Ki Sen

Mahsur

Bugün odama dalan bir Uzay yoktu ya da durmadan çalan bir saat bugün okul da yoktu kendi kendime bunu hatırlatmam ile Uzay'ın odasına "Turn down for what dındındınıdındındın"dalmam arasındaki saliselik fark aynı zamanda kafama yastığı yememden daha kısaydı ne kadar berbat bir cümle kurdum böyle Nihat Hatipoğlu Hocam saçma cümle kurmak günah mıdır?sjsjsjssj iç sesim kendi kendine Harlem Shake yaparken ciddi olmak gerçekten çok zordu.Aşağıdan geldiğini tahmin ettiğim (ki Uzay'ın odasından gelemez orasının ayrı bir kokusu var)dayanılmaz kokuyu takip etmemle karşımda gördüğüm harika kahvaltı masası annem,babam ve masada duran harika krepler konu krep olduğunda cidden aşırı fazla yiyebiliyorum.
**
Karnımı fazlasıyla doyurmuş halimden çok memnun bir şekilde yatıp Supernatural izliyordum ve kapı çaldı çalmasa şarardım kapıda Uzay vardı lan ne zaman çıktı bu yaa"Sen ne zaman evden çıktın?"diye sordum "Yeminle bu kız olmamış,Deniz o kadar asosyalsin ki şaşırıyorum sen dizi izlerken çıktım ve şimdi sen hemen gidip üstünü değiştirip geliyorsun çünkü seni de çıkaracam" hıı ok anlamında başımı sallayıp dizimi izlemeye devam ettim.Dean'ın yüz çizgilerinde kaybolurken popom bir anda havaya kalktı "Uzay lan bıraksansa kardeşim gelmicem yaaa"desemde Uzay beni kucağından bırakmadı odama götürdü ve hazır olmadan çıkma canım bakışı attı ben de başladım dolabımı karıştırmaya sonunda siyah bir pantalon buldum üstüne de "Normal People Scared Me"(Normal insanlar beni korkutuyor)yazan American Horror Story thsirtümü giydim thsirt siyah üzerindeki yazı beyazdı bu yüzden beyaz vanslarımı giyip şaçlarımı da açık bıraktım çanta taşımayı sevmediğimden paramı telefom kapımın içine sıkıştırıp telefonumu ve kulaklıklarımı da cebime koyduğumda tamamdım cidden hoş gözüküyordum kapıyı açıp yavaşça merdivenlerden inip Uzay'ın yanında bittiğimde Uzay"Ooo Deniz ooO"diye ergence kendince iltifat edincede güzel olduğum kanısına daha bir vardım.Evden çıkıp Can'ın arabasına bindik ve Avm'ye doğru yola çıktık.
**
"Hava çok sıcak bir yerde oturup bir şeyler içsek ya?"
