Part (24)

831 54 4
                                    

မေတြ႕ရရင္ စိတ္ပူရတာ ေမာတယ္။
ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ ေမၽွာ္ရတာ ပိုေမာတယ္။
ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္မွာ ရင္ခုန္ရတာ အေမာဆံုးပဲ။

¤

အိပ္ေပ်ာ္သြားမိၿပီးမွ လက္ကစူးၿပီးနာလာ၍ ရဲရင့္ႏိုးလာခဲ့သည္။ လက္ကို႐ုန္းမည္ေတြးခါမွ ခပ္ေႏြးေႏြးခံစားခ်က္ေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔လက္ကိုကိုင္ကာ ခုတင္ေပၚ ေခါင္းေစာင္းအိပ္ေနေသာ ေခသုတေၾကာင့္ ျပံဳးမိသြားသည္။ အပ္တန္းလန္းႏွင့္လက္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားေသာသုတက အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္တြင္ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိသည္ထင္ပါရဲ႕။
ညဦးပိုင္းက လူနာေစာင့္ရန္ Plan ခ်ၿပီး အလၽွိဳလၽွိဳျပန္သြားေသာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ အခန္းထဲတြင္ သုတႏွင့္ခန္႔သူသာ ရွိေနသည္။ ခန္႔သူက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွခံုေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး သုတကေတာ့ သူ႔ေဘးတြင္သာ။ သုတႏိုးသြားမည္စိုး၍ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနသည့္ရဲရင့္က အေတြးေတြရြက္လႊင့္ေနသည္။

ေမၽွာ္ေနမိသည့္သူက စိုးရိမ္တႀကီးသတင္းေမးခ်ိန္တြင္ စိတ္မပူဖို႔ေျပာခ်င္ပါေသာ္လည္း စကားသံတို႔က ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္ေၾကာင့္ ျပံဳးျပႏွစ္သိမ့္ရန္သာ သူတတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနသံက ရင္ကိုရိုက္ခတ္ေလေတာ့ မ်က္ရည္က်မိရသည္။
'ငါ မင္းကိုစကားမေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ရပါဘူးကြာ။'

အေၾကာင္းစံုသိသြားခ်ိန္တြင္ ကာယကံရွင္ထက္ပို၍ တုန္လႈပ္ေနေသာသူေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ အျပစ္တင္မိသည္။
'ငါ ဘာလို႔မ်ား ႏွစ္သိမ့္မေပးႏိုင္ရတာလဲ?'

"ရဲ ..."

ခန္႔သူ တစ္ေရးႏိုးလာၿပီး ခပ္တိုးတိုးလွမ္းေခၚသည္ကို အကဲပိုစြာႏွင့္ ေခါင္းရမ္းကာ သုတဆီေမးေငါ့ျပသည္က လူနာကိုယ္တိုင္ပင္။ လူနာေစာင့္ကေတာ့ မဲ့ရြဲ႕ကာျဖင့္

"ပိုကိုပိုတယ္"

ပါးစပ္လႈပ္႐ံုေျပာသည့္အသံကို ရဲရင့္ရယ္ေနေသးသည္။ ခန္႔သူက အနားကပ္လာၿပီး

"ဘာလုပ္ေပးရမလဲ? ေနလို႔အဆင္ေျပလား?"

ေခါင္းညိတ္ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ခန္႔သူအၾကည့္ေတြက သူတို႔လက္ေတြဆီေရာက္လာသည္။

Zippy Amor (Lively Friendship)Where stories live. Discover now