KÜLRENGİ

TANITIM.

Kasım ayının ortalarında, ıssız ve ürpertici bir yolda ağlayarak yürüyordu genç kız. Evden kaçmıştı, sadece herşeyi unutmak ve yeni insanlarla karşılaşmak istiyordu. Tren istasyonuna ulaşmasına az kalmıştı. Dar pantolonunun cebine elini soktu ve biraz para çıkardı. Onun için yeterliydi. Belki de ulaşmasına 20-25  adım kalmıştı birden sert bir şeye çarptı. Bir erkek olduğunu yüzüne bakmadan tahmin edememişti, çok güçlü gözüküyordu. ‘’Pardon,’’ dedi güçsüz bir sesle. Arkasını dönüp yürümeye başladığı sırada bilincini kaybetmeye başladığını anlamıştı. Düşünceleri akıp giderken, gözleri yavaş yavaş kapanıyordu kızın.

Uyandığında güvende olduğunu anlaması uzun sürmemişti. Hastanedeydi. Etrafa bakınırken içeri bir hemşire ve yolda çarptığı adam girdi. ‘’Hafızası yerinde değil, anılarınızdan ve mutlu şeylerden bahsederseniz sizi tanımaya başlar, bu arada.. Ailesi yok mu?’’ Genç adam sert bir ifadeyle konuştu.  ‘’Tek yakını benim,’’ Hemşire genç kıza acıyla baktı, başını çevirip tekrar genç adama baktı ve ‘’Taburcu işlemlerinizi yapmışsınız, bugün çıkabilirsiniz. Geçmiş olsun,’’ dedi. Genç adam başını salladı ve istemsizce gülümsedi. Hemşire odadan çıkınca kız herşeyden habersiz yatağında kaşlarını çatmış genç adama bakıyordu. ‘’Sen de kimsin?’’ Genç adam kızın duymayacağı bir sesle söylendi. ‘’Başlıyoruz,’’ Sahte bir gülüş attı fakat bu konuda başarılı olduğu belliydi. ‘Eymen Çağlayan. Hatırlamıyor musun? Herkesten çok sevdiğin sevgilin.’’