Part 28 (Gayuma)

35 3 0
                                    

CRIS's Point of View






I just hit my steering wheel and covered my mouth at the same time, I looked next to me and Kath was gone. I could see her running away from my car as if she didn't care where she was going. I averted my eyes from the person I love now I know I'm out of breath, my eyesight is too blurred because my tears and cheeks are wet. I started the car and immediately started driving.

I am so stupid, I do not know I can forgive myself. Things would not have happened like this if not for lina, she is the only one who did all this.

I don't know why but it looks like Lina did something to me that I never knew and I can never know.


Arghhhh.....naguguluhan na ako.


Pagkarating ko sa buhay ay agad kong binubusina ang kotse ko at bumaba, pagkapasok ko ay nadatnan ko ang aking mga anak na nanonood ng T.V kasama rin ang isa kong student na si Brylle.

Hindi ko nalang sila pinansin at tumungo na ako sa kwarto, pagpasok ko ay pansin kong wala si Lina kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko.

"It's good and lina's absence only added stress when I saw that woman." Saad ko sa aking isipan at pabagsak na humiga pero hindi ko parin mawala sa aking isipan si kath.

Subrang naguguluhan at hindi ko na alam ang gagawin ko nito wala akong masabihan kasi natatakot ako ang tangi ko nalang malapitan ngayon ay si Neiljames, siya lang ang nakakaalam ng lahat ng ito.


Kailangan ko siyang puntahan.






BRYLLE's Point of View




Nandito ako ngayon sa bahay ng baby ko este kay Kristina pala, Nakalimutan ko wala palang kami HAHAHA.Wala si kuya kasi andon lang sa buhay may ginagawa lang naisipan kong ihatid si Kristina dito sa bahay nila kaya ako nandito ngayon,medyo nahihiya ako kasi andito si sir cris pero okay lang magiging daddy ko rin to soon.

I noticed earlier that sir cris came in here as if from crying. Maybe sir cris and ma'am lina are fighting again

Hysstt mag asawa talaga.

"Oyy brylle?" Rinig kong tawag ni Kristina sa akin kaya agad kong napansin ang presensiya niya na papalapit sa kinaruruonan ko habang may bitbit itong mga cheesy at iba't ibang junkfoods.

"Ano ba Kristina? Kababaeng tao hilig sa junkfoods, tapon mo yan." Pasigaw ko kay Kristina at derektang timingin sa maamo niyang mukha habang nilalaro ko ang stuff toy na frog.

"What's your problem? Sarap kaya!" Ngusong saad niya at kumain ng cheesy, bago niya isinubo ang cheesy ay pinakita pa niya sa akin at umirap.

Loko talaga.

"Sino ba bumili ng mga junkfoods na yan?" Galit na saad ko.

"Me, Why?" She answered directly and her eyes glazed over at me.

Pero ang kyutt parin!

"Next time, don't buy that, it will ruin you especially if you are a woman and it is difficult to menstruate you so do not eat too much junkfoods." Sermon ko dito at napatigil naman siya sa pagkain ng cheesy. Inilapag niya sa lamesa ang mga junkfoods na bitbit niya at nag cross arms.

"So, ano kainin ko ngayon?" Padabog niyang tanong at pansin kong nakataas na ang kilay niya.

HAHAHA parang timang talaga ang babaeng ito.

"Wag ka na kakain ng junkfoods bilhan nalang kita ng chocolates bukas, tabihan mo nalang ako dito manuod tayo ng horror." I said softly and I noticed she blushed so I liked it even more.

"Ayoko nga." Ngusong tanggi niya at nagsalubongan ang kaniyang makakilay na nakatingin sa akin.

"Halikana sige ka wala kang chocolates sa akin bukas HAHAHA." Natatawang saad ko.

Pakipot pa kasi, ehh namumula naman.

"Sige na nga." Ngusong saad niya at tumabi sa akin.

Tumingin ako sa kaniya na nanonood ng horror ngayon, kita kong ang seryoso niyang nanonood at walang ka takot takot.

Iba talaga ang babaeng ito.

"Kristina natatakot ako!" Bulong ko sa kaniya.

"Paki hanap ang paki ko." Taray na saad niya.

"Sige na yakapin mo ko."

"Kung ayaw mo akong yakapin ako nalang yayakap sa iyo." Takot ko sa kaniya at tiningnan niya naman ako ng masama.

"Baliw ka rin ehh noh, bahala ka nga diyan." Galit niyang saad.

Ang cute talaga niya, mukhang tae HAHAHA.

Bahagya kong kinuha ang stuff toy na nasa tabi ko at tiningnan ito.

"Tingnan mo ang mama mo hindi payakap giniginaw lang naman ako eh,damot ng yakap." Natatawa kong saad at kunyari malungkot, pansin kong natawa naman siya dahil sa inaasal ko kaya patuloy ko nalang kinausap ang stuff toy na 'yun.

I just stopped and adjusted when I saw sir cris coming out of his room with ma'am Lina and I knew it was a walk but I did not know where it was going. It was getting closer to our habit so I acted more formally and looked at him more.

"Dad where you going?" Biglang tanong ni Kristina Kay Sir Cris.

"Where is your sister?" Tanong rin ni sir cris pabalik kay Kristina.

"In here room." Magalang na sagot ni Kristina.

"May puntahan lang ako, dito muna kayo brylle bantayan mo mga anak ko ha?" Utos ni sir cris sa akin kaya bahagya akong napatango.Pagkatapos non ay agad namang lumabas si sir cris para umalis.







KRISHNA's Point of View




Nasa kwarto lang ako at sina kristina at brylle naman ay nasa baba nanood ng T.V, hinayaan ko muna sila para ma solo ni brylle ang kapatid ko at nag study nalang ako.

Sa aking pagbabasa ay medyo nainip na ako kaya niligpit ko na ang aking mga notebook at nilagay sa bag ng maayos.

It's so bored, I just want to be alone first.In the silence here in my room, different things just popped into my mind.


"Ano kaya mangyari sa buhay ko?"


"Ano kaya ang mangyari sa mga pamilya ko?


"Maging maganda ba?"


I asked myself, I just sighed because of what is happening now, mommy and daddy are always fighting I don't know why? I wanted to wean them but I could not.

Napakasakit pala makita mo yung mga magulang mong nag aaway, nag sigawan samantalang ikaw nanood lang sa kanila, kahit kailan wala silang respeto kahit na pansin nilang pinanood na sila ng kanilang anak mas pinairal nila ang kanilang away.

I always cried because there was not a day that they did not shout and not once did mommy or maybe daddy sleep here, sometimes Kristina and I were here because they did not have two.

It used to be good for us to have fun but why did everything suddenly change? Although it was a joy I could not see in the eyes of my parents, I noticed that sadness was buried and it remained hidden in their eyes.

Kailan pa kaya ito matatapos?

But I hope it doesn't get to the point where the two of them separate.







Anjeasian/My Readers

BRØKÊN FÂMÎLYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon