Kutsal Doğum - tamamlandı

Bir Küçük Kış Hikayesi

Koridorda giderken heyecandan elim ayağım titriyordu. Müdire Hanım beni çağırdığına göre kesin bir şey yapmıştım yine. Kötü olmak istemiyordum ki... Ya da yaramaz olmak...

"Gel bakalım Luna, otur karşıma"

Dediğini yaptım. Buna ek olarak başımı öne eğdim.

" Bunlar senin, doğduğun gün seninle birlikte gelmişler, bu defterin nasıl bir kilidi varsa kıramadık.. Veren kişi bunları verirken on üçüncü yaş günü hediyesi demiş.."

Başımı kaldırdım bana uzatılan kolyeye ve deftere baktım. Hayatımla ilgili bir şey vardı orada.. Hiç hatırlamadığım.. Sordukça cevap alamadığım.. Elinden aldım Müdire hanım'ın. Ağlayarak odamın yolunu tuttum, sımsıkı sarıldım hatıralarıma. Sımsıkı tuttum kolyenin taşını avucumda, sanki sihirliydi, sanki daha da sıkarsam her şey düzelecek ve birden ailemin sıcacık evinde bulacaktım kendimi.

Odama gider gitmez pencerenin önüne koştum. Kar yağıyordu. Kolyeyi boynuma geçirip camdaki yansımama baktım. Sonra defteri açmaya çalıştım ama açılmıyordu.. Zorladım , koparmaya çalıştım ama olmuyordu. Pes ettim sonunda.. Hayaller kurarak uykuya daldım, gizemli defterim yastığımın altında. Rüyamda babam siyah bir atın üstündeydi, arkasında bana benzeyen kumral mavi gözlü bir kadın vardı. Babam şövalyeydi annemse bir prenses.. Yıllarca süren savaşın ardından beni almaya gelmişlerdi. "Sana her şeyi defterde anlattık okumadın mı?" dedi annem dünyadaki en yumuşak sesle. Babam gülümsedi , elini uzattı.. Gözyaşları içinde uyandım. Sabah olmuştu.. Bu gün okul yoktu, erken uyanmamın anlamı da yoktu. Ama yine de aklım deftere gitmişti.

Hemen yastığı kaldırıp baktım, defter açık bir şekilde orada duruyordu. Yarısından çoğu yazılmamıştı. Heyecanla okumaya başladım.. Ama sona geldikçe umutlarım da söndü.. Sona geldikçe sonuma geldim... Annem ölmüştü.. Büyük ihtimalle babam da öyle.. Ve ben seneler sonra ilk defa annemin yasını tuttum usulca. Kar hızlanmıştı.. İstanbul hiç olmadığı kadar soğuktu bu gün.. Hiç olmadığı kadar anlamsız...