"Deniz sen biz sana soru sormadıkça konuşur muydun?"diyen Çınar'a 3-5 tane yumruk atıp bir kafeye oturdum tabikide arkamdan geldiler ve oturdular.Bir şeyler içip konuşuyorduk ve bir anda titredim telefonuma bilmediğim bir numaradan mesaj gelmişti"Sen de normal insanları korkutuyorsun:)"ve ben "Sen kimsin"diye yazdım zaten yazmadan duramazdım,cevap anında geldi"Karşı masanızda oturan bir yakışıklı"karşı masaya baktım Pars ve yanında bir çocuk vardı Pars hiçbir şey yapmadan yere bakıyordu yanındaki ise arsızca sırıtıyordu Bahar'a ve Aslıya mesaj gönderdim "Karşı masada pişmiş kelle gibi sırıtan çocuk kim?"ikiside aynı anda cevap verdiler"Sarper Pars'ın en iyi arkadaşı okuduğumuz okulun sahibi başka şube de okuyor"ikisine de oha bakışı gönderdikten sonra "Yaa bir şey söyleyeceğim bakın şurada 7d sinema var oraya girelim mi?"diye sordum mızmızlanarak herkes onayladı yine bizimkilere bakarak "Ama filmi ben seçeceğim"dedim Can salağı bile onayladı ve 7d sinemaya doğru yürüdük bizimkileri oturtup bana yer ayırmalarını söyledikten sonra filmlere baktım Korku evi diye bir şey vardı Adama"Şey acaba bu korkunç mu?" dedim adamsa "Burada girebileceğiniz en korkuncu"dedi ben de bunu istediğimizi söyleyerek içeri girdim gözlüklerimizi takıp beklemeye başladık ışıklar karardığı sırada içeriye iki kişi daha girdi ve adam filmi başlattı,ben ve filim başlamadan önce giren bir kişi dışında bizimkiler ve tanımadığımız kişilerden biri ölesiye çığlık atıyorlardı hele Can.Can resmen kendinden geçmişti en ufak bir şeye çığlık atıyordu bense işte hafif korksamda bozuntuya vermiyordum filim bitince ışıklar açıldı ve çığlık atmayan kişinin Pars olduğunu gördüm Sarper ise ayağa bile kalkamıyordu,salondan dışarı çıkınca Bahar,Aslı ve Can tuvalete kusmaya koştular bizse gülmekten yerlere yatıyorduk Can o kadar sersemlemişti ki erkekler tuvaleti yerine kızlar tuvaletine girmişti,bizim kızlar ve Can kendilerini kötü hissettiklerini söyleyip eve gitmişlerdi bense biraz mağza gezmek istediğimden kaldım.Oysaki evden çıkmamak için kendimi yırtmıştım.
***
Ellerimi poşetlerle doldurmuştum ki havanın kararmış olduğunu gördüm asosyel olabilirdim ama her kız alışveriş yapmayı sever öyle değil mi?Hemen asansöre koşturup bindim ve orada tanıdık bir yüz görmek çok işime yaramıştı çünkü küçüklüğümden beri asansörlerden çok korkardım ama elimdeki poşetler çok ağırdı yürümek zor olurdu.Pars bana döndü ve "Pek iyi görünmüyorsun" dedi ben de korkuyla "A,asansörlerden ç,ç,çok korkarım"diyebildim lanet olsun bu çocuk hep zor zamanlarıma mı denk geliyordu?diye düşünürken asansörün bütün ışıkları kapandı ve büyük bir gültü koptu asansör durmuştu.Hemen büyük bir çığlık kopardım yere oturdum ve nefes almaya çalıştım fakat nefes nasıl alınıyordu?o kadar paniklemiştim ki şuan sadece çığlık atıp nefes almak için adeta çırpınıyordum beni rahatlatan soğuk ses şuan soğuk değildi "Deniz tamam sakin ol bak yalnız değilsin korkmana gerek yok birazdan çalışacak bu asansör"dedi ama sanki sözcükleri anlamakta bile zorluk çekiyordum ve bir anda biri bana sarılırken hoş parfüm kokusu beni biraz daha rahatlattı.Ve Pars saçlarımı yavaşça okşarken"Tamam geçti sakin ol ve nefes almaya çalış kurtulacağız"diyordu ve telefonundan bir şeyler yapmaya çalışıyordu.Ben hala paniklerken onun sakin kalması beni biraz yatıştırsada hala nefes alamıyordum o kadar korkuyordum ki başka hiçbir şey