ตอนที่9:เจ็บปวด

173 11 1
                                    

พอฉันขับรถมาถึงบ้านแล้วฉันก็วิ่งเข้าไปในห้องนอนเพื่อกันไม่ให้คนอื่นเห็นน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางของฉัน โอ้ยยยเจ็บปวด ตอนนี้ฉันไม่อยากทำอะไรเลยขนาดปวดท้องแค่ไหนฉันก็ไม่...ไม่ลุกก็บ้าละเดี๋ยวขี้แตกไปใครจะรับผิดชอบเก็บขี้

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดด

ใครโทรมาตอนนี้เนี่ยไม่รู้จักเวล่ำเวลาเล้ยยยคนเขากำลังอยู่ในโหมดดราม่า

"ฮัลโหล"ฉันพูด

'สวัสดีค่ะ ชื่อคุณอะไรคะ'

"แพรี่ิ=_____="

'งั้นดิฉันขอแสดงความยินดีด้วยนะคะคุณแพรี่คุณได้ไปต่อค่ะ^_____^ "

"ไปไหน?"

'เอ่อ คุณมีสิทธิลุ้นรับรถแลมโบกินีของบริษัทxxx ถ้าคุณสมัครประกันชีวิตกับทางเรา'

"อ่อหรอคะงั้นฉันว่าก่อนที่คุณจะมารับประกันชีวิตของฉันคุณควรรับประกันชีวิตของตัวเองก่อนดีมั้ยคะ?เพราะบริษัทที่คุณพูดถึงเนี่ยมันเป็นบริษัทของพ่อฉันย่ะ!แหม่ไอ่พวกหากินบนความทุกข์ของคนอื่นแถมยังเสออะโทรมาไม่ดูจังหวะเลยนะยะคนกำลังดราม่าเสือกโทรมาขายประกันมึงคิดได้ไง มึงคิดได้ไง วางเลยนะ มึงรีบวางเลยนะ เดี๋ยวปั๊ด..."

'ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด'

"ชิ ไม่แน่จริงนี่หว่าาา"

กลับมาสู่หมวดดราม่ากันต่อดีกว่า....ฮรึกกกมันเจ็บมันปวดที่หัวใจสุดๆฉันรู้สึกเสียใจมากกทีี่...

ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดด

โอ้ยยยใครโทรมาอีกเนี่ย- * -

"ฮัลโหล!"

'พูดเพราะๆหน่อยสิว่ะครับ'

แหม่แล้วแกพูดเพราะตายแหละ(คิดในใจ)

"แล้วนายเป็นใคร?"

'จำเป็นต้องบอก?'

"ไม่บอกฉันวาง"

'โอเคๆยอมๆ'

"นายชื่อยอม?"

'ถุยยยยคิดได้ไงเนี่ย คนหล่ออย่างผมไม่ชื่อกากๆแบบนั้นหรอก'

"แล้วนายชื่อไรล่ะย่ะ-*-"

'นิวยอร์ก'

"ไม่เห็นรู้จัก"

'เธอแก่แล้วหรอไง ความจำสั้นจริงๆ'

"ไอ่บ้า!!นายว่าใครแก่"

'เธอไง'

"กรี๊ดดดดดดดด"

'โว้ยยอย่ากรี๊ดหนวกหูตอนตั้งท้องแม่กินนกหวีดเข้าไปหรอไงว่ะ'

"นะนายยยยย"

'ไม่ได้ชื่อนายชื่อนิวยอร์ก'

"ไอ่บ้านิวยอร์ก!!"

'5555ได้ยินเสียงเธอแบบนี้แสดงว่าเธอไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย'

"ฉันจะเป็นก็เพราะนายเนี่ยแหละ"

'5555งั้นแค่นี้นะ'

"เดี๋ยว"

'หืมมม?'

"พรุ่งนี้ว่างมั้ย?"

'เฮ้อย่าบอกนะว่าคุณจะชวนผมไปเดตน่ะ?'

"อย่าเพิ่งมโนไปไกลย่ะฉันแค่อยากให้นายช่วยนัดน้องนายมาหาฉันหน่อย"

'แล้วทำไมผมต้องนัดน้องผมไปหาคุณด้วยถ้าเกิดคุณทำอะไรน้องผมผมก็ซวยน่ะดิ'

"ฉันถึงถามไงว่าพรุ่งนี้นายว่างมั้ย"

'แสดงว่าคุณจะทำร้ายน้องผมสินะ'

"ก็ไม่แน่ โฮะๆ แค่นี้ก่อนนะ บาย"

'ดะ เดี๋ยว...'

เฮ้ออออออพรุ่งนี้สนุกแน่เลยหึหึหึ...

-เช้าวันต่อมา ณ ร้านเค้กแห่งหนึ่ง-
ฉันนั่งรอยัยเด็กนิวเยียร์นั่นเป็นชั่วโมงแล้วนะยะทำไมยัยเด็กนั่นยังไม่โผล่หัวมาอีกเนี่ย
"เอ่อออ"
"พว่าจะมาถึงนะยะหล่อน"//ฉันพูดแบบจีบปากจีบคอ
"พูดแบบปกติเหอะ"
"ก็ดีเหมือนกัน"
"แล้วนัดฉันมานี่มีอะไรรึป่าว?"
"มีสิ ถ้าไม่มีละจะนัดมาหรอไง"
"งั้นก็พูดมา"
"คือที่ฉันนัดเธอมาวันนี้ก็เพราะว่าฉันจะมาบอกให้เธอสองคนรักกันนานๆนะดูแลไวท์แทนฉันด้วยขอให้พวกเธอสองคนมีความสุข :)"
"ขอบคุณนะ"
"อื้มมมมม"
พอฉันพูดจบฉันก็เดินออกมาจากร้านนั้นแบบสง่างามในเรื่องนี้ฉันไม่ใช่คนที่แพ้เพราะคนที่แพ้ก็คือไวท์...ไวท์น่ะแพ้ใจตัวเอง
"เฮ้อออไปดีมาดีนะไวท์^___^~ "
--------------------9-------------------------------------------

this love ?Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang