I'm married to a Mafia boss?

Chapter 39: Taste of your own medicine

Pumasok na kami sa loob nang mansion at bumugad sa amin ang mukang medical staff nitong mansion. Agad nila akong dinala sa isang kwarto separate from China. They prepared a bath, kaya pinaliguan muna ako nang may kasama because I could not stand well dahil sa tadyak sa akin. The water was warm and fuzzy, and its so relaxing...

They took me out of the tub at inayos na yung mga sugat ko. They took care of my bruises at mga konting gasgas dahil sa rough handling nila sa akin papunta sa bodega. Binihisan nila ako with the smoothest and fluffiest pajamas ever created! Hiniga nila ako and was advised to rest para makarecover yung bugbog nang katawan ko.

Lumabas na yung mga babae, pero someone knocked.

"Come in."

Someone came inside with a big hello kitty stuffed toy.

"Pinapabigay po ni Sir Ichiro pag dumating na daw ho kayo."

Agad ko yun kinuha kahit na ang sakit ng katawan ko. Ngayon na lang ako ulit nakahawak ng hello kitty matapos yung mga pangyayari sa buhay ko. Kasi feeling ko nawala ang ibang parte ko, I felt so lost and confused. I was forced to be matured kahit na ayaw ko pa. Pero ngayon na kayakap ko na si Hello Kitty, I feel complete in a way. Na para bang nag reunite kami ulit nang matalik kong Kaibigan. Ewan ko ba, feeling ko buong buo na ako.

'If you feel like you haven'y been feeling the same with Hello Kitty, I'll always make sure thay you'll remember the feeling.'

Hmmm... Hello Kitty, I remember your lovely presence. It has been a long while my friend. Thank you Xandy. Ewan ko ba feeling ko sobrang bait ko sa luma kong bubay to be blessed with him.

Hinarap ko si Hello Kitty sa akin.

"Lamo Hello Kitty! Ang human representation mo ay si Xandy! You're both warm and fuzzy. Always making me happy and loved."

Sana okay lang sina Estavo at sina Van, lalo na si Xandy ngayon. Sa muka ni Xandy kanina, I am very aware na walanh makakapigil sa kanya, kahit ako para saktan yung mga lalaki kanina. He's my guard, but they did something to me na ayaw na ayaw niyang mamgyari sa akin.

Siguro kunh hindi lumabag si Xandy kay Van, mas marami pa 'tong natamo ko, at mukang minoletsa pa ako nung unggoy na Leon na yun. If he makes it out alive, I'll make sure he'll regret it.

I'm sure na siya yung nagbato sa akin ng kutsilyo. I'm pretty damn sure, because that was his thing nung bata kami, knife throwing.

Grabe 'tong kwarto na'to ang laki. I thought it would be traditional japanese, but no. It is kind of westernized sa loob. I feel like a princess. But... kahit na my dear friend si Hello Kitty, nasanay na kasi akong may kausap kaya silence is extremely uncomfortable.

Hindi ako makatayo ng maayos so I have to push a little button sa side table ko for help.

May pumasok sa kwarto ko and helped me get out sa balcony kung saan kitang kita ang Cebu. At kitang kita rin kung gaano kahaba yung drive way and kung gaano ka secluded yung lugar. Pero sa dulo nun, kitang kita yung dagat.

Their balcony is not open, its like an extension lang din ng kwarto it's covered and although I can only see through the open window.

It just makes me feel so amazingly alive to see this.

~

Nagising ako dahil nakarinig ako nang dami nang sasakyan sa labas. Out of excitement to see my friends agad akong tumayo at yakap-yakap si Hello Kitty na bumaba mabilisan akong bumaba and there I saw Van yakap yakap ni China. Pero di sila hinahanap ko.

I looked around at hinanap yung hinahanap ko. There he was leaning sa couch habang may nagbebenda sa kamay niya na tao. Lahat nung medical staff nandito punong puno nang tao ngayon sa sala nila.

He has small scratches on his face, thank god onti lang. Wala na yung jacket niya at tanging yung half opened na long sleeves niya at suspenders na may lalagyan nang baril ang suot niya. He looked so distressed and tired.

Amidst the crowd, yung moment na naglakad ako his ear moved at tumingin towards sa akin kahit malayo pa ako. Unti-unti kong sinisiksik sarili ko para makadaan ako papunta sa kanya.

Tumapat ako sa kanya, he looked at me and checked my face and touched my bandages. Kita ko sa mga maga niya yung lungkot kaya I gave him my biggest smile. "I'm okay."

"Are you sure?" There was a softness in his voice kaya yung mga nakapalgid samin nanigas at nagtinginan sila sa isa't isa kasi parang di sila sure na galing kay Xandy yung boses na yun.

Tumango ako to assure him kasi alam ko na sisihin niya sarili niya.

Tinapat ko sa kanya si Hello Kitty! He knew what it meant, and he felt relived.

"I'm relieved that you liked it." Habang ginugulo buhok ko I took his hand at tinignan yung benda. Hinigit niya yun palayo sa akin, "Don't worry about it. It will heal, malayo sa bituka."

Kakagalaw ko, at sobrang excitement ko, nakalimutan ko yung sakit ng katawan ko kaya naramadaman kong nanglambot yung legs ko. Kaya siyempre hindi ko yun papakita kay Xandy. Masyado nang marami nakalagay sa plate niya!

"Magpapahinga na ako ulit. Thank you ulit." I tip toed and kissed his cheek. I don't what's gotten into mr pero I wanted to do that. He's the only person that thought of me.

Biglang tumahimik yung paligid.

SHETENG PALAKA! NAKITA NILA LAHAT YUN.

Napatingin ako sa gawi ni Van at kita ang disappointment sa muka niya. OA niya. Naglakad na ako papunta kay Van pero lumingon ako panandali.

"Fine me later"

He bowed and the medic continued dressing his bruises. 'Tong pupuntahan ko meron din slight na gasgas pero nothing drastic. Mukang siya pa nga pinaka okay sa lahat.

"Ikaw okay ka naman?"

"Tsk. Do I look like I am not okay?"

"Ikaw na nga tong tinatanong nang maayos ikaw pa may attitude!"

I gathered all my might at sinuntok si Van sa tiyan, and I swear he felt that real good. "Yan, pantay na kayo lahat."

"You little!-"

"Little what?" Tanong ko pabalik sa kanya.

"You better go up there Kiersten Fournier or else I'm gonna make sure-" pagbabanta niya. di ko na siya pinatapos at sinipa ko na tuhod niya. Kinarga na ako ni Estavo palayo kay Van at paakyat sa hagdan habang natawa

"Muka mo or else or else ka pa diyan. Wag mong papakita muka mo sa akin kung ayaw mo ako bumugbog sayo!"

He looked so confused, ako bubugbog sa kanya pagkatapos niya akong gawing bait at halos ma-endangered buhay ko ng de oras! Gago siya! Wag niya papakita muka niya, dahil sasakmalin ko siya!

"Onti na lang bubugbugin ko na yang kaibigan ko. Akala mo kung ano eh."

"I'm guessing wala ka nang gusto sa kanya."

"Ha?" I was caught off guard by his statement.

"Because before you always forgive his actions. Hindi ka umiimik and you just dismiss it."

"Iba na ngayon. Hindi na ako kasing ignorante tulad months ago."

"Good. I'm rooting for you." Bulong niya, "he needs a taste of his own medicine sometimes."

"Right! He needs to understand na di lahat nakukuha niya."