mijn (liefdes)drama

-------(9)

Een lichtflits maakte me wakker en ik opende langzaam mijn ogen. Ik keek recht in de lens van de camera van Charles. Ik zag dat ik niet meer in mijn kamer lag had ik eigenlijk ooit wel in mijn kamer gelegen? Ik keek naast me en zag en niet verstoorbaar slapende Jack. De beelde van gisterenavond kwamen terug en een glimlach speelde rond mijn lippen. 'Zou je hem niet wakker maken in plaats van hem aan te zitten staren?' Zei charles en hij liep naar de keuken. Ik keek weer naar Jack en bedacht een leuke manier om hem wakker te maken. Ik liep op mijn blote voeten op de ijskoude marmeren vloer door de living en was blij mijn voeten te kunnen zetten op de met tapijt bekleede trap. Ik snelde naar mijn kamer en zocht mijn boxen en gsm. Ik liep weer naar beneden en liep op mijn tenen weer over de koude vloer richting de bank. Daar aangekomen zat een lachende Jack al rechtop met een croissant in zijn hand. Charles zat rechtover hem en moest lachen toen hij me daar zag staan. Ik trok een pruillipje en zette de boxen op de salontafel. Ik ging op Jack zijn schoot zitten en nam een hap van zijn croissant. Hij keek mij geamuseerd aan en zei er niks op. Hij speelde wat met mijn haar en gaf een kus op mijn kruin.

Jack was naar huis en ik ging vannemidag naar het ziekenhuis. 'Charles ik ben naar het ziekenhuis ga je mee?' Er klonk gestommel van boven en niet veel later kwam Charles de trap afgelopen terwijl hij zijn jas snel aantrok. Hij pakte zijn makkelijkste schoenen en trok ze aan. Hij pakte de sleutels van de auto en ik volgde hem naar buiten ik trok de deur dicht en liep naar de auto voor de huissleutel. Ik liep terug naar de voordeur en sloot hem. Ik stapte snel in de auto en Charles starte de motor. Heel de rit was het beangstigend stil alleen het getik van mijn broer zijn vingers op het stuur broken de stilte in de wagen. Ik keek in stilte naar Charles die geconcentreerd was op de weg voor hem die ons dichter bij het ziekenhuis bracht.

We reden de parking op en ik keek naar boven allemaal kamers waar iemand lag. Iemand die hier vocht voor zijn leven. Iemand waarvan zijn leven ten einde liep en iemand die net geboren was. Blije mensen bezorgde mensen verdrietige mensen en zieke mensen. Ze waren hier allemaal. We stapten uit de auto en liepen naar de hoofdingang de ziekenhuisgeur kwam me te gemoed en klampte zich vast in mijn kleren en haren. We namen de lift en gingen naar mn mama haar kamer. Ze sliep. Haar gezicht was futloos en niet meer zo levendig als vroeger haar haar lag in een warrige waaier rond haar hoofd en haar gezicht was bleek. Verschillende buisjes kwamen van verschillende plaatsen en liepen naar één of ander zakje of apparaat. Ik gaf een kus op haar zachte ingevallen wang en moest moeite doen mijn tranen binnen te houden. Ik ging op de stoel naast mama haar bed zitten en viel langzaam in slaap.

Na bezoeksuur was ik naar huis gegaan had ik iets gegeten en was ik direct in bed gegaan. Mijn mama was aan het dood gaan en de pijn die zij voelt voel ik ook. Mijn tranen zijn op en alleen nog een klein gesnik wordt geproduceerd door mijn stembanden. Maar mijn wangen zijn droog, mijn ogen rood en opgezwollen. Ik kon de slaap niet vinden en besloot een wandeling te gaan maken. Het was donker buiten maar de straatlantaarns waren voldoende voor mij. Ik was al een tijdje aan het wandelen toen ik plots geschreeuw hoorde. Ik liep richting de plaats van het geschreeuw en zag 2 jongens vechten. Ik probeerde de jongens uit elkaar te halen en rook de lucht van alcohol die rond de 2 ging. Ze keken me beiden woest aan alsof ik de spelbreker was van hun actiegame ik keek de 2 jongens in de ogen en herkende de ene maar al te goed 'Charles?!' Riep ik ongelovig. Verbaasd keek ik naar mijn fysiek kapotte broer zijn lip lag open en zijn haren plakten tegen zijn voorhoofd. Zweet drong door zijn T-shirt en ik dacht een flits spijt in zijn ogen te zien. 'Ga weg, wat doe je hier? Je zou in je bed thuis moeten liggen. Met het idee dat ik ook in mijn bed lig in de kamer naast je.' Hij ratelde het uit en probeerde mijn aandacht van de andere jongen af te houden maar ik zag de man stil wegsluipen. Zonder naar de jongen te kijken zei ik dat hij hier moest blijven. Tot mijn verbazing luisterde hij en kwam een beetje dichterbij. 'Wat doe je ? Waarom doe je dit?' Ik keek hem met fijngeknepen ogen aan. 'Ik vroeg jou iets!' Probeerde Charles de situatie te veranderen. 'Ik denk dat ik degene ben die eerst recht heeft op een uitleg. 'Het was mijn schuld Alex.' Ik keek naar de andere man die zojuist de schuld op zich had gonomen en die mijn naam wist? Oké dat was eng. Ik bekeek de man hij was rond de 40 maar ik herkende hem niet. 'Hoe weet u mijn naam? En als het u schuld is kunt u dan bij mijn broer uit de buurt blijven?' Ik kookte van woede en de man knikte voorzichtig hij pakte zijn jas en vertrok. 'En jij Charles gaat nu meekomen naar huis.' Ik nam mijn broer bij zijn arm en hij liet zich vrijwillig mee sleuren naar huis.

'... dus en dan besloot je maar op die man te beginnen kloppen en die sloeg natuurlijk meteen terug?' Ik herhaalde het verhaal van mijn broer kort samengevat nog een keer en geloofde er eigenlijk vrij weinig van maar ik besloot het erbij te laten.

De volgende ochtend werd ik wakker door het zonlicht dat door de gordijn scheen. Ik stapte uit bed en trippelde naar de kamer naast mij. Mijn broer lag nog te slapen het ijs was van zijn lip gegleden en lag naast het bed. Ik liep naar beneden en pakte cornflakes uit de kast. Na dat ik ontbeten had kleede ik me om. Mijn bruin rossige haren vielen los om mijn schouders en ik stak een speltje vanachter om de voorste lokken uit mijn gezicht te houden. Ik pakte mijn zak en mijn broer kwam de living binnen. 'Ik ga naar de bib!' Ik gaf hem een kus op zijn wang en trok de voordeur achter me dicht. 'Taxi!'