Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 52

We besluiten het nieuws nog even geheim te houden en er vooral even stilletjes met z'n tweeën van te genieten. De laatste voorbereidingen voor de afscheidstournee verlopen soepel en ik vraag me af wat Lando en Bram steeds uitspoken. Steeds vaker hebben ze samen een afspraak en in de jaren dat ik samen heb gewerkt met Bram heeft hij nog nooit afspraken met Lando gehad. Als Lando weer thuis komt zie ik een schrik op zijn gezicht "Schat... Gaat het wel goed met je? Je ziet eruit alsof je al dagen niet geslapen hebt!" Ik slik en kijk hem aan "Ik ben gewoon wat misselijk... Zal wel door de zwangerschap komen" Bij het woord 'zwangerschap' verschijnt er een glimlach op zijn gezicht en hij loopt naar mij toe "Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Onze liefde... Ik vond liefdesbaby altijd zo cliché klinken, maar het is echt zo... Dit kindje is ontstaan uit pure liefde." Ik omhels hem en voel hoe hij kusjes in mijn nek drukt. "Wanneer wil je het vertellen?" Hij houdt mijn gezicht tussen zijn handen en wrijft zachtjes over mijn wangen "Ik wil sowieso eerst de acht weken echo afwachten, misschien rond de 10-12 weken, na de tweede?" Lando knikt en drukt een kus op mijn voorhoofd "Na de tweede klinkt goed. We moeten wel kijken naar je tourdata, want ik denk niet dat je steeds ergens anders een echo wil maken." Shit, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht! De echo's zitten middenin de tour. "Zullen we daar zo even naar kijken? We kunnen het Bram ook wel laten regelen, maar dan moeten we het toch aan iemand vertellen..." hij schudt zijn hoofd "Het moet ons samen wel lukken toch?" 

Met veel passen en meten is het gelukt om ruimte te vinden voor echo's, steeds is er net genoeg tijd om terug te vliegen naar Londen om hier, gewoon thuis, echo's te maken. Er hoeven gelukkig geen shows verplaatst te worden, omdat er sowieso al meer ruimte tussen de shows zat dan voorheen. 

Nadat alles bij de 8-weken echo goed blijkt te zijn begin ik met een goed gevoel aan mijn afscheidstournee in Nederland. Lando gaat steeds met me mee en we lijken alleen nog maar sterker te worden samen. Bram stelt steeds vragen over het feit dat we zo vaak wegmoeten en waarom ik zo bleek zie, maar we zwijgen over de zwangerschap en verzinnen andere smoesjes, die allemaal deels waar zijn. Tijdens de tour zing ik 'drive me crazy' voor het eerst live en iedereen zingt massaal mee. Nadat ik het laatste akkoord heb gespeeld neem ik het applaus in ontvangst en daarna roep ik Lando het podium op. Hij weigert in eerste instantie, maar door het gejoel van het publiek heeft hij niet veel keuze. Ongemakkelijk komt hij het podium op gelopen en ik lach. Hij heeft al zo vaak op een podium gestaan voor persconferenties en andere evenementen en nu is hij ineens verlegen... Ik weet zeker dat dat door het liedje komt. Als het publiek ons samen ziet worden ze helemaal gek, ze juichen ontzettend en het klappen lijkt niet op te houden. Plots wordt het ineens muisstil, ik kijk Lando aan en kijk om me heen. Waarom slaat de sfeer ineens zo erg om, het ene moment is iedereen uitbundig en het volgende moment kan je bijna de klok in de coulissen horen. Dan zie ik Bram ineens op het podium verschijnen en hij lacht. Ik kijk hem vragend aan en hij loopt naar ons toe. "Lieve Val... Je weet dat ik er een hekel aan heb om op het podium te staan, maar vandaag doe ik het, speciaal voor jou. Want ik heb iets voor jou iets heel bijzonders..." Hij haalt een gigantisch ding het podium op en vraagt me op te staan, ik neem Lando aan de hand mee en ik voel de zenuwen door mijn lijf lopen "Lieve Val... Ik heb iets heel bijzonders... Drive me crazy is namelijk Platina!!!" mijn mond valt open en ik kijk Lando aan. Dan vlieg ik hem om de nek en ik begin ontzettend te lachen "Ons liedje!" jubel ik terwijl hij me optilt. De zaal wordt opnieuw gek en drive me crazy begint op de achtergrond te spelen. Ik omhels Bram en lach "Platina..." is het enige wat ik kan uitbrengen en hij knikt. Dan pakt hij de microfoon en begint "Nu genoeg feest gevierd. Er moet ook nog even gewerkt worden, want ik denk dat iedereen hier nog wel meer wil horen!" Applaus stijgt op vanuit de zaal en ik geef de plaat aan Lando samen met een snelle kus. Bram en Lando verlaten het podium en ik zing nog een paar nummers tot de show afgelopen is. 

Na de show stap ik het podium af en ik knuffel Lando. Uit het niets voel ik een misselijkheid opkomen en ik ren naar het toilet. Als ik weer buiten kom staat Lando op mij te wachten en hij kijkt me bezorgd aan. "Was je al lang misselijk?" ik schud mijn hoofd en slik "Nee. Het kwam ineens opzetten en..." Talia komt aanlopen en vangt blijkbaar iets op van het gesprek "Ben je wel vaker misselijk de laatste tijd?" vraagt ze en ik besluit na enige twijfel eerlijk antwoord te geven "Is het misschien een idee om eens een zwangerschapstest te doen?" Ik kijk Lando even aan en hij knikt. "Ik ben al zwanger... Zo'n 8 weken nu... Daarom gaan wij telkens terug naar Londen in de paar vrije dagen die we hebben. Maar alsjeblieft... Niemand weet het nog... Dus vertel het alsjeblieft niet verder." ze doet alsof ze haar mond met een sleutel op slot doet en knikt "Komt goed lieverd... Wat mooi voor jullie! Gefeliciteerd!" Ze omhelst me en daarna ook Lando. "Dank je wel... We willen het over een tijdje bekend maken... Na de 12-weken of daar ergens in de buurt." "Lijkt me slim... Dan is het toch al wat stabieler en kan je eventueel ook al vertellen wat het is als je wil." Ik knik en ben zo blij dat Talia zo begripvol reageert. Ze weet als geen ander hoe belangrijk het is om te weten dat de kleine stabiel is, omdat ze een aantal jaar geleden een miskraam heeft gehad. Ik geef haar een knuffel en pak dan samen met Lando mijn spullen om naar het hotel te gaan waar we vannacht verblijven tot de volgende show.