Cuteness overload

Hoofdstuk 19 - Vertrek

Zijn naam is zo klein, maar hij voelt zich zo groot. Het maakt me kapot maar hoe dat kan weet ik niet? Hij niet een jongen die mijn hart kan veroveren, hij is het niet waard. Maar weer wilt een kant van mezelf niet meewerken. Die wilt hem wel. Nog steeds ben ik sterker dan hem, ik wil hem overwinnen, punt uit. 

Ineens schrik ik van de deur die open getrokken word. "Goedemorgen honey, klaar om te gaan?" ik open mijn ogen en wrijf de slaap uit mijn ooghoeken. "Huh, eh, wat?" ik gaap en strek me helemaal uit. "Je vertrek over twee uur naar Nederland, weet je nog? Je reis." mijn oma vouwt haar armen over elkaar. "Over twee uur al?" mijn stem slaat over en ik rol van mijn bed af. "Je moet niet zo veel stressen, mijn kind. Je hebt toch al ingepakt. Even je normale tas inpakken en klaar is kees." ze helpt me op te staan en ik geef haar een knuffel. "Ik mis je nu al, oma." ik leg mijn kin op haar schouder. "Ik jou ook kind, ik jou ook. Maar het is beter zo." ik zucht en vouw mezelf uit de knuffel en kijk haar aan. "Ja, ik denk het ook." met een klein glimlachje op mijn gezicht geeft mijn oma me een kus op mijn voorhoofd. Waardoor een rode zoenplek achterblijft. Ik wrijf hem weg en mijn oma verlaat mijn kamer. Ik ga op mijn bedrand zitten en laat me vallen op mijn bed. Een blije shock glijd door mijn lichaam als ik aan Nederland denk. 

"-zakdoekjes check, kauwgum check, paspoort check." ik knik vertrouwend. "Ik denk dat ik alles heb." ik rits mijn rugzak, Janine, die ik ergens in een hoek van de badkamer zag liggen dicht. Ik doe hem op mijn rug en strik mijn Allstars nog even goed strak. Ik ben er hélémaal klaar voor, ik voel het. 

Mijn oma komt aangelopen en heeft de autosleutels al in haar handen. "Klaar?" ik knik en ik de handvatten van mijn koffers goed vast. "Klaar." ik loop achter haar aan en doe de voordeur op slot. Ik leg mijn koffers achter in de auto en doe de achterbak dicht. Ik ga naast mijn oma voorin zitten en doe mijn gordel om. 

Na ongeveer een half uur rijden zijn we er en ik stap uit om mijn koffers achter uit de kattenbak te pakken. Ik gooi de achterbak dicht en loop naar mijn oma, die al uitgestapt was en naast de autois gaan staan, en ik geef haar een kus op haar wang en een dikke knuffel. "Houd je taai he?" fluister ik in haar oor. "Veel plezier jij, honey." ik laat haar los en pak mijn koffers weer. Ik zwaai nog even naar haar en loop het vliegveld-gebouw in. Overal zijn stelletjes van elkaar afscheid aan het nemen en ik houd mijn koffers nog strakker vast. Ik kom bij de receptie en zet mijn koffers tegen de balie aan. "Hallo, kan ik u ergens mee helpen?"ik knik en laat mijn ticket zien. "Nederland, Amsterdam." zeg ik en schuif de ticket naar haar kant. "Dan moet je gate 4B volgen, en dan vind je het wel!" ik bedank haar en neem mijn ticket terug.

Na alle veiligheid-regelingen gevolgd te hebben vind ik uiteindelijk gate 4B. Mensen staan in de rij voor een dichte deur waar een vrouw hun tickets controleert. Ik ga in die rij staan en ik hoor steeds mijn naam geroepen dus ik draai me om. Niemand die ik ken, dus ik draai me weer naar de rij. Weer hoor ik de stem en weer van de rij af. 

* * * * 

Hm? Wie zou het zijn. Geen idee eigenlijk. Ik moet me weer sorry zeggen dat ik niet ge-upload heb. Maar ik ben met mijn school naar een stedentrip geweest ben bezig met een nieuw boek en ik ben al bezig met CO deel 2. Nu is het zomervakantie dus ik heb tijd zat dus tja, veel schrijven maar deze zomer! Want het weer is ook niet bepaald om van te genieten. Veel lieifs, Suze.