Sudden Love UNDER CONSTRUCTION

6

Gio

         I'm here inside my Dad's office. Yes your heard it right. This is the first time in my life-- I'm the one whom make the first move to talk with him. My Dad is busy right now and he told me to wait for an hour. He should finished his work first. He came here in Philippines last two weeks ago. He need to finished the unfinished tasks here in Manila.

          While waiting, I heard my phone ringing. I saw Ron's name appear in the screen of my cellphone.

"Oh, Bro" wala akong gana makipagusap sa mga tao ngayon. Lalo na't masakit na nararamdaman ko ngayon.

("Bro! Kagabi ka pa namin tinatawagan! Pero hindi ka sumasagot! Ayos ka lang  ba bro? Hindi naman ba sila natakot sayo?")

       Nagulat ako na si Anton ang sumagot.  Napangiti nalang ako. Si Tonton talaga ang Clown sa barkada namin.

"Siraulo. Ayos lang ako."

("Nakauwi ka ba ng maayos? Ano ba nangyari at di mo sinasagot miske text namin?") Narinig kong sabi ni Jake.

("Oo nga! Baka may babae kana diyan ha!") Sabi naman ni Luigi.

"Mga tarantado. Nasa office ako ni Dad"

("Umuwi na si Tito?") Tanong ni Ron.

("WOAAAAAH! Himala bro! Close na kayo?") Narinig kong hiyaw nila. Hindi ko sila masisi. Nakikita nilang hindi kami ganon kaclose ni Dad.

"Mga gago! Ano ba kailangan niyo?"

("Namiss ka lang namin bro! Tara morato!") Rinig kong sabi ni Luigi.

("Oo nga bro. Para naman makalimot ka kahit konti") dinig kong sabi ni Ron.

"Pass mga bro's. May importante lang akong gagawin"

("KJ MO NAMAN GIO!") Rinig kong sabi ni Paul.

("Wag mong sabihin papakidnap mo si Mia?!") Sabi ni Anton.

("Tarantado ka tonton! Masokista si Gio hindi kidnapper!") Sabi ni Luigi.

("Aba malay ba natin sa takbo ng utak ni Gio. Hindi na ako magtataka kung nadala na sa mental iyan!") Sabi ni Anton.

("Ikaw ang dadalin namin sa mental! Hay nako Tonton!") Rinig kong sabi ni Luigi.

"Mga siraulo!" Mga may sayad talaga mga kaibigan ko.

("Ano ba kasi gagawin mo? Mas importante ba iyan samin?") Seryosong banggit ni Paul.

"Oo" mas importante ito at hindi niyo maaring malaman.

("Wala ituuuu!") Sabi ni Anton.

        Then I saw my Dad walking towards me. Tapos na siguro siya sa mga paper works niya.

"Sige na. I hang up. Zombie is already coming" at narinig ko silang tumawa. At binaba ko na ang phone.

        Tumayo ako at inayos ang sarili ko. Kahit papano may respeto pa din ako sa tatay ko. Gusto ko maging presentable sa harapan niya. Nakita ko namang nakangiti ito sakin.

'Galak na galak si tanda'

"Son!" Bati nito sakin. Gumanti lang ako ng ngiti dito.

"What do you need?" He asked.

"I will accept your offer, Dad" diininan ko talaga ako pagbikas ng 'Dad'. At ngumit ng malawak itong tatay ko. Sinaniban ata.

"Sabi na at tatanggapin mo din ang alok ko sayo, Gio" tinapik niya ang aking balikat.

"Don't worry, Son. Sisiguraduhin kong makakatulong ako sa pagibsan ng sakit diyan sa dibdib mo" Nagtataka ako sa sinasabi ni Dad sakin. Hindi nama siya ganito sakin pagdating sa pag-ibig. This is the first time.

"I know what is your thinking, Son. I'm being a good father here." At may kinuha siya sakanyang pocket.

"Here" at may inabot siya sakin.... Passport

"Alam kong lalapit ka sakin upang tanggapin ang alok. Kaya ayan" tinapik niya ang balikat ko.

"Tomorrow is your flight. So be ready"

"Tomorrow?!" Gulat ko tanong.

"Yes, son. Why? Is there anything wrong?"

"Hindi ba masyadong maaga Dad?" Tanong ko dito.

"Hindi ba mas maganda na maaga kaysa ang mahuli?" Makahulugang banggit nito sakin.

"Be ready, Son. Packed all your things" wala na akong magagawa. Nakabooked na ang flight ko. All I need to do is to be ready.

"Thanks Dad" This is the first time na magthank you ako sa tatay ko.  Ngumiti na lamang si Daddy.

"You should go now" Tumango na lamang ako. Naiintindihan kong madami siyang kailangang tapusin. At nakuha pa niya ako kausapin kahit sa konting minuto lamang.

        Tumayo na ako at lumabas sa office ni Dad. Sana makatulong sakin itong trip to Malaysia para makalimot sa nangyari sakin dito sa Pilipinas.

          At desisyon ko din na hindi ipaalam sa tropa ang pagalis ko ng bansa. Tutal three days lang ako don. Mas mabuti ng walang makakaalam na aalis ako.

×××

           I've already packed my things. I just bring few clothes. Three days is enough to forget her. Right?

            My mom is already knew. My dad told him last night. What is my mom said? "Kung iyan ang paraan para makalimot ka sa loob ng tatlong araw. Sige, papayagan kita"

            It's eight in the evening. Kaya eto ako ngayon. Nagiintay ng ilang oras para bukas. Six in the morning ang flight ko. Kailangan kong iwan muna dito ang sakit at poot na naramdaman ko. 

            Napagdesisyunan kong magopen sa Facebook. Nang makapag-login ako isa nanamang hindi inaasahang malalaman ko. Pwede ko na bang isumpa ang Facebook? Every time na magoopen ako, palaging si Mia at Robert ang nadadatnan ko sa home page ko. Ang saya nila sa picture. Para silang isang pamilya. Si Robert nakahawak sa tiyan ni Mia. At si Mia nakangiti, ang ganda niya sa suot niyang puting satin na dress. At nakahawak din siya sa tiyan niya at nakacaption sa photo
"I'm lucky to have this two man in my life #7monthspreggynasimommyMia ♥ ---She is 7 months pregnant. At madaming nagcomment at naglike sa post ni Mia. Teka.. Ibig sabihin? Nung bago sila ikasal, buntis na si Mia?

         Tumayo ako pumunta sa study table ko. Andon pa din ang picture namin ni Mia-- birthday namin parehas nung kihunan ito. May cake pa kami sa aming mukha. Ang saya saya pa naming dalawa sa panahon na iyan. Pumikit ako ng mariin. Naramdaman ko nanaman ang mainit na likido na pumatak sa mukha ko.

               Alam kong makakalimutan ko din siya. Bukas ang panibagong simulang tatahakin ko. Panibagong simula, panibagong buhay,  Panibagong ako.