So won't you, please, be my, be my baby
Be my little baby, my one and only baby
Say you'll be my darlin', be my, be my baby
Be my baby now, my one and only baby
Wha oh oh oh oh
So come on and, please, be my, be my little baby.
Junmyeon gözlerini yavaşça araladı. Hava henüz kararmıştı belli ki, yorgunluktan uyuyakalmıştı koltukta.
Sehun'u etrafta göremediğinde endişeyle kalktı yerinden. Evin her odasını gezdikten sonra bahçeye bakmaya karar vermişti. Eline aldığı battaniyeyi sıkıca tuttu ve bahçeye çıktı. Kar yağıyordu fakat hava o kadar da soğuk değildi. Sehun ise bahçedeki çiçeklerin yanında öylece oturuyordu, kırmızı burnuyla.
Junmyeon sevgilisinin yanına oturdu ve elindeki battaniyeyi omuzlarına sardı. "Seni göremeyince korktum sevgilim.. Neden not bırakmadın?"
Sehun omuz silkti ve alt dudağını dişledi gergince.
"Bir şey mi oldu güzelim?"
Uzun olan bu kez başını salladı. Sol gözünden bir damla yaş aktığında Junmyeon endişeyle ona bakıyor ve sorunu anlamaya çalışıyordu.
Sehun'u göğsüne çekip sıkıca sarıldı. Saçlarının üzerini öperken bir yandan da güzel sözler fısıldıyordu sevgilisinin kulağına. "Seni seviyorum bir tanem.. Seni çok seviyorum."
"Ben de seni seviyorum."
Junmyeon duyduğu kısık sesle ne zaman kapattığını bilmediği gözlerini açtı. Heyecan ve merakla Sehun'a bakmaya başladığında, karşılığında güzel bir gülümseme alması gözlerinin dolmasına sebep olmuştu.
"Sen.. Sehun.. İlk kez sesini duyuyorum sevgilim, bu kadar güzel bir sese sahip olduğunu bilmiyordum.. Ama, nasıl?.."
Sehun omuz silkti geçiştirmek adına, o da bilmiyordu çünkü. Yalnızca 7 yıl sonra ilk kez dudaklarından bir kelime çıkabilmişti.
"Yedi yıldır tek kelime dahi edememiştin.. İki yıldır sana aşığım ve bana tek bir şey söylemen için canımı dahi verebilirdim sevgilim.. Yedi yıl sonra söylediğin ilk şey beni sevdiğin."
Junmyeon tutamıyordu gözyaşlarını, mutluydu ve hayatı boyunca belki de ilk kez mutluluktan ağlıyordu.
"Seni seviyorum, Junmyeon. Her zaman senin bebeğin olacağım."
Sehun konuşabildiğini fark ettiğinde Junmyeon'u uyandırmak istemişti, ona sarılarak ağlamak istemişti. Ama yalnızca onu sevdiğini söylemişti uzun uzun. Yapması gereken şeyi fark ettiğinde ise bahçeye çıkmış ve doktorunu aramıştı.
Yine de, söylediği ilk şey sevgilisini sevdiğiydi, o duymasa bile.
Doktoru da en az kendisi kadar sevinmişti, yedi yıldır beraberlerdi ne de olsa. Sehun'a kısa sürede kontrole gelmesini söyleyip, kendisini yormaması gerektiğini söylediğinde Sehun fazla uzatmadan telefonu kapatmıştı. Bir an önce Junmyeon'un uyanmasını ve onu duyduğunda vereceği tepkiyi görmek istiyordu.
"Benim bebeğim.. Benim güzel bebeğim.. Her gün beni sevdiğini söyleyeceksin artık, söz mü?"
"Söz vermesem de söyleyeceğim, hatta her saat."
Sehun hala konuşurken tereddüt ediyordu, sesi titriyordu ve kısık sesle konuşuyordu. Junmyeon ise onun her haline, her şeyine aşıktı. Sevgilisinin sesinden kendi ismini duymak cennette olmaktan daha güzel hissettiriyordu.
"Kio olsun kedimizin ismi de.."
Junmyeon sevgilisinin mırıltısına karşı sesli bir şekilde güldü. O ismin ne anlama geldiğini, sevgilisinin niye o ismi seçtiğini bilmiyordu. Ama Sehun istiyorsa elbette Kio olacaktı minik kedinin ismi.
^^^^^
Ve bitti... Ufacık bir açıklama yapayım hemencecik.
Sehun 19 yaşında yaşadığı bir travma sonrasında konuşmayı bırakıyor ve bir daha konuşmuyor. Sonra 24 yaşındayken Junmyeon'la tanışıyorlar, Junmyeon en başta neden Sehun'un ona cevap vermediğini anlamasa da Sehun'un arkadaşı Baekhyun ona her şeyi açıklıyor. Sehun'u her şekilde sevip kabul edeceği için Sehun da ona karşılık vermekten çekinmiyor. Ardından Junmyeon işi gereği Seattle'a taşınmak zorunda kalıyor, Baekhyun da Sehun'a farklı bir yerde olmanın ona iyi geleceğini söyleyip onu ikna ediyor. Beraber farklı bir ülkede, farklı bir şehirde yaşamaya başlıyorlar. Junmyeon'un Sehun'a olan sevgisi, ilgisi ona iyi geliyor ve Sehun iyileşiyor.
Travma sonrası konuşma bozukluğu diye bir şey var fakat yedi sene kadar hiç konuşmayıp, sonrasında bir anda iyileşmesi gibi bir durum tıpta mümkün mü pek bilmiyorum.. Kurgu kurgudur diyip çok da mantık aramayın bence güzellerim.
Bu şarkıyı gerçekten çok seviyorum, HunHo'yu da öyle tabii. Uyku tutmayınca oturdum yazdım, hepsini de tek seferde paylaştım nedense..
Umarım beğenirsiniz aşk bebekleri, sizi seviyorum. <3
