Άρης ο εφοπλιστής

Κεφάλαιο 40

Έλεγε ,προσπαθούσε να του αλλάξει γνώμη, οι γονείς μου του συνοδεψα εξω για να φυγουν, μας χαιρέτησαν και εφυγαν. Κλεινω τη πορτα και πηγα στη τραπεζαρια που καθοταν ο Αρης. Πήγα να μιλήσω αλλά δεν είπα τίποτα γιατί ένιωθα σε τι χάλια στιγμή ήταν. Πίνει μονοκοπανιας το ουίσκι του περνά η μια τζούρα από το πούρο του με κοιτά μου χαμογελάει και μου λέει

-Βερόνικα,

Τον κοιτάω

-Συγγνώμη, είμαι όλα αυτά που είπε ο πατέρας μου, εάν δεν κατάλαβες θα φύγω την Τρίτη, θέλεις να παντρευτούμε αύριο ή σε ένα μηνα;

Είπε και περίμενε να του απαντήσω

-Άρη, είσαι όλα αυτά που είπε ο πατέρας σου αλλά εγώ βλέπω και μια άλλη πλευρά σου, ότι νοιάζεσαι για την αδελφή σου τους φίλους σου εάν είναι καλά, αυτό μετράει για εμενα και γι'αυτό σε αγαπάω

Είπα και ήρθε με σηκωσε από τη θέση μου με κοίταξε και μου λέει

-Βερόνικα γλυκιά μου γοργόνα είσαι όντως υπό εξαφάνιση, καμία απο τις γυναικες που εχω παει δεν μου έχει μιλήσει έτσι

-Έλα υπερβάλλεις τώρα

Είπα ντροπαλά δεν μου είπε τίποτα μόνο με κοιτούσε, με φίλησε αργά αισθησιακά, που με έκανε να ανάψω ολόκληρη και του λέω

-Άρη, σταματά γιατί δεν το ελέγχω

Και μου λέει μεσα στο φιλη μας

-Καλο αυτό

-Όχι Άρη δεν είναι είναι μέσα οι γονείς σου

Του είπα και μου λέει

-Παμε στο διπλανό σπίτι, στο ξενώνα

Και συνέχισε να με φιλάει

-Ναι Άρη στο ξενώνα είπαμε

Με πήρε αγκαλιά με σήκωσε και πηγαμε στο δίπλα σπίτι. Φτάσαμε στο κρεβάτι μου έβγαλε το φορεμα, εβγαλε τα ρουχα του και αρχισε να με φιλαει στο λαιμο αργα και ταυτόχρονα μου ψιθύρισε πόσο πολύ θα του λείψει το σώμα μου. Παει να μου βαλει δάχτυλο, τον σταματάω και του λέω

-Σήμερα είναι η δική μου μέρα

Μου χαμογελάει στραβά, ξαπλώνει και είμαι εγώ από πάνω του. Πιάνω τη στυση του την παίζω λίγο κυκλικές κινήσεις, έπειτα την βάζω στο στόμα μου και τον άκουγα που έβριζε από την ευχαρίστηση. Μου λέει ότι θα τελειώσει αλλά εγώ συνέχιζα , τελείωσε μέσα στο στόμα μου και τα κατάπια κατευθείαν. Ξαφνιάστηκε, του χαμογέλασα και τον φίλησα στο στόμα έπιασα ξανά τη στύση του και την καβάλησα με αργές κινήσεις. Ήμουν από πάνω του , αναστεναγμοί και επιφωνήματα οδύνης ακούγονταν στο δωμάτιο, με τις κινήσεις που έκανα έπιανα το στήθος μου. Ο Άρης με κοιτούσε και μου είπε

-Είσαι πολύ σέξυ Βερόνικα

-Άρη τελειώνω

-Ελα μωρό μου, έλα δώσ'το μου

Τελειώνω εγώ πρώτα και μετά αυτός έπεσε στην αγκαλιά μου και μου λέει

-Βρε μπράβο Βερόνικα δεν το περίμενα αυτό από εσένα

-Και που είσαι ακόμα

Του είπα

-Αχχχ μην μου λες τέτοια γιατί δεν θα φύγω

Γέλασε με λίγο και μου λέει σοβαρός

-Βερόνικα θες να παντρευτούμε αύριο σε μια εκκλησία με τους γονείς μας μονο;

-Και ρουχα;

-Θα παμε στο Λουί

-Εντάξει Άρη δεν έχω πρόβλημα

Ειπα στεναχωρημένη και μου λέει

-Ξέρω ότι φανταζόσουν το γάμο σου αλλιώς από μικρή αλλά..

Τον φίλησα και του λέω

-Δεν με νοιάζει πως το ειχα φανταστεί, με νοιάζει να είμαι μαζί σου

Του είπα και μου λέει

-Αν ήσουν αλλη θα με είχες ξεσκίσει στο ξύλο που δεν κάνουμε μεγάλο γαμο

Και του λέω

-Άρη, δεν με νοιάζουν τα λεφτά σου ή τα πλοία σου το μόνο που με νοιάζει και βλέπω είναι αυτο

Ακούμπησα το χέρι μου στη καρδιά του και συνεχίζω λέγοντας

-Την ψυχή σου αγαπαω, η οποία αγαπάει τους γύρω του

Με κοιτά και μου λέει

-Βερόνικα σ'αγαπώ

-και εγώ Άρη μου

Κοιμηθήκαμε μαζί, μας ξύπνησε η κ.Σαρα για να πάμε στο Λουί, με βαριά καρδια.Πηγαινουμε στο Λουί μας περνάει τα μέτρα τα περνούμε. Γυρνάμε σπίτι ετοιμαζόμαστε οι γονείς του Άρη και οι δικοί μου είναι ήδη στην εκκλησία. Μπαίνουμε ξανά στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε στην εκκλησία. Στο διαδρομή δεν μιλούσε κανένας μας είμασταν σκεφτηκοι και οι δύο. Φτάσαμε, παντρευτικαμε απλά χωρίς φασαρίες. Σε όλη την τελετή είμασταν όλοι σκεφτηκοι και μελαγχολικοί. Εγώ δίνω πανελλήνιες και ο Άρης σήμερα φεύγει. Έπειτα πηγαμε σπίτι του Άρη για τραπέζι, φάγαμε και ήρθε η στιγμή της αποχώρησης

.....