Dear, SAGM (Taglish BL)

Episode 1.2

Note: hey,  just made up all the places and everything here. Kayo na bahala mag imagine. Arigato.

Aeji's PoV:

Umupo muna ako sa Paborito Kong spot sa Olive Diner, gusto ko munang maghapunan bago magpatuloy sa pagbiyahe. I'm gonna miss this place for a while. Maya Maya PA Ay dumating na ang waitress na may malawak na ngiti sa labi. Siya lagi ung nagseserve sakin. "Hi, Sir. Same order po ba?" tanong niya. Ngumiti Lang ako at Tumango "Thank you."

. "OK, sir pakihintay nalang po." at Saka umalis na siya. I check my phone  na nagvibrate. Sila Mum, chinecheck kung OK lang ako. Haha Di PA nga nakakaalis. Nakapagdeactivate na ako nang mga accounts. I sigh. I deleted all the pictures of us together. But I can't delete the feelings and memories. It's still here. It's kinda feel suck.

Napalingon ako sa waitress na kausap ang nasa counter. Mukhang may problema. Napatingin ito sakin at Saka Ngumiti. Bahagyang ginantihan ko siya nang ngiting may paglito.  Maya Maya PA Ay nagmartsa na ito papunta sa kinaroroonan ko.

"Excuse me, Sir."

"Hi, Is there any problem? " tanong ko. "Uhmmm,  Sir eh kase po, nakaleave po ung Chef na Nagluluto nang order niyo. Kaaalis niya lang daw po kanina. Eh ayaw niyo naman po nang ibang luto sa Adobo. Pasensya na po." yuko niya. Oh shit, bakit ngayon pa?  I'm so disappointed. "Oks Lang Ms.  Sayang Dapat Pala Mas maaga akong pumunta Dito. Naabutan ko sana. Sayang naman, Eh kase Eto na ung last na Kain ko Dito."

"Huh? " Napakunot ang noo niya. "Bakit naman Ho,  Sir?"

Natawa nalang ako. "I'm going for a ride. Dunno kung Kelan ako Babalik. But Babalik ako. Promise."  at tumayo na ako para Mag paalam.

"Promise po yan, Sir ah. Sorry po Talaga. At mag-iingat po kayo." ngiti niya.

"Thanks, Jane." banggit ko sa pangalan niya. Namula siya. At Saka nagbow na parang Japanese. Ngumiti ako. "Baka pagbalik ko, manager ka na, libre ko naman hahaha." Biro ko. Atsaka umalis na.

I'm driving now, the sunset is kinda mesmerizing, Hindi ko matandaan kung Kelan ko ba huling Nakita ang sunset. I smile. Burger lang kinain ko. Haha ang malas ko naman, Hindi nga ako maghapunan sa bahay para gutom akO at maraming makain. Napasimangot ako sa pagkadismaya. Makulimlim na, Natakpan na nang mga ulap ang kalangitan. Mukhang Uulan. Wala narin ang araw. Nagsimula nang sindihan ang mga ilaw sa daan. I turn the radio on. Medyo nababagot ako. Walang Pumapasok sa isip ko ngayon. All I think is to drive in this endless road. It would have been so fun if my siblings are here. Siguradong magugulo at Maingay ang kotse ko. I'm imagining ate Claire drinking at the back while singing, losing upstate and Kuya with pissed face at pinatitigil siya. I smile. But this trip is for me. I have to do it without them. I want to grow on my own.

Nagsimula nang pumatak ang ulan. Mahina Lamang, it's a sad sight. I remember the last time when she walk away. Erich. And never saw her anymore.  It's still haunting me, the look on her eyes. The last thing she said. "I'm sorry. I love you." then why? Why am I left alone? She said yes then tear me apart. She could have atleast told me without breaking me, I'll give her space if she wanted to. Pero ni text or calls wala. But I'm still waiting. I still love her and hoping for her to come back to me.

I bitterly smile. Her scents still on my car. Her laugh when I crack a bad jokes. That eyes that smile like a sun, that hands that between mine. I can still feel it. It's soft. Her long hair na nakabun lagi. That soft lips.

He read me like a poem and stops in coma. I want her to know the whole me. Where it ends.

I still want you. I call a thousand times. Text her.