Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 20

"Ik wil niet zonder jou..." Ik leg mijn hoofd op Lando's schouder terwijl hij me naar het vliegveld rijdt. "Ik wil ook niet dat je gaat, maar ik ga je ook niet tegenhouden... Ook al zou ik dat misschien wel moeten doen..." Ik kom overeind en kijk hem aan "Wat bedoel je?" "Val... Je gaat hieraan onderdoor. Zelfs mensen die al jaren dit werk doen trekken dit niet." Ik zie de bezorgdheid in zijn ogen en leg mijn hand op zijn wang. "Als het niet gaat zeg ik stop. Daarnaast heb ik Bram en ik krijg ook een personal trainer. Die houden me ook tegen als het nodig is. En tuurlijk heb ik jou. Je bent dan misschien niet in de buurt, maar geloof me, je krijgt mijn gezeur elke dag te horen." Hij pakt met zijn hand de mijne vast en brengt 'm naar zijn mond. Vervolgens raken zijn zachte lippen de rug van mijn hand en ik leg mijn hoofd weer op zijn schouder. Eenmaal bij het vliegveld aangekomen stap ik met enige tegenzin uit. "Nu is het zover he....." Lando haalt de koffers uit de auto, terwijl ik zie hoe hij zijn emoties probeert te verbergen. De achterklep slaat dicht en Lando kijkt me aan. Hij opent zijn armen en ik omhels hem stevig. Hij tilt me iets op en ik sla mijn benen om hem heen. "OOOOOH!!! Ik ga je zo missen... Ik hou zoveel van je." fluister ik zachtjes in zijn oor. Ik hoor hem zacht snikken en streel door zijn haar. Hij zet me weer neer en vervolgens pakt mijn handen vast. "Lieve, lieve Val..... Zorg alsjeblieft goed voor jezelf en laat de mensen om je heen goed voor jou zorgen. Je hebt geen flauw idee hoeveel ik van je hou." Ik glimlach zachtjes en geef hem een kus. Ik pak mijn koffers en kijk Lando aan met een pruillipje. "Pas je niet in een van de koffers? Dan kan je mee naar Amsterdam!" hij wijst verrassend naar zichzelf "Ik in die koffe? Jij bent kleiner, dus dan moet jij erin." Ik sla mijn armen over elkaar "Ten eerste, ik moet dit vliegtuig hebben, als jij dan gaat boarden dan klopt dat niet. Ten tweede, het verschil is 7 centimeter. 7 Centimeter! Dat is niks!" "Da's net genoeg." hij slaat nog voor een laatste keer zijn sterke armen om mij heen en ik snuif nog een keer zijn geur op. Ik heb stiekem een trui van hem meegenomen zodat ik hem toch een beetje bij me heb. Daarnaast heb ik een filmpje voor hem gemaakt op zijn telefoon, zodat hij mijn stem kan horen elk moment dat hij dat wil. Ik kijk hem in zijn ogen en we zijn allebei aan het huilen. "Hi guys! Ik zag jullie en ik kon het niet laten om deze foto te maken. Jullie zijn perfect samen, ik ben fotograaf en zou graag eens shooten met jullie. Als jullie interesse hebben, hier is mijn kaartje." Er komt een meisje naar ons toe gelopen en eeft ons een kaartje, een foto en een vriendelijke glimlach. Ik kijk naar de foto en zie het moment dat ik Lando knuffelde, terwijl hij me optilde. De tranen van het afscheid maken plaats voor tranen van blijdschap. Deze foto is prachtig! "Neem jij hem maar mee. Het doet je echt wat... Wacht, laat me er nog wel een foto van maken." Lando pakt zijn telefoon en maakt een foto, zodra hij in zijn galerij wil bladeren hou ik hem tegen. "Wacht! Er zit een verrassing tussen. Wacht tot ik weg ben, oke?" Hij stopt zijn telefoon weer weg en geeft mij vele kusjes over mijn hele gezicht om vervolgens bij mijn mond te stoppen. Voor de laatste keer in lange tijd raken onze vingers in elkaar verstrengeld, terwijl onze tongen om elkaar heen dansen. Ik sla nog een keer mijn armen om hem heen en pak mijn koffers weer. Ik zucht diep en draai me dan om en loop de vertrekhallen in. Ik kijk nog een keer achterom en zwaai naar Lando. Dan weet ik dat ik hem voor een lange tijd niet zal zien, dat ik hem niet om mij heen zal hebben op de momenten dat ik hem nodig ga hebben, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het een avontuur wordt dat ik niet wil missen en dat ik dit nooit meer ga vergeten omdat het zo bijzonder gaat worden. In vele opzichten zou ik dit avontuur NOOIT meer kunnen vergeten.