7 letters of love. :)

Chapter 1 - Unknown Letter.

[Authors Note: Kumpleto na po ito. Nsa notebook ko po kc ito. Kya aayusin ko nlng sya para mas maganda ang nandito. Basahin niyo sana at tapusin. Mabilis lang talaga 'toh. 7-8 chapters lng. Syempre. Seven letters nga eh. Sguro maiikli lng tong mga UD kada chapter kc mahaba siya sa notebook pero mga 3-4 pages lang sguro sya kada chapter. Basahin niyo ah! With all love, potatobabe.]

"Mahal ko? Asan ka na?" Sigaw ko. Nasa isa akong bukid na tahimik. Mga kanta lang ng ibon ang iyong maririnig. Hindi rin ako masyadong makakita kasi parang may mga usok na nakakalat.

"Huli ka!" Sabay nakaramdam ako ng yakap mula sa saking likod.

"Uwaaaaaaaaaaaaa!"

"Gulat ka noh?" Sabi ni Mahal.

"Oo mahal, eh. Nakakagulat ka ah."

"Syempre mahal." Sabay magkikis--

"*Poke*...*Poke* Uy, uy. *Poke poke*"

"Ms. Celine!"

"H-ha?! Asan ako?!"

"Ms. celine, natulog ka nanaman! Isa pang ulit babagsak ka na sa subject ko!" Sigaw ni Sir.

"Sorry po Sir, inalagaan ko po kasi ung Mama ko." Paliwanag ko.

"May sakit parin siya?"

"Opo."

"Hmm, sige! Bahala ka na nga dyan. Basta may bawas ka sa character mo." Sabay pumunta na siya sa harap at naglesson na. Matutulog na sana ulit ako pero may kumausap sakin.

"Bes, ano ung sinasabi mong Mahal-mahal tas ung nakakagulat? Ano un?"

"Pano mo nalaman ung panaginip ko?"

"Heller. nagsasalita ka kaya sa tulog mo. Kaya nga nalaman ni Sir na natutulog ka eh."

"Talaga?!"

"Ay hinde, hinde." Tapos tumigil siya sa pagsasalita. "Nga pala, sino si Mahal?"

"Sino pa ba? Edi si Tyler. Kailangan pa bang imemorize 'yan?"

"k. Ahahaha. Ano ba ung kwento ng panaginip mo?"

"Na nagtago si Mahal tas ginulat ako, 'yun lang."

"Wow, nakakakilig!"

"Luh. Di nga eh."

"Sows, amin na kasi na kinikilig ka."

"Eh kasi naman, nasira ung kiss part namin."

"Eh bakit?"

"Kasi ginising niyo ko!" Tapos nagcross-arms ako. "Sayang nga eh! Matutuloy na sana eh!"

"Sayang nga. Dapat natuloy na. Atleast may kiss ka galing sakanya. Kaso sa panaginip nga lang. Pero parang ganun na rin un."

"Pero mas maganda kung personal."

"Luh, parang mangyayare un."

"Malay mo. Nothing's impossible." Tapos smile sakanya. Hinalungkat ko ung bag ko para hanapin ung susi ng locker ko. Magb-bell na kasi. May kukunin ako sa locker ko. May nakapa ako, maliit siya. Pero parang iba ung nahawakan ko..