Η θάλασσα καθρεφτίζει το φεγγάρι κάθε νύχτα. Δεν νοιάζεται αν έχει πανσέληνο ή αν μόλις φαίνεται ένα μικρό του κομμάτι. Το καθρεφτίζει και αφήνει το φως του να σκορπισει στο κορμί της και να διαπεράσει ακόμη και τα πιο βαθιά της μέρη, τα ανεξερεύνητα, τα σκούρα και όχι τα καταγάλανα.
Όταν πάλι ο ωκεανός είναι αγριεμενος, η Σελήνη σπεύδει να τον ηρεμήσει και να του θυμίσει τον έρωτα τους γράφοντας στα αστέρια "σ' αγαπώ" σε μια γλώσσα που μόνο μεταξύ τους καταλαβαίνουν.
Έτσι είναι λοιπόν η πραγματική αγάπη. Αν σου ανοιχτω και σου δώσω το κλειδί που ανοίγει τις πόρτες με τους δαίμονες μου, περιμένω να χορέψεις μαζί τους, να σκορπίσεις φως και να μην τους αγνοήσεις ή προσπαθήσεις να πετάξεις το κλειδί.
Στείλε σειρήνες να μου τραγουδήσουν την μελωδία του έρωτα και εγώ θα γράψω στα άστρα "σ' αγαπώ".
YOU ARE READING
Poems from Wonderland
PoesiaΠοιητική συλλογή ιδανική για τις ευαίσθητες ψυχές του ανελέητοι κόσμου μας!
