මායා ඇකඩමිය

special episode

හැමෝම ඉල්ලපු නිසා බෝනස් කොටසක්..

මාස 2 ට පසු..

පාර්ට් ටයිම් ජොබ් එක ඉවර කරලා මම ආයෙම බෝඩිමට ඇවිත් ඇදට වැටුනේ ඇගට දැනුනු මහන්සියත් එක්ක.. ඇස් දෙක පියවීගෙන එනකොටම සුපුරුදු විදියටම මගේ පෙනීම බොද වෙලා ගියා..

ටේ දෙයක් ලිය ලිය හිටියේ.. එයා ඒක ලියලා ඇස් ලගට ලන් කලා..

ලියෝ.. අදත් ඔයා නැතුව දවස ගෙවුනා.. මට ඔයා නැතුව පාලුයි..

මම ඒක කියවලා ඉවර උනු ගමන් මගේ ඇස් පෙනීම ආයෙම ආවා.. මම උඩ බලාගෙන සිවිලිමට හිනා වෙලා ඇස් දෙක පියාගත්තේ කල්පනා කර කරමයි..

ඇකඩමියෙන් පැනලා ඇවිත් මේ ගතවුනු මාස 2 ට හැම දවසක් ගානෙම උදේ රෑ ටේ මාත් එක්ක ඇස් වලින් සම්බන්ධ උනා..
උදේට ඇකඩමියේ ලෙක්චර්ස් වලට යන්න කලින් එයා කන්නාඩියක් ඉස්සරහට ගිහින් මට එයාගේ මූන පෙන්නලයි යන්නේ.. 

ඒවගේම රෑට ආයෙත් එයා මට දෙයක් ලියලා පෙන්නලයි නිදාගන්නේ.. සමහර වෙලාවට එයා පාර්ක් එකට ගිහින් මල් පෙන්නනවා, පාඩම් පොත් පෙන්නනවා.. නිතරම වගේ මට ලයිබ්‍රි එකත් පෙන්නනවා.. මටත් දැන් ඒක පුරුද්දක් වගේ වෙලා.. හැමදාම උදේට ටේව දකින්න, ඇකඩමිය දකින්න මම ආසාවෙන් හිටියේ.. මම ඇකඩමියේ හිටියේ මාසයක් වගේ පොඩි කාලයක් උනත් ඒ කාලේ මතක් කරන එක නිතරම මගේ මූනට හිනාවක් ගෙනාවා.. හොබීගේ යාලුකම්, ජිමින්ගේ ලජ්ජාව, ටේගේ නපුරුකම් එක්ක ගෙවුනු කාලේ ගොඩාක් ඈත වගෙයි දැනෙන්නේ.. ආයේත් ඒ කාලෙට යන්න තිබුනනම්..

------------------

උදේ නැගිටලා මම ලෑස්ති උනේ මගේ පලවෙනි පාර්ට් ටයිම් ජොබ් එකට යන්න.. කොලේජ් යන්න සල්ලි එකතුකරගන්න ඕන නිසා මට දවසට පාර්ට් ටයිම් ජොබ් 3 ක්ම කරන්න උන නිසා නිදහසක් තිබ්බේ නැති තරම්..  හිත නිදහස් උනත් මම හිටියේ සතුටින්ද කියන එක ගැන මම නිතරම කල්පනා කලා..

කොෆි ශොප් එකේ යුනිෆෝම් එකට උඩින් ඒප්‍රන් එක ඇදගෙන මම රෙස්ට් රූම් එකේ කන්නාඩියෙන් මගේ මූන දිහා බැලුවා..

ම්ම්.. කොන්ඩේ ටිකක් වැවිලා වගේ.. මට ටේව වගේ ටේ ටත් මාව දකින්න පුලුවන් නම්..