Heather ℘ Jikook

Jungkook ℘ Train Wreck

꧁Pull me out the train wreck꧂

•••

Sonunda eve varıyorum. Kafam tamamen rahat, çünkü uzun zaman sonra ilk defa Jimin'e ona olan sevgimi anlatmak için hazır hissediyorum. Bugün rahatım, bugün benim günüm.

Heyecanlı bir şekilde odaya giriyorum, bebeğimin uzandığını görüyorum. Yüzümde buruk bir gülümseme var. Onu uyandırmayı hiç istemiyorum ama dürtmeden edemiyorum. Sabırsızlığım beni buna iteliyor ama o hareket etmiyor.

Defalarca kez dürtüyorum, adıyla sesleniyorum. Ses vermiyor, gözlerini açmıyor. Derin bir uykuya yattığını düşünmek istiyorum. Belki de saatlerce onu dürtmeye devam ediyorum. Hiç usanmadan uyanmasını bekliyorum. Biliyorum, o beni bırakmaz.

"Güzelim, sence de uyanma vakti gelmedi mi? Hem senin için yemek hazırlayacaktım."

Ellerim arasındaki yüzünü okşarken konuşuyorum. O artık çok soğuk. Tenine değen ellerim üşüyor. Ellerimi çekmiyorum, çekemiyorum.

"Bebeğim, çok üşümüşsün. Sana kalın giyin demedim mi?"

Vücudunu ısıtmaya çalışıyorum, cevap gelmiyor. Zaten gelmeyeceğini biliyorum. Ben sadece kendimi kandırıyorum. Meleğimin gidişini kaldıramıyorum. Bu çok ağır, bunu yapamıyorum.

Şimdi fark ediyorum, elimin altındaki bedenin yaşayan bir ölüden farksız olduğunu. Canlı sandığım zamanlarında bile aynı olduğunu.

Şimdi fark ediyorum, onun katili olduğumu.

Böyle bir nimete bakamamış olmak nefesimi kesiyor. Yaptıklarımın hepsi birbir aklıma doluyor. Onun neler yaşadığını görmemeyi seçmiş olmama kızıyorum. Onu son anlarda görmeyi seçmiş olmama kızıyorum. Geç kalışıma yanıyorum.

İnanmak istemiyorum. Dürtmeye devam ediyorum. O beni asla bırakmaz. Ben ne kadar şerefsiz olursam olayım o hep benimle olur. Benim Jimin'im çok güzel. O beni kendini hiçe sayacak kadar çok sever. O beni bırakmaz, yapamaz.

Benim güzelim, onsuz yapamadığım gibi bensiz yapamaz.

Onun yanına gitmeliyim. Onu ısıtmalıyım.

Kucağımdaki bedenin elinin altındaki mektuba bakıyorum. Bana yazdığı yazıya denk geliyorum. Gözyaşlarının kağıdı ıslatmış olduğunu görüyorum. O ıslaklıklara benim gözyaşlarım karışıyor, sevgilim. Biliyorum buna hakkım yok ama çok pişman hissediyorum.

"O daha mı sevilir birisiydi? Sevgine hiç lâyık olamadım mı, ya da sana yeterli gelemedim mi? Onunla benimle yattığından daha çok yattın, Jungkook. Seni tatmin edemedim mi?"

Şaşkınlıkla sorularını okuyorum. Düşündürdüklerime şaşıyorum, aptallığıma şaşıyorum. Böyle güzel bir insanı üzebildiğime şaşıyorum. Hâlâ yaşayabilecek yüzü bulduğuma şaşıyorum.

Üzgünüm, meleğim. Sana lâyık olamayan bendim.

Sen bana fazlaydın, ben bununla baş edemedim.

Bedenine dokunmaya bile kıyamazken, başkasını hiç düşünmeyecek hâle geldim. Söylesene sevgilim, sence kim tatmin etmiş beni? Hem, sen o kadar ucuz birisi değilsin.

Benim güzeller güzeli bebeğim kalbimi tatmin etmiş, bedenim de ne öyle? Yapma, Jimin. Kendinde suçu arama güzelim. Buradaki tek hatalı benim.

Aklıma eve gelişim geliyor. Sana her şeyin açıklamasını yapmaya hazır bir hâldeydim. Geç kalmış olmam beni deli ediyor. Taehyung'un beni zorla öpmesine izin verdiğim için kendimi kesmek istiyorum. Ona bizim evimizin anahtarını verdiğim için ellerimi koparmak istiyorum.

Sana seni seviyorum diyemeden seni buradan gönderdiğim için kendimi öldürmek istiyorum.

Söylesene sevgilim, yanına gelirsem bana kollarını açar mısın?

Daha var güzelim. Yanına gelmeme daha var. Kendimi acı çekmekten kurtaramam. İntihar beni acı çekmekten kurtaracak. Bu sefer kaçamam. Yapamam, sevgilim.

Sana olan özlemim beni kavurana kadar yaşamaya devam edeceğim. Acımdan nefes alamayacak hâle gelene kadar solumaya devam edeceğim. Sana yaşattığım her şeyin bedelini ödeyeceğim.

Üzgünüm, meleğim.

Seni çok seviyorum.

Sana sırılsıklam aşığım.

Güzel uykular, sevgilim.