beni bu kadar korkutamazdı gittiğim her yerde başıma bir şeyler gelmek zorundamıydı çırpınışlarım biraz daha azaldığında kendimş artık yorulmuş hissettim biraz daha ağırlığımı verdiğimde beni saran kollara"Deniz bana bak şimdi tamam mı?Deniz bana bakmak zorundasın hadi güzelim biraz daha dayan çıkacağız buradan haber verdim arkadaşlarına ve Kardeşine geliyorlardır"dediğinde "tttt telefon çekiiyor mu?"diye cevap verince "Hayır ama senin telefonundan acil durum mesajı gönderdim,şuan sadece son sinema matinesi seyircileri olduğu için kimse çağırmıyor ama seninkiler geldiğinde sorun çözülecek şimdi sadece biraz nefes almaya ve bunları düşünmemeye çalış"dedi bu laflardan sonra daha da sıkı sarıldım ona ve "Bbbana bir şarkı söyler misin?"dedim o ise "Tabiki,tabiki ne istiyorsan"dedi sanki o soğuk adam gitmiş yerine sıcacık merhametli bir insan gelmişti "sen seç"dedim kısıkça o da başladı
Korkma benden gidiyorum
Sen uyurken ölüyorum
yakın değilsin göremezsin
masum değilsin ağlayamazsın

Korkma benden gidiyorum
sen uyurken ölüyorum
yakın değilsin göremezsin
masum değilsin ağlayamazsın

oyun değilki dönemem biliyorum
pişman değilim sonunu görüyorum
paramparça bir taş yerini arıyor
karanıkta düşerse kaybolur biliyorum
kaybolsun dert değil
kaybolsun taş benim
kaybolsun toprak olsun
kaybolsun Aşk bitti.(multimedya da)
Sesi muhteşemdi(multimedyadaki sesi değil şarkı)kadife gibi yumşak ve temiz çıkıyordu her tona zaten söylediği şarkı çok güzeldi o sırada bana baktı sanki daha tbir yatıştırabilmişti beni sesiyle"Nasıldı?"diye sordu gülümseyerek hıçkırıklarımın arasında " Çok güzeldi"diyebildim.
~Pars'ın ağızından~
Deniz o kadar kötüydü ki şuan ben bu kızın hep kötü zamanlarına denk geliyorum niye?asansörden korkuyor olmasını çok önemsemedim önemsiz bir şey gibi gördüm ama asansör durunca anladım öylesine söylemiyordu anlam veremediğim bir şeyler olmuştu ona nefes alamamaya falan başlamıştı ve o zaman cidden kötü olduğunu anlamıştım.Tamı tamına 1 buçuk saattir dayanıyordu ona dahi iyi olması için şarkı bile söylemiştim normalde biri yanımda ölse umrumda bile olmayacakken bu kızı çok önemsiyordum hata yaptığımı bile bile,benim yanımda olmak benimle konuşmak için çoğu s*rt*k asansör korkusunu denemişti bayılanlar olmuştu ama hiçbiri gerçek değildi bu gerçekti hemde çok gerçekti,onun telefonundan birilerine haber verebilmiştim fakat tam işten çıkma saati olduğu ve aynı zamanda haftasonu olduğu için trafik tıkanıktır diye düşünüyorum bilmiyorum Deniz'in bunun için kullandığı bir şey falan varsa onu da getirmesi çok iyi olur ve aslında şuan ben de buradaki oksijenin azaldığını,ve bir an önce bulunmazsak çok zorlanacağımı biliyordum şuan bile zordu zaten nefesimi yavaşlatmak.Sakin ve soğuk davranmak.
~Deniz'in ağızından~
Artık daha fazla dayanamayacağımı biliyordum ve Pars da artık endişeleniyordu hem de çok bana sürekli"Hadi güzelim çok az kaldı"diyordu artık tam kendimi bırakacağım sırada asansör birden yukarı çıkmaya başladı ve ışıklar açıldı ama ben hala şoktaydım hiçbir şeye anlam veremiyordum ki karşımda Uzay'ı görmem rahatlamama sebep oldu Uzay beni ve poşetleri çevik bir hareketle kucağına aldı o sırada Çınar ile Pars da sarılıyorlardı sanırım onlar arkadaştı.Sonunda Pars yanıma geldiğinde söylediğim iki kelime yine"Teşekkür ederim"di beni bu durumdayken rahatlattığı için mahsurken bile soğuk olduğu için Teşekkür ederim.