Painful Secret

Ik zei het toch

Hij stak de stick in zijn laptop en een paar seconden later drukte hij het enige bestandje, die er op stond, open. Blauwdrukken en plattegronden kwamen te voorschijn, maar het beste van allemaal; een foto van een precieze replica van het hoofd kantoor van het U.S. Veterans Affairs Dept . Ik glimlachte toen ik besefte dat ik dit allemaal had gemaakt, ik was trots op het feit dat dit mijn werk was. 'Wtf is dit?' vroeg hij en probeerde te begrijpen wat het was. 'Een opdracht voor school' zei ik dom grijnzend.

'Het lijkt meer op een plan van een crimineel die daar in gaat breken, net als in die films' zei een onbekende jongen. Met een ruk draaide iedereen zich naar hem om. 'Doe normaal Ryan' zei Justin tegen de jongen die blijkbaar Ryan heette. 'Ja, doe normaal Ryan' zei ik met een Barbie-stem tegen hem. Hij draaide met zijn ogen en focuste zich weer op het scherm.
'Wat voor rare school opdracht is dit wel niet?' vroeg een meisje waarvan het waarschijnlijk Bieber's girlfriend Selena Gomez is. 'Iets waar leeghoofden niks van snappen' zei ik en trok de stick uit zijn pc. 'Hé, kom terug!' riep Justin toen ik zijn kamer verliet en naar beneden liep. Dacht het niet dus.

Ik liep de trap af naar beneden met de andere op m'n hielen. 'Jij gaat nergens heen zonder uit te leggen wat voor opdracht dat is' zei Justin bevelend waardoor ik stil stond. Wie denkt die klootzak wel niet dat hij is?! Juist ja, een klootzak dus!

'En wie mag jij dan wel niet zijn om mij bevelen op te geven?' vroeg ik kil. Ik meen het, hij begint me op mijn zenuwen te werken en loopt me in de weg. Hij moet kappen of dit gaat niet goed eindigen. 'Justin, Justin Drew Bieber, om precies te zijn' zei hij denkend dat dit een spelletje was.

Uit het niets begon ik hard op te lachen. Dacht hij nou serieus dat ik niet wist wie hij was? Wat een brave schat is hij toch. Zo naïef. Ze keken me aan als of ik gek geworden was, wat ik eigenlijk ook was. Misschien niet letterlijk, maar wel figuurlijk. En toen was mijn lachbui weer in één klap verdwenen en veranderde ik weer in een gemene bitch.

'Fout, je bent niet Justin Drew Bieber' zei ik en praatte weer verder na zijn verwarde blik te hebben gezien. 'Jij bent iemand die me irriteert, heel erg irriteert. En wat doen meisjes als mij met jongens die ons irriteren en in de weglopen?' vroeg ik met een verzachtte en vragende blik. 'Juist ja, we rekenen met jullie af' zei ik nadat hij bang slikte. Wordt maar bang voor me Bieber, dat is precies wat ik van hem wilde. Ik weet heus wel hoe hij echt is, maar ik kon nu niet aardig doen. Dat mag niet. 'Of er zullen foute dingen gebeuren in de toekomst, dingen die niemand wil mee maken' zou Jai hebben gezegd.

'Sorry' zei ik weer normaal en liep richting de uitgang. Ik zag Ryan en Selena weer naar de woonkamer toe lopen, maar Justin liep achter me aan, alweer. Ik trok met een ruk aan de deurhendel waardoor de deur met een klap open ging. Net toen ik een stap naar buiten wilde zetten hield Justin me tegen. 'Ben je single?' vroeg hij met een vieze grijns. Ugh, alle jongens zijn hetzelfde. 'Ja, maar dat hoort jou niet te boeien aangezien je een vriendin hebt of is het waar wat mensen over je zeggen' zei ik weer gemeen. Eigenlijk had ik dat niet moeten zeggen, ik kon mezelf toen wel voor m'n kop slaan. Mentaal natuurlijk, maar toch.

'Laat maar' zei hij duidelijk geïrriteerd door mijn gedrag. 'Sorry' zei ik en trok me los uit zijn greep. Ik liep snel weg naar m'n auto voordat hij nog wat kon zeggen. Ik had geen zin in ruzie of zo. Ik startte de auto en reed met volvaart naar Jai toe. Ik heb hem al te lang laten wachten, als het nog langer duurt zit ik in de problemen....