დილით ადრე გამეღვიძა. ნამდვილად არ მინდოდა ძილისთვის თავი წამერთმია მაგრამ მომიწია. გავიმეორე და თვალებზე ხელი ავიფარე რადგან მზე პირდაპირ მე მანათებდა. ნელა წამოვდექი და დავინახე აივანთან მდგარი თეჰიონი. გამიკვირდა მის დანახვას აქ არ ველოდი. როგორ შეუძლია ასე თავისუფლად შემოვიდეს ჩემთან? - აქ რას აკეთებ? - ოთახში გაბატონებული სიჩუმე მე დავარღვიე. - დილამშვიდობის - მითხრა შემობრუნდა და ჩემი ლოგინის გვერდით მყოფ დივანზე დაჯდა. - რადგან აქ დიდხანს მოგიწევს დარჩენა მითხარი რა გჭირდება და ყველაფერს მოგიტან - რას ქვია დიდხანს უნდა დავრჩე? მე არმინდა აქ ყოფნა - რა გინდა რომ მოგიტანო? - ისევ გამიმეორა და ცივი თვალებით შემომხედა. - ტანსაცმელი - სხვა? - არაფერი - მოკლედ მოვუჭერი. - კარგი მალე ყველაფერი აქ იქნება - მითხრა ფეხზე ადგა და ოთახი დატოვა.
დიდხანს ველოდებოდი თეჰიონის მოსვლას. ლოგინიდან არ ავმდგარვარ რადგან ბანაობა მინდოდა. უბრალოდ ვფიქრობდი როცა ოთახის კარი გაიღო იქედან კი ქუქი შემოვიდა - დილამშვიდობის იონა - დილამშვიდობის ქუქ - რამე გინდოდა? - ამმ....- თქვა და საყვარელი სახით შემომხედა - უბრალოდ აღარ მეძინება - ამაზე გამეცინა და მის საყვარელ სახეს დავაკვირდი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- და მე რა შემიძლია? - არგინდა გავერთოთ? - მითხრა და საყვარელი ღიმილით დამაჯილდოვა. - შეიძლება....კარგი...
თეჰიონის POV ყველაფერი ვუყიდე იონას და სახლისკენ ავიღე გეზი. ეზოში დავინახე იონა რომელსაც დიდი ზედა ეცვა ეს ჯონგუკის ზედაა.....კარგად ერთობოდნენ და ბევრს იცინოდნენ. ამან გამაღიზიანა იონასთან მივედი მაჯაზე ხელი დავავლე და ოთახში ავიყვანე - გაგიჟდი რას აკეთებ??? - მიყვირა იონამ და ხელზე დაიხედა. - მე რას ვაკეთებ თუ შენ??? რას აკეთებ ჯონგუკის გვერდით და რატომ გაცვია მისი ზედა?!??!?! - რადგან ჩემი ტანსაცმელი გასარეცხია....- მითხრა და ზიზღით შემომხედა - არ დაგინახო რომელიმეს თან ზედმეტად ახლოს იყო! - ვუღრიალე ტანსაცმელები დავუყარე და პირველ სართულზე ჩავედი სადაც უკვე ბიჭებიც იყვნენ შეკრებილნი. - რატომ წაიყვანე ასე უცებ იონა? იეჭვიანე? - ინტერესით შემომხედა ჯონგუკმა - არა....არღირს მასთან ახლოს ყოფნა სანამ არ გავიგებთ რას წარმოადგენს. - ან უბრალოდ ეჭვიანობ - ისევ გამიმეორა და სამზარეულოში გავიდა. - არვეწვიანობ მეთქი - ვუყვირე მობეზრებულმა
