When I Saw Her

Chapter 3

'Di ko maiwasan ang hindi mag-isip bago matulog, lahat naaalala ko ang mga bagay na dapat ilibing na sa limot.

Pag-uwi ko  bahay yun na ulit ang nakikita ko, wala pa rin si kuya, nasa work pa rin siya, dumiretso na ako sa kuwarto ko ng hindi namamalayan ng mga maids namin at ni manong Kanor, naligo at dumiretso sa kama ng pabagsak dahil na rin ito sa pagod kahahabol sa lalaking iyon, pero di ko namalayan na nakatulog na ako, kadalasan titingin lang ako sa puting kisame, tas 'di na napapansin na nakatingin pa rin ako sa ceiling, my mind is full of everything.

About the future, about the man I hated the most and all. I can't make the puzzle whole, I didn't know where it all started or who started it, I don't know!

But one thing I am sure, I wanna know the truth. All of it. Maybe the maids and Mang Kanor have some info about the past I wanted to forget.

If they will not tell to me the whole story, then I'll be the one to find it out. Last time I asked, but they just continue their works and didn't mind me. I know some of it, but is it the main reason or they just change it, so that I will not think farther?

I hate this kind of complicated situation!

           __…__
Nagising akong tirik na ang araw, kaya masyado nang masakit sa balat, hindi ko maimulat ng ayos ang aking mga mata ng ayos dahil inaantok pa ako dahil sa pagod,so tumulog muna ako ng mga limang minuto at niligpit ang pinaghigaan, oo marami kaming maids, but then I don't want them to move my things, and I am also the who's cleaning except bathroom. Lumigo muna ako dahil sobrang init na ng pakiramdam ko para akong inaapoy sa lagnat naalala ko na I have wound on my fist.

Namamaga ito dahil hindi pa naaalis ang maliliit na bubog sa loob kaya parang nasugatan pati laman.

Pagkatapos ko, narinig ko ang isa sa mga maids namin na tumatawag, pinababa na ako ni kuya para raw sabayan ko s'ya sa pagkain. Himala magkasabay kami!

...___...

Mas nakakabingi pala ang katahimikan, oo nasanay na ako sa maiingay kong kaklase, pero ganito pala, 'pag nadaanan ng anghel. Nagpatuloy lang ako sa pagkain, hanggang sa nagsalita si kuya Pao

Tumikhim sya at ako'y nagpatuloy lang sa pag-nguya ng kinakain ko.

"Teo, what happened to you yesterday?, your Principal said that someone saw you punched the mirror in the C.R" halata sa tono ng kanyang boses ang pag-aalala

"It's nothing kuya" ayoko nang sabihin sa kan'ya dahil, sasabihin naman n'ya sa'kin na kalimutan ko na lang ang lahat.

Paano ko makakalimutan eh kung nakatatak na ang mga pangyayari sa utak ko? lagi namang pinaaalala pa ng lintik na panaginip na 'yon ang lahat ng pinagdaanan ko. Paano ako makaka move-on?, dahil hanggang ngayon bumabagabag pa rin sa akin ang mga ginawa n'ya ng tatay ko.

"Nothing?!, what the––" natigilan s'ya "Can't you see that I can see your wounds.. and you will tell to me that is nothing. Paano kung lumala 'yan ha?, didn't you know that I am worrying about you?!" napahawak s'ya sa bridge ng kan'yang ilong dahil sa frustration, kinalma ang sarili.

Pinatawag ni kuya ang personal nurse namin para ipagamot ang kamay ko, habang naghihintay sinabihan na naman ako.

"Look Teo, you can tell me everything, I will do everything to ease your pain, pinangako ko kay Mommy na ako ang mag-aalaga sa'yo at puprotekta, ano bang problema ha sabihin mo naman kay kuya" lumambing ang kan'yang bose sa pagkakataong iyon

Kaya napaisip ako, gagawin n'ya ang lahat parang lang mahanap ang  gago naming ama? Wag ako kuya, alam ko na may concern ka pa rin kay Daddy!

Hinawakan ko ang aking babà na tila'y nag-iisip. Saka tumingin sa kan'ya ng parang matutunaw s'ya