I'm in love with an angel | hinny

11║ o, her zaman çok güzel. seni sevemeyecek kadar...

-Harry Potter

"...sonra da kafa üstü yere çakıldı!" dedi neredeyse bağırarak. Eğer işlek bir caddenin yakınlarında olsalardı kesin birkaç kişi yüksek seviyeli ses yüzünden kafalarını döndürüp bunu söyleyen kızıl saçlı kıza bakardı. Ama elinde dondurmasını taşıyan kız, yanındaki oğlan ile beraber girdikleri kahkaha krizinden çıkmaya çalışıyordu.

Ginny'nin anlattığı sahneyi kafasında canlandırmaya çalışan Harry, gülmekten gözünde oluşan yaşları silerken mızırdanır gibi konuştu. "Hala anlamıyorum, nasıl olur da böyle mükemmel bir sahneyi kaçırırım?"

Kızıl saçlı karşısındaki oğlana pis pis sırıttı. "En iyi kısmını söylemedim bile."

Harry şokla Ginny'e baktı. "Devamı da mı var?"

"Evet." dedi Ginny gülmemek için dudaklarını ısırırken. Harry'nin sorgulayıcı bakışlarını gördüğü zaman devam etti. "Kafa üstü yere çakılması için kalabalık arasında ona çelme takan kişi olabilirim."

Gözleri şaşkınlıktan kocaman olmuş Harry ona döndü ve sırıttı. "Tanrı aşkına harikasın Gin!" dedi heyecanla. Kendini durduramayan ardı arkası gelmeyen bir şekilde konuşmaya başladı. "Smith serserisi hak etmişti zaten. Onun yüzünden basketbol antrenmanında topu yüzüme yemiştim."

"Gerçekten mi?" diye sordu Ginny alay etmemek için kendini tutarak.

"Evet." dedi Harry nefret ettiği hatıranın gözleri önüne gelmesi ile. Dondurmasından bir ısırık aldığında Ginny'den bir kıkırtı kaçtığını duydu. Lokmasını yutup ona döndü. "Gülme." dedi huysuzca.

"Dışarıdan nasıl göründüğünü görsen sen de gülersin." dedi Ginny yanakları soğuktan kıpkırmızı kesilmişken. Soğuk bir rüzgar esti ve elinde dondurma tutan iki manyağın titremesine neden oldu Ginny de alışkanlığı olmuş bir şekilde yüzünün yarısını atkısını gömdü.

Harry ise sadece onun huzurla tebessüm eden halini izliyordu.

Asıl sen dışarıdan kendi halini görsen kendine aşık olmaya engel olamazsın.

Evet. Aradan uzun zaman geçmişti. Aralığın sonuna geliyorlardı ve yılbaşı yaklaşıyordu. Kaldı ki hala tek bir kar tanesi düşmemişti yer yüzüne.

Gerçekten uzun zaman geçmişti ve Harry gerçekten de Ginny'e tutulduğunu biliyordu. Yoksa kışın soğuğunda dondurma yedikleri lanet olası cumartesi günlerini iple çekmesini başka hiçbir yolu olamazdı.

Sadece o da değildi ki...

Bayat bir tabir gibi gelse de ikisi de mükemmel bir uyuma sahipmiş gibi geliyordu Harry'e.

Bazen anneniz ya da babanız sizi hiç tanımadığınız birisiyle tanıştırır ve yan yana oturup sessizce beklemekten başka bir şey yapmasınız ya... Hissettiğiniz tek şey gerim gerim gerilip umutsuzca konuşacak konu aramak olur.

Ginny onlardan değildi. İlk defa konuşup dondurma yedikleri gün o kadar kolay sohbet etmeye başlamışlardı ki Harry hayretler içinde kalmıştı. Çünkü Ginny'nin de... Kompleksli ve konuşulması imkansız tuhaf kızlardan biri olduğunu sanmıştı.

Oysaki şu anda ikisi Birbirleri için oldukça değerlilerdi. Bu bariz bir gerçekti.

"...sonra da- Harry!"

Harry birden bire omzunu sarsan el ile düşünceleri arasından, gerçek dünyaya dönüş yapmak zorunda kalmıştı.

"E-efendim?" dedi Harry. Ginny'nin ona bu kadar yakın duruyor olması, bütün düşünme yetisinin kaybolmasına neden olmuştu. Kızıl saçlarından yayılan çiçeğimsi koku ciğerlerine doluyordu.