The Umbrella Academy "New Number"

13.Bölüm✨

Her yerim acı içinde uyandım sandalyede uyuya kalmıştım Five elimi sıkıca tutmuş hâlâ uyuyordu çok huzurlu gözüküyordu, biri üstüme örtü örtmüştü tahminen saat gece yarısına geliyordu yorgundum, cam batan elimin sargısı kan içinde kalmıştı Five'ın elini bırakmak istemedim ondan ayrılmak istemedim, bekledim onun uyanmasını bekledim yalnız kalmasını istemedim zaten bir süre sonra kendiliğinden uyandı,

Five: Maya elin...

Maya: Sorun yok, sen nasılsın?

Five: İyiyim.

Maya: Ben şimdi elimin sargısını değiştireyim sonra sana yiyecek bir şeyler getireyim olur mu?

Five: Olur güzelim, ben odamdayım.

Five'a gülümsedim, Revirdeki çekmeceleri karıştırarak sargı ve biraz tentürdiyot buldum yere oturup elimdeki kanlı sargıyı çıkartıp peçeteyle elimde olan kanları dikkatlice sildim, pamuk yardımıyla tentürdiyot sürdükten sonra tekrar elimi sardım, ayağa kalkıp elimde kalan çöpleri çöpe attım ve mutfağa gittim buzdolabını açıp içinde ne var diye baktım ama sonrasında bişey dikkatimi çekti bir kağıt, ne olduğunu anlamadığım kağıdı elime alıp yavaşça açtım içinde şu satırlar yazıyordu,

"Oyun daha yeni başlıyor..."

Yazan aynen buydu içimi ani bir korku kaplamıştı ne yapacağımı bilemez halde bir sandalyeye oturdum,

Grace: Ah Tatlım, yemek için mi geldin?

Elimdeki notu hızlıca cebime koyup Grace'e döndüm,

Maya: Şey evet Anne...

Grace: Buzdolabında akşam yemeğinden kalan bazı şeyler var onları yiyebilirsiniz, iyi geceler.

Maya: Teşekür ederim, sanada.

Grace odasına doğru gidince kendimi toparlayıp buzdolabından yemekleri çıkartım mikrodalgada ısıtıp tepsiye koydum ve Five'ın yanına gittim yatağında oturmuş beni bekliyordu,

Five: Nerede kaldın?, bir şey mi oldu yüzün asık?

Maya: Yok iyiyim ben, hadi yemeğimizi yiyelim.

Five: Tamam.

İkimizde konuşmadan sesizce yemeğimizi yedik o kadar yorgunduk ki tabakları mutfağa götürmeden sadece masanın üstüne bıraktık ve yatağa uzandık, Five'la çok yakınlaşmak istemiyordum çünkü dikişleri daha yeniydi,

Five: Sevgilim bir sorun mu var?

Maya: Hayır dikişlerin yeni, canının yanmasını istemem.

Five: Peki bebeğim.

Five'a sarılamamak ona dokunamamak içimi acıtıyordu çok yakın ama bir o kadarda uzaktık birimizden, zifiri karanlıkta gözlerimi açtım soğuk rutübetli bir yerdeydim ilk başta rüya hatta kabus gördüğümü sandım elerime baktım fakat göremiyordum karanlıktı çok karanlık kendimi cimciklediğimde hissetiğim canımın acısı gerçek olduğunu anlamama yetti, nerdeydim ben? Buraya nasıl gelmiştim? Ve daha önemlisi ne oluyordu?,

Maya: Five!, Nerdeyim ben!?

Maya: Bu bir şaka mı?, öyleyse hiç komik değil!

Birden ışıklar açıldı,

?: Sonunda uyandın Güzellik.

Duyduğum ses korkudan tir tir titrememe yetti, Hızlıca arkamı döndüğümde yine o gizemli adam oradaydı,