DERNIÉRE DANSE 🍂BMIN

S

𝗦𝗼𝗻 𝗯𝗶𝗿💔

(Yazarın anlatımıyla)

Bilindik koridorlarda yürürken stresliydi genç kız. Kapının önüne gelince kapıyı çalıp gelen komutla içeri girdi.

"Gel Somin bende seni bekliyordum."

"Merhaba acaba sonuçlara baktınız mı?"

Sorduğu soruyla Doktor Park Jihyo'nun yüzü düştü. Somin bir kaç yıl içerisinde kardeşi gibi olmuştu. Ve şimdi böyle görmek herkes gibi onu da üzüyordu. 

Ama kararlıydı. Somin'i iyileştirecekti. Ç𝑎𝑏𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑘𝑡ı.

"Sonuçlara baktım."

"Ee ne oldu peki?"

"Somin, bak.. Bu hastalık artık baş edemeyeceğimiz şekilde ilerliyor. Gözetimde olman lazım. Lütfen Somin. Kendini bilmez biri yüzünden çabalamayı bırak. Onun için çabaladıkça sen tükeniyorsun. Ve seni gerçekten seven bir sürü insan var. Tek biri için kendini feda etme Somin. Biraz da kendin için çabala. Kardeşlerim dediğin Jiwoo için Taehyung için çabala. Benim için çabala Somin. Gel hastanede devam edelim tedavine lütfen."

Genç kız doktorunun dedikleri karşısında gözyaşlarını tutamamıştı. Haklıydı Jihyo.

"Tamam, tamam kabul."

𝐵𝑖𝑟 ℎ𝑎𝑓𝑡𝑎 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎...

"Somin bak ne getirdim sana?"

"Jiwoo bağırma lütfen başım çatlıyor."

"Neden ağrıyor başın? Somin bak bu baş ağrıları artmaya başladı."

"Hastanedeyim Jiwoo. Fark ediyorlardır herhalde. Neyse. Tae nerde?"

"Evi boşaltıyor."

"Anladım."

Bir hafta.. Kısa bir süre gibi gözükür herkese. Ama bu bir hafta sanki Somin'e merhamet etmişte daha da uzun sürmüş gibi geliyordu böyle olmamasını dileyen herkese.

Bir hafta içerisinde çok şey yaşanmıştı. Somin'in hastanede tedavi edileceğini duyan Taehyung sinirle evine gidip Matthew'e hiç bir şey demeden eşyalarını toplamıştı. Ne olduğunu durmadan soran Matthew'e sinirle yumruk atmış ve büyük bir kavganın başlamasına neden olmuştu.

Bir daha yüzünü görmek istemediğini, bu evde de kalmaya devam edebileceğini söyleyip evden ayrılmıştı Taehyung. Neler olduğunu anlamayan Matthew sinirden etrafı kırıp dökmüş ve her zaman uğradığı 𝑏𝑎𝑟𝑎 gitmişti.

Somin ise daha da kötüleştiğini hissediyordu. Bunu belli etmemeye çalışıyordu ama  artık gücü kalmamıştı. 

Sürekli başı ağrıyor, midesi bulanıyordu. Ayrıca gittikçede zayıflıyordu. En acısı ise severek uzattığı saçları artık 𝑒𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖𝑛𝑑𝑒 𝑘𝑎𝑙ı𝑦𝑜𝑟𝑑𝑢.

Ölmek istemiyordu.

Üç ℎ𝑎𝑓𝑡𝑎 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎...

Doktor Jihyo son zamanlarda daha da fazla ilgilendiği Somin'in odasına doğru stresli adımlarla yürüyordu.

Nerdeyse bir aydır burda tedavi görüyordu Somin ve dürüst olmak gerekirse durumu kötüye gidiyordu.

Göreceği manzaradan her gün olduğu gibi korkarak kapıyı araladı Jihyo. Somin'in pencereden dışarıyı izlediğini görünce derin bir nefes verdi.

"Somin, nasılsın bakalım?"

"Jihyo.. Gel otur."

Kızın yatağının yanında bulunan sandalyeye oturdu Doktor Jihyo.