söyledi böylece hastanede 6 ay kaldım hareket ve sesimi yani eski bedenimi geri almak için tedavi sürecim başladı.
ilk kitabım acemiyim affedin. Yazım yatası noktalama hatası varsa görmezden gelin. Cümlelerim saçma olabilir ilk bölüm baya saçma oldu sonlara doğru düzeltmeye çalıştım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
engellerden mutluluğa(TAMAMLANDI)
Short Story12 yıllık hayatı bi sandalyeye bağlı ve yavaşça iyileşmekte olan kıraz çiçeğine....