Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 10

Als we weer 'thuiskomen' in het het appartement voel ik hoe Lando kusjes in mijn nek drukt. "Ik wou dit al de hele middag. Sinds jij bij mijn auto kwam staan om even te praten. Ik had namelijk heel goed uitzicht" Ik besef me ineens dat ik inderdaad een laag uitgesneden shirt aanhad wat redelijk los zit. Lando moet het dus over mijn inkijk hebben. Ergens voel ik me gevleid dat hij daarnaar keek, maar ondertussen is het ook ongemakkelijk dat hij tijdens het gesprek naar mijn borsten heeft lopen staren. "Mijn ogen zaten hoger hoor..." zeg ik terwijl ik hem zacht van mij weg duw. "Dat weet ik. Maar ook als ik alleen in je ogen kijk wil ik je zoenen en aanraken en..." hij stopt midden in zijn zin en ik weet wel wat hij bedoeld, maar ben blij dat hij beseft dat ik rustig aan wil doen. Hij streelt mijn nek en verstopt zijn gezicht in mijn haren. "Lando... Ik moet echt even mijn tas schoonmaken... Zometeen ben ik van jou" In de pitbox viel er drinken over mijn tas heen en nu voelt hij helemaal plakkerig. Met een vies gezicht ga ik bij de gootsteen staan en pak ik een vaatwasdoekje. Ik gooi de inhoud van mijn tas naast me op het aanrecht en voorzichtig maar krachtig probeer ik het plakkerige spul van mijn tas af te halen. Ik laat de gootsteen iets vollopen zodat ik de kraan niet hoef te laten lopen en dompel mijn tas af en toe ietsje onder in het water. Het is niet ideaal, maar alles plakt en de tas is redelijk nieuw. Ik ben vol concentratie bezig als ineens de deurbel gaat. "Jeezus!" Ik schrik me rot en laat mijn tas met een harde plons in het water vallen. "Shit..." Mijn tas is doordrenkt... Als Lando de deur weer dichtdoet draai ik mij half om  "Wat was dat?" "Verkeerde appartement, ze moeten een verdieping hoger zijn" "Lekker dan" Ik doe nog een laatste poging om het plakspul van mijn tas af te halen en leg hem dan te drogen. Ik droog mijn handen af en haal de spetters uit mijn gezicht. Ik draai me om naar Lando en leun tegen het aanrecht aan, ik zie hoe hij naar foto's van zijn familie kijkt en krijg een glimlach rond mijn mond. Zodra hij het fotolijstje weer neerzet en zich omdraait naar mij worden zijn pupillen groter. "Mijn god..." Ik zie hoe hij langzaam groeit en kijk hem vragend aan. Dan besef ik me dat mijn shirt extreem doorschijnt nu het nat is. De natte stof plakt tegen mijn huid en accentueert alle vormen. Hij loopt naar mij toe en ik lach. "Hou je in he... Daarnaast, volgens mij moest jij nog even dingen regelen voor het team." hij rolt met zijn ogen en mompelt zacht zacht "En ik ga douchen" zeg ik. Opnieuw rolt hij met zijn ogen en ik weet dat hij op meer spanning gehoopt had, maar ik heb het team beloofd dat ik hem aan het werk zou zetten. 

Ik stap onder de douche en voel het warme water over mij heen glijden. Ik voel me anders sinds gisterenavond. Veel vrouwelijker, volwassener en mooier. Ik denk aan de vorige keer dat ik uit de douche gestapt kwam en Lando een boodschap op de spiegel geschreven had. Ik krijg spontaan een glimlach om mijn mond en ergens hoop ik dat hij dat nu weer doet. Aan de andere kant zou ik boos moeten worden als hij dat weer doet, omdat ik hem heb gevraagd om zijn werk nog even af te maken, zodat we vanavond iets leuks kunnen doen. Zodra ik klaar ben draai ik de kraan uit en grijp ik naar mijn handdoek. mijn handdoek... ik wist dat ik iets vergat. Ik schaam me kapot maar ik heb geen keuze. Voorzichtig roep ik Lando en vraag of hij mij een handdoek kan geven. Hij probeert de handdoek te geven zonder naar mij te kijken, maar hij kan zich niet inhouden. Hij werpt een blik op mijn naakte, natte huid en zie hem verstijven. Opnieuw groeit zijn lid onder zijn broek en ik voel hoe ik binnenin begin te gloeien. Ik zou niets liever willen dan hem in mij voelen, maar ik ben bang. Bang dat hij mij in de steek laat als hij het hoort, bang dat hij me uitlacht, bang dat hij misbruik van me maakt. Ergens weet ik dat hij niet zo is, maar ik kan het niet geloven. Alle mannen willen maar één ding toch? Maar Lando is niet zoals alle anderen. De stemmen in mijn hoofd blijven maar tegen elkaar vechten en blijkbaar merkt Lando aan mij dat er iets is. "Val... Er is iets met je. Wat is het?" met een angstige blik kijk ik hem aan. Hij geeft mij de handdoek en loopt dan weg. Vervolgens komt hij terug met een trui en een joggingsbroek en ik kijk hem verbaasd aan. "We blijven de rest van de dag hier en doen helemaal niks. Er zitten spoken in je hoofd en ik ga ze daar weg halen, tenminste dat ga ik proberen..." Ik geef hem een kus en droog me af. Ik trek de joggingbroek en trui aan en Lando eist zowat dat ik rustig op bed moet gaan liggen. Ik wil dat hij bij me komt liggen, maar hij gaat weer naar de woonkamer. 

