Άρης ο εφοπλιστής

Κεφάλαιο 8

Μπαίνω στο σπίτι χαρούμενη μετα από το φιλί του στο μάγουλο μου. Επικρατούσε ησυχία, η μαμά μου είναι στην γιαγιά μου μάλλον γιατί θέλει φροντίδα και παρέα, ο μπαμπάς θα πρέπει να δουλεύει στο γραφείο του πάλι κάτι θα σχεδιάζει. Με αποτέλεσμα μένω μόνη γιατί η αδερφή μου η μεγαλύτερη είναι εξωτερικό και δουλεύει. Φτάνω στο δωμάτιο μου και είναι λες ότι έχει σκάσει βόμβα, κάτι πρέπει να κάνω. Γι' αυτό βάζω δυνατά τη μουσική και ξεκινω να μαζεύω, πρώτα το γραφείο, έπειτα το κρεβάτι, στη συνέχεια τα ρούχα και τέλος σκουπίσμα, σφουγγαρίσμα. Όταν τακτοποίησα το δωμάτιο μου, μπήκα να εκάνα ένα μπάνιο και λίγο αργότερα ρίχνω έναν ύπνο μιάμιση ώρα. Σηκώνομαι και ακούω να μπαίνει στο σπίτι ο μπαμπάς, πάω, τον χαιρετάω, του βάζω φαγητό για να φάει, έκατσα να φάω και εγώ μαζί του και εκεί που έτρωγε με ρώτησε

-Πως πάει το διάβασμα;

-Καλά μπαμπά, κάθε μέρα γίνετε ποιο απαιτητικό αλλά κάνω υπομονή

-Χαίρομαι για εσένα παιδί μου και σου αξίζει ένα μπράβο για την προσπάθεια σου όλα αυτά τα χρόνια αλλά τώρα δίνεις τα δυνατά σου, το ξέρεις αυτό φαντάζομαι

-Ναι μπαμπααα

-Ωραία, αύριο έχεις να κάνεις κάτι;

-Πέρα από το σχολείο αύριο, εμμ όχι δεν έχω, γιατί;

-Γιατί θέλω να έρθεις μαζί μου θα επισκεφτώ έναν πελάτη να πάρω κάτι μετρά που θέλει να αλλάξει στο σπίτι του και ο εργάτης που έχω δεν μπορεί αύριο, θέλεις να έρθεις;

-Ναι αμέ! Δεν έχω πρόβλημα με χαρά θα σε βοηθήσω μπαμπάκα μου, όμως πάω εγώ τώρα γιατί έχω διάβασμα, εντάξει;

-Ναι κορίτσι μου, καλό διάβασμα και θα σου πω εγώ την ώρα για αύριο

-Εντάξει

Είπα και πήγα στο δωμάτιο μου για να αρχίσω το διάβασμα. Η ημέρα τέλειωσε σχετικά ήρεμα μετα το διάβασμα έπεσα ξερή για ύπνο. Πήγα σχολείο εκεί, τα κορίτσια με ρωτήσαν εννοείται πως πέρασα μα τον Άρη χθες και εννοείται τους τα είπα χαρτίκαικαλαμάρι, έμειναν με το στόμα ανοιχτό και με ρωτάει η Καλλιρόη

-Πότε θα ξανασυναντηθείτε;

-Εμ δεν ξέρω, γιατί έχω διάβασμα

Η Καλλιρόη μου απάντησε

-Καταλαβαίνω, βασικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν διαβάζω εγώ αλλά νομίζω ότι θα είναι δύσκολα

Η Ιφιγένεια είπε

-Είσαι σοβαρή κορίτσι μου; Θα αφήσεις το μανάρι για το διάβασμα;

-Ναι, Ιφιγένεια! Μα ποιος σου είπε ότι θα τον αφήσω, εάν ξανασυναντηθούμε και μπορώ θα πάω δεν θα αρνηθώ, είπαμε

Τότε χτυπάει το κουδούνι και πηγαίνουμε για μάθημα. Τελειώνει το σχολείο πηγαίνω σπίτι τρώω, με παίρνει τηλεφωνώ ο μπαμπάς μου και μου λέει

-Έτοιμη;

-Ναι αμέ

-Ωραία έρχομαι σε πέντε, βγες στο δρόμο

- ΟΚ

Κλείνω το σπίτι, βγαίνω απέξω, μετα από λιγο ηρθε ο μπαμπάς και μπαίνω στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησε λέγοντας μου

-Είναι μακριά το σπίτι οπότε ξεκουράσου

Στη υπόλοιποι διαδρομή δεν μιλούσαμε. Με πήρε ο ύπνος μέσα στο αμάξι και με ξύπνησε

-Έλα Βερόνικα φτάσαμε

Μου ειπε ανοίγω τα ματια μου και αντικρίζω ένα τεράστιο τοίχο, με μια τεράστια πύλη κλειστή, ο πατέρας μου παίρνει τηλέφωνο για να πει ότι έφτασε και ανοίγουν τη πόρτα. Μπαίνουμε μέσα με το αυτοκίνητο και ακολουθεί το δρομάκι, σταματάμε στο γκαράζ του σπιτιού και εκεί συναντήσαμε μια οικιακή βοηθός μέσης ηλικίας γυναίκα. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα και μια άσπρη ποδιά η οποία με χαρά μας κατεύθυνε μέσα στο σπίτι το οποίο βρισκόταν πάνω σε ένα βράχο που έβλεπες την θάλασσα, διώροφο σπιτι .Μπήκαμε μεσα στο σπίτι και επικρατούσε άσπρο παντού ευρύχωρο μεγάλα παράθυρα τα οποία ήταν ανοιχτά και έμπαινε ενα αεράκι ακόμη έβλεπες την θάλασσα από τα παράθυρα αλλά και την πισινά που βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού. Εμείς καθίσαμε στο σαλόνι και μας είπε η γυναίκα να περιμένουμε και θα έρθει ο κύριος. Δεν προλαβαίνει να τελειώσει την πρόταση της και εμφανίζεται ο Άρης, ερχόμενος από το διάδρομο με ηρεμία και χαρούμενος χαρούμενος σηκώνει τα χεριά του ψηλά για να αγκαλιάσει τον πατερά μου και λέει

-Χαιρετώ τον καλύτερο αρχιτέκτονα του νησιού και την όμορφη του κόρη σωστά;

......