°Son gösteriye hoşgeldin, umarım en güzel kıyafetlerini giymişsindir. °
"Bir öncekinin son olduğunu söylemiştiniz."
"İşler istediğimiz gibi gitmedi."
"Peki, onu bu işe karıştırmayacağınıza söz verin"
"Biliyorsun, güvendiğim tek adamımsın. Söz veriyorum,yarından sonra paranı alıp istediğin yere gideceksin."
***
20 Kasım 2020
Yavaşça olduğum yerde doğrulup alnıma dökülmüş kahverengi saçlarımı düzelttim.Ayaklarımı yatağımdan indirerek soğuk zemine bastım.Bu his her zaman bana haz veriyordu. Birkaç dakika iki elimle yataktan destek alarak oturur vaziyette durdum. Hala uykumu almamıştım. Kafam boynumdan sarkmış vaziyetteydi.Gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Az önce delicesine çalan telefonuma ulaşmak için elimi yatağımın yanında bulunan komodinin üstünde gezdirdim.Birkaç denemeden sonra nihayet buldum ve gözlerimi aralayıp son aramalara girdim.
"Gerçekten, umarım bu sefer becerir."
Beni son arayan numaraya geri döndüm. Hoş, kim olduğunu tahmin etmek işten bile değildi.
Sesimin uykulu çıkacağını tahmin ettiğimden önce boğazımı temizledim.
"Efendim?"
"Hazırsın, değil mi?"
(sessizce)
"Ah, ne demezsin."
"Anlamadım?"
"Hazırım, efendim."
Telefonu kapatıp komodinin üstüne bıraktım.Kollarımdan destek alarak doğruldum. Ayılmamı kolaylaştırması için lavaboya girip yüzüme su çarptım. Aynadaki görüntüm oldukça bitkindi. Tenim kızarmış, boynumdaki morluklar fondotenle kapanamayacak kadar belirgindi. Ellerimi boynumda gezdirip morlukların üstünde parmaklarımla daireler çizmeye başladım. Gülümsedim.
"Parçalayacağım diyordu, sözünün ehli."
Geç kaldığımı farkederek hızlı adımlarla dolabıma doğru ilerledim.Dolap kapağının gıcırtısına aldırmadan takım elbiseme uzandım.
Baştan aşağıya siyah olan takım elbisemi üzerime geçirdim. Oraya koymuş olduğumu dileyerek dolabımın yanında bulunan çekmeceme uzandım. Araba anahtarlarını aldım ve dolabımda bulunan boydan aynadan son bir kez kendime baktım. Siyahlar içerisinde boynum daha da belirginleşmişti. Makyajın çare olmayacağını bildiğimden boşverip evden çıktım.
