Cuteness overload

Hoofdstuk 11 - Feestjes & intieme momenten

Misschien was naar dit feest komen niet zo een goed idee.  Overal waren mensen aan het dansen en drinken. Aan dat laatste had ik een grondige hekel. Maar ik moest dit doen. Anders zou ik nooit weten wie Stacey was.

Ik zuchtte en sprong om boven te menigte te kunnen kijken in de hoop Allistair te zien. Maar dankzij mijn kortheid raakte ik niet eens boven de meeste hoofden.

"Pff, stomme grote, torenmensen," zei ik en draaide me om om terug naar buiten te lopen. Als ik hem niet zag had ik geen redenen om te blijven. Trouwens wat maakte het mij eigenlijk uit. Allistair hing niet rond met mensen van een 'lagere rang'.

"Ga je zo snel al weg kleintje?" hoorde ik een bekende stem juist al ik aan de deur was. 

Ik draaide me om en keek Allistair boos aan. "Ik ben helemaal niet klein." Hij grinnikte en liep dichter naar me toe. Hij had een bier blikje in zijn hand, maar zijn adem rook nog fris. "Kom je mee naar boven? Daar is het rustiger. Daar kunnen we praten, popje." Ik pruilde en sloeg mijn armen over elkaar. "Ik ben geen popje.

"Natuurlijk niet. Je bent een schattige knuffel." Ik bleef hem boos aankijken terwijl mijn wangen rood werden. Hij vond me schattig!

"Kom je nog?" vroeg hij en liep verder door de jongeren massa naar de trap.  Natuurlijk geraakte ik er niet door want ik werd stretchend geduwd en boos aangekeken.

Blijkbaar had Allistair daar genoeg van want hij zuchtte, pakte mijn heupen vast een hees me over zijn schouder. "Hey zet me neer bavianenpoep!" Riep ik en bokste op zijn rug. 

"Bavianenpoep? Ouch. En nee, anders raken we nooit boven," antwoordde hij en droeg me verder naar boven naar een kamer helemaal op het einde van de gang.

Allistair zijn kamer was een typische jongens kamer. Donkere muren vol met posters van voetballers, games en halfnaakte vrouwen. Hij zette me op zijn bed neer en ging naast me zitten. Ik gaf hem een boks tegen zijn schouder en keek hem opnieuw boos aan.  Hij rolde zijn ogen en legde zich neer.

"Allistair vertel," commandeerde ik. 

Hij lachte zachtjes. "Straight to the point he?"

Ik knikte traag. "Daarom ben ik naar hier gekomen. Wie is Stacey?"

"Mijn dode vriendin."

Met grote ogen keek ik hem aan. "A-alli, sorry."

Hij schudde zijn hoofd. "Het was niet jouw fout. Ze werd opgeschept door een bus. Ze overleed pas later in het ziekenhuis."

Ik knipperde een paar keer als ik mijn ogen voelde wateren. Ik voelde me als een bitch voor hem te dwingen om dit te vertellen.

"Weet je waarom ik bijna met elk meisje op school geslapen heb?" vroeg hij na een stilte.  Verward keek ik hem aan. Wat had dit te maken met de dood van Stacey?

"Nee," antwoordde ik.

"Staceys laatste woorden waren: 'Je zal wel iemand anders vinden om van te houden'." Hij lachte droog. "Eerst dacht ik dat het grote zever was. Ik bedoel zoveel meisjes en niemand... Niemand van hun stond mij aan."

"Door met ze te slapen leer je ze niet echt kenen," kraamde ik uit. Allistair lachte en schudde zijn hoofd. "Nee, inderdaad niet. Zou jij met me slapen?"

Mijn mond viel open en een blos verscheen op mijn wangen. "Wat? Nee natuurlijk niet!" riep ik hoofdschuddend. Een glimlach verscheen om zijn gezicht. "Zie Gabriëlla , jij bent anders. Je bloost om de domste dingen en je bent soms gewoon zo... Awkward."

Verward keek ik hem aan. "Wat bedoel je daar nu mee?"

"Dat ik je leuk vindt, Gabriëlla." Hij kwam voorzichtig naar voren en zijn ogen schitterden als diamanten in de zon. Ik wist wat hij wilde doen maar gek genoeg stribbelde ik niet tegen. Zijn lippen kwamen dichtbij en raakten bijna mijn lippen aan. Hij kijkt me aan en zijn ogen glinsteren als nooit tevoren,  liefde en geluk straalde er uit. Zijn lippen kwamen tegen mijn lippen aan.

Uiteindelijk trok ik toch terug en hij keek me vragend aan. "Ik kan het niet," fluisterde ik en ik kon hem niet aan kijken. "Je noemde me een lagere rang,"  kwam uit mijn mond met een brok in mijn keel. Hij schudde zijn hoofd en keek me aan. "Ik hou van je, en ik word zelf dan maar een lagere rang. Ik wil alleen maar met jou zijn. Gabriëlla Broker." zei hij en tranen brokkelde op in zijn ogen. 

"Hoe weet je dat je écht van me houdt?" vroeg ik aan hem. Mijn hoofd licht gekanteld en vol met hoop hem aan kijkend.  "Omdat ik," hij lachte voorzichtig in zichzelf. "Omdat ik voor speciale meid zo als jij, alles uit de kast haal." lachte hij schuin en waardoor hij een kleine glimlach op mijn gezicht toverde. 

"Hoe weet ik dat jij écht van me houdt?" begon hij over de zelfde vraag die ik net vroeg aan hem.

---

Nieuw hoofdstuk, dit keer met een YouTube liedje, het past bij de sfeer van toen Allistair het vertelde van Stacey. Hopelijk vinden jullie het een leuk hoofdstuk! Omdat we nu al meer dan 70 K hebben en we zouden ook al iets bij de 50 K doen alleen daar kwam niks van want we hadden het te druk Gaan we waarschijnlijk een prijs weggeven! Veel liefs, Suze.