Cuteness overload

Hoofdstuk 2 - Allistair Jamerson

Mijn ogen waren groter dan voetballen, dan meloenen, dan iets groters dan meloenen.Ik wist niet wat ik moest zeggen, eerste keer dat de populairste jongen van school mij aan sprak was een stom ongeluk? Typisch Gabriëlla, ik ben een echte kluns.

Ik greep opnieuw naar mijn rug en besloot even naar de schoolzuster te lopen. Meer strompelen."Meid, je bent er goed doorheen gegaan." de zuster bekeek mijn rug nauwkeurig. "En wat nu?" Ik vond het eigenlijk niet zo erg want, dan heb ik een goed excuus voor dat ik  niet mee hoefde te doen bij gym. 

"2 weken geen sport of die dingen." 

Ik wou eigelijk mijn blije Chippy dansjes doen maar ik hield mijn gezicht zo sirieus mogelijk. De zuster bond een stevig verband om mijn middel en maakte het vast met een plaksticker.

 "Dankuwel!" zei ik vriendelijk en verliet de zusterpost.

Snel liep ik door de lange gangen naar mijn derde les, de eerste twee lessen waren toch al geweest. Ik liep met vlotte pas naar het lokaal waar ik heen moest. Ik klopte aan en wachtte tot er geopent werd. Toen er werd geopent kwam mijn favoriete docent te voor schijn. Proef de sarcasme. "Mevrouw Broker, wat een aangename verassing." zei ze streng.

"Ja-"

"Weer te laat?" onderbrak ze me.

"Nou.." ik hield mijn hoofd lichtjes schuin en mompelde wat.

Ze wees naar de klok en keek me fronsend aan.

"11:30."

Ik knikte kort.

"Dat betekend te laat mevrouw."

"Er was een ongelukje gebeurd, en ik-"

"Zitten. Bladzijde 271." ze keek me eng aan.

Echt, haar rechter oog beweegt echt altijd. Ze lijkt net een zebra die gezien heeft dat hij het avond eten is van een leeuw. Ik bedoel, dat wil je niet zien toch? Ik liep naar mijn tafel, ging zitten en opende mijn boek op de goede bladzijde. Nadat ze les afgelopen is zag ik Allistair bij de wc's staan. Oke, ik ga hem ontwijken. Of ooit dat gaat lukken met mijn klunsigheid. Snel liep ik een gang in maar Allistair had me al gezien.

"Berenrugzak, wacht is." riep hij.

Ik ging in de paniek en wist niet wat ik moest zeggen.  Ik draaide me om en mijn ogen waren groter dan tennisballen. Nerveus beet ik op mijn lip en draaide om.

"Sorry van net, ik had haast." zei hij lachend.

Ik knikte snel en beet harde op mijn lip. "Dus, heb je zo wat te doen?" 

Oke, rustig blijven. Het is alleen Allistair. Adem in,  Adem uit. Rustig blijven Gabriëlla.

"Nee, eigenlijk niet." zei ik op een hoge toon.

 "Vanavond bij Chully's?" (Een bekend restaurant in het boek)

Mijn ogen waren nu groter dan voetballen. En opnieuw niet wat ik moest zeggen en tilde mijn schouders op.

"Ik moet mijn oma nog helpen." 

Hij grinnikte. "Met wat?" vroeg hij knikkend.

"Ehmm.."

"Breien.."

"Ja, breien. Super leuk." 

Hij glimlachte en mijn perfecte witte tanden komen te voor schijn. "Oke, mag ik wel je nummer?"  Mijn mond viel bijna open en ik kon niet geloven wat hij net zei.

"Wat zei je?" vroeg ik ongeloofwaardig. "Of ik je nummer mag."

Ik knikte eenvoudig en schreef mijn nummer op zijn hand. Hij glimlachte en liep weg. Ik stond stokstijf staan en wist niet wat ik moest denken. Dit is gewoon bizar. Nee echt, heel bizar.