Niet veel later komt hij terug met een kop thee in zijn handen. Hij zet het kopje op het nachtkastje naast het bed en komt naast me liggen. Hij trekt mij naar zich toe en haalt zijn handen geruststellend door mijn haar. "Wat is er Val..." ik voel hoe hij zacht de bovenkant van mijn hoofd kust, terwijl hij mijn haren blijft strelen. "Ik... Ik ben gewoon bang. Bang voor alles..." hij heft zijn hoofd iets op en kijkt mij aan. Ik kan de tranen nauwelijks bedwingen en een voor een beginnen ze over mijn wangen te rollen. Hij wrijft de tranen weg en kijkt me recht aan. "Waarom?" Ik probeer mijn gesnik tegen te houden maar tevergeefs. "Ik heb... Ik ben een paar jaar geleden aangerand... Ik kon geen kant op en voelde me zo vies" Lando wrijft over mijn wangen en kust zacht mijn neus "Dus daarom verstijf je soms ineens als ik je aanraak..." Ik knik voorzichtig en ik druk mijn hoofd tegen zijn borst. "En gisteren dan... Je verstijfde niet bij mij..." "Omdat ik jou aanraakte, jij mij nauwelijks..." Ik zie bijna hoe Lando de puzzelstukjes in zijn hoofd op de plaatsen legt. "Is dat ook waarom je niet wil vr..." "Ook... Maar ik heb het nooit gedaan." "En toen dan?" "Bijna..." Ik krijg nauwelijks de worden uit mijn mond van afschuw. "Godzijdank wou de riem niet los en schoot iemand mij te hulp... Maar die stoten met zijn hand..." Mijn stem breekt en ik barst in huilen uit. Ik voel de pijn weer en de beelden flitsen door mijn hoofd. Hoe kunnen mensen zo walgelijk zijn. Hij trekt mij bovenop zich en slaat zijn armen stevig om mij heen. "Het spijt me zo..." Het blijft een tijd stil en het enige geluid wat hoorbaar is, is mijn gesnik. Even later verbreekt Lando de stilte. "Ik beloof je... Met heel mijn hart... Ik zal er alles aan doen om je weer een beetje vertrouwen terug te geven, je de liefde te geven die je verdiend, je de pijn te laten vergeten en je op een aangename, warme en zorgzame manier opnieuw kennis laat maken met seks en alles wat er bij komt kijken. Én ik beloof je dat ik er persoonlijk voor zal zorgen dat je nooit meer zoiets hoeft mee te maken..." Ik hoor een kraak in zijn stem en leg mijn kin op zijn borst, hem aankijkend. Ik zie zijn waterige ogen en mijn hart begint te gloeien. "Waarom raakt het je zo?" vraag ik tenslotte voorzichtig. "Ik kan niet geloven dat mensen dit een ander aandoen, dit JOU aandoen... Jij verdient dat niet. Niemand verdient het, maar jij zeker niet..." Ik druk mezelf iets meer naar de bovenkant van het bed zodat ik met mijn hoofd dichter bij het zijne lig. Mijn lippen raken verstrengelt met de zijne en dan onderbreekt hij de kus. "Maar ik heb wel je hulp nodig... Het voorspel weet ik, maar de rest ken ik ook nog niet..." Elke cel in mijn lichaam is verbaasd en tegelijkertijd extreem opgelucht. Lando heeft ook nog nooit... Ik knik en druk mijn lippen tegen zijn oor. "We gaan samen dit pad af en kijken hoever het gaat."  vervolgens voel ik zijn adem in mijn nek "Laat het alsjeblieft oneindig zijn. Ik wil alle kruisingen en deuren samen met jou doorstaan... Wat het ook mag zijn... Tot het eind." Zijn woorden zweven door mijn gehoorgang en ik kan niet geloven dat hij dat net zei. "Tot het eind." Zijn woorden blijven zich herhalen en met die liefdevolle en kwetsbare woorden van ik, half bovenop Lando, in slaap.