Άρης ο εφοπλιστής

Κεφάλαιο 15

-Εάν αλλάξεις γνώμη, πάρε με

Μου κλείνει το μάτι, του χαμογελάω απλά, κλείνω την πόρτα του αυτοκίνητου και τον βλέπω να φεύγει...Μπαίνω στο σπίτι και βλέπω τον μπαμπά στον υπολογιστή να δουλεύει, τον καληνύχτισα και μου λέει

-Πως πέρασες;

-Καλά καλά, η μαμά που είναι;

-Στη κρεβατοκάμαρα

-Εντάξει τότε πάω μέσα στη κάμαρα

Μπαινω στο δωματιο των γονιών μου και βλέπω την μαμά μου ξαπλωμένη και μου λέει

-Που τριγυρίζεις εσύ όλη μέρα;

-Δεν σου είπε ο μπαμπάς;

-Μου είπε αλλά εσύ δεν ξέρεις να πεις δεν μπορώ γιατί έχω διάβασμα; Πως θα διαβάσεις τώρα μου λες;

Μου λέει λίγο αναστατωμένα! Και της λέω

-Μην ανησυχείς μαμά δεν θα ξαναγίνει

Της είπα ήρεμα και μου λέει

-Κοριτσάκι μου, δε λέω να βγαίνεις αλλά όχι μεσοβδόμαδα!

-Ναι ναι μαμά τα έχω ακούσει χίλιες φορές, ΕΛΕΟΣ!

Της είπα κουρασμένα και κάπως θυμωμένα. Μετά από τη συζήτηση, πήγα στο μπάνιο να πλήθω, έτσι όπως έκανα μπάνιο, σκεφτόμουν φαντάσου να της έλεγα να πάω και βόλτα με το yacht του Άρη, άστο καλυτέρα, θα ουρλιάζει και δεν έχω καμια όρεξη. Αλλά απο την αλλη θέλω πολύ να τον ξαναδώ Ουφφφ όχι Βερόνικα συγκεντρώσου! Πρέπει να διαβάσεις, για να πετυχεις....

Πέρασε η Πέμπτη διαβάζοντας....

Ήρθε και η Παρασκευή
Η οποία ξεκίνησε με σχολείο, το απόγευμα, διάβαζα έκθεση Παναγιά μου σώσε ! Δεν μπορώ να γράψω! Δεν ξέρω τι να γράψω! Έχω τρελαθεί! Το κεφάλι μου με έπιασε! Αχ τι θα κάνω...θέλω να διαβάσω αλλά δεν μπορώ να γράψω τίποτα, δεν έχω ιδέες πως το λενε! Και αρχίζω να κλαίω πάνω από τα βιβλία μου...κουραστικά ποιά!
Σε αυτη την άθλια κατάσταση που βρισκόμουν, ξαφνικα μπαίνει η μαμά μου μέσα και με βλέπει στεναχωρημένη με δάκρυα στα μάτια μου. Απλά ηρθε κοντα μου, με αγκάλιασε σφικτά και μου λέει

-Κοριτσάκι μου, μην στεναχωριέσαι έτσι, δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι, ηρέμησε καρδούλα μου

Και έκλαιγα στην αγκαλιά της με σπαραγμό και μου λέει

-Βερόνικα μου, θέλεις να βγεις αύριο να πας στη θάλασσα να χαλαρώσεις με της φίλες σου; ε καρδούλα μου;

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και μου λέει

-Ωραία, έλα κορίτσακι μου να ξαπλώσεις, μη διαβάσεις άλλο για σήμερα

Και με βάζει στο κρεβάτι, με σκεπάζει μου λεει ποσο με αγαπαει, με καληνυχτιζει και βγαίνει από το δωμάτιο.
Αλλά εγώ ξανασηκώθηκα για να σβήσω το φως του γραφείου γιατι με εμποδιζε τον υπνο μου και εκεί που παω να το κλεισω βλέπω το καρτελάκι του Άρη στο γραφείο μου παρατημένο από τότε, το πιάνω και λέω

-Λες; Τι έχω να χάσω; Μόνο να περάσω καλα θέλω αυτή τη στιγμή

Και τον παίρνω τηλεφωνώ, με το πρώτο μπιπ απάντησε, δεν με άφησε να σκεφτώ λίγο νομιζα ότι δε θα το σηκώσει και ακούω με βαρια φωνη

-Ορίστε

Και λέω

-Ναι; Άρη εσύ

......