Part (17)

652 48 2
                                    

သုတလက္ေလးကိုကိုင္ကာ ညီရဲရင့္ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ ေခသုတတို႔ ၿငိမ္က်သြားသည္။

"ဘာလဲ ရဲရင့္၊ မင္းက ဘာျဖစ္တာလဲ?"

"ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္"

႐ုတ္တရက္ေျပာခ်လိုက္ေသာစကားေၾကာင့္  ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ုတ္တရက္တိတ္ဆိတ္သြားကာ လူတစ္ကိုယ္လုံးအပူရွိန္ေတြတက္လာၿပီး နားေတြထဲကလည္း ေလေတြတဝီဝီတိုက္ေနသလို ရင္ခုန္သံတို႔ကလည္း ဝုန္းဒိုင္းၾကဲေနၾကတာ အျပင္ဘက္ကိုေတာင္ ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပင္။

"တကယ္မဟုတ္ဘူး ေခသုတ၊ စိတ္ထိန္း။ မင္းအိပ္မက္မက္ေနတာ။ ဟုတ္တယ္၊ အိမ္မက္ ... အိမ္မက္"

ရင္ထဲကေန မယုံႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနေပမဲ့ ယခုခ်ိန္ထိ ေခသုတ တုတ္တုတ္မလႈပ္၊ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုထိုင္ေနဆဲပင္။

မလႈပ္မယွက္နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးထိုင္ေနေသာသုတေလးေၾကာင့္ ညီရဲရင့္လန္႔သြားရသည္။ ခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္မိခါမွ သုတေလးက ကိုယ့္ကိုမုန္းသြားမွာလည္း ေၾကာက္ရေသးသည္။ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးကိုလည္း သူမ်ားလက္ထဲမထည့္ႏိုင္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆြဲ၊ အေျခတည္မေနဘဲ ႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္မိျခင္းက သုတေလးအား ယခုေလာက္အထိလန္႔သြားေစဖို႔ မရည္႐ြယ္ခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။
ထို႔ေနာက္ ညီရဲရင့္ သုတအနားတိုးကပ္သြားၿပီး နဖူးေလးအား ညင္ညင္သာသာ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္မိသည္။

*ႁပြတ္*

ထို႔ေနာက္...

*ခြပ္* ခနဲျမည္သံနဲ႔အတူ ရဲရင့္တစ္ေယာက္ အေနာက္ကိုလဲက်သြားရသည္။ ပါးေစာင္တစ္ခုလုံး ထုံက်ဥ္သြားျခင္းႏွင့္အတူ ႐ုတ္တရက္ ဘာျဖစ္သြားသည္ကိုပင္မသိလိုက္ရ။

'အထိုးခံလိုက္ရျခင္းပါ။ ေက်ာက္႐ုပ္ေကာင္ကေန ႐ုတ္တရက္အသက္ဝင္ၿပီး ထထိုးလိုက္ျခင္းပါပဲဗ်ာ။ နမ္းမိတာေလးကိုဗ်ာ၊ ပိတ္ထိုးလိုက္တာ အၾကင္နာတရားမရွိခ်က္။ ေခသုတတို႔က ဘယ္လိုမွ Ro လို႔မရတဲ့ေကာင္ဆိုတာ ေမ့သြားတယ္'

"အားး ... နာလိုက္တာကြာ။ ေခသုတရာ၊ မင္းကြာ ရက္စက္လိုက္တာ။ အားး ကြၽတ္ ကြၽတ္၊ ေပါက္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕ကြာ"

Zippy Amor (Lively Friendship)Where stories live. Discover now