mijn (liefdes)drama

-----(8)

2 maanden later

We hadden te horen gekregen dat mijn moeder een tumor heeft in haar hersenen. Haar overlevingskansen? Die waren er niet... ze had 6 maanden gekregen van de dokter. 6 maanden waarin ze langzaam aftakelden en wij toekeken hoe mijn moeder met kanker veranderde naar de ziekte kanker. Ik zat aan de keukentafel met een tas camille thee voor me uit te staren en na te denken over wat er me precies te wachten staat. Wat ons gezin precies te wachten stond. Je kunt wel zeggen je weet op voorhand dat ze dood gaat bereid je er maar op voor. Maar zo werkt het niet. Je hebt een bepaald idee en manier hoe je hoopt dat het zal gaan. Maar hoe het echt is weet je pas als het gebeurd is en daar ben je nooit op voorbereid. Ik hoorde het slot van de voordeur omdraaien en het licht in de gang werd aangestoken. Mijn broer kwam de living binnen en schonk voor zichzelf ook een kop thee in. Hij ging voor me aan tafel zitten en we dronken in stilte onze thee op. 'Het komt goed zou ik nu moeten zeggen maar jij weet even goed als mij dat dat niet het geval is.' Zei men broer. Ik keek op in zijn normaal fonkelende groene ogen die nu grauw waren en niks van zijn ziel en gedachten prijs wouden geven. Ik knikte lichtjes 'papa blijft bij mama slapen vanacht.' Zei ik en dronk het laatste van mn thee in één keer op. Het was nog warm en mijn tong brande net zoals mijn slokdarm. Het kon me niets schelen. Mijn moeder heeft pijn dus waarom ik niet. 'Weet ik' zei charles. Hij zette zijn tas op het aanrecht en mompelde nog net voor hij naar boven ging dat hij ging slapen. Ik hoorde de deur van Charles slaapkamer opengaan en weer dichtgaan. Ik stak de twee tassen in de vaatwasser en nam mijn telefoon. 1 gemiste oproep van Jack. Ik fronste mijn wenkbrauwen en belde hem terug.

Jack: Hallo? Alex?

Alex: Je had me gebeld?

Jack: Ja euhm wel het klinkt vast stom maar ik wou even weten hoe het met je ging. Ik hoorde het nieuws van mijn ouders. Was je daarom die nacht in het ziekenhuis?

Juist die nacht in het ziekenhuis! Jack was daar ook hij was helemaal overstuur binnengelopen en was helemaal nat van het zweet en van de tranen.

Alex: ja ze had een aanval en het is al beter geweest. Hoe gaat het met jou?

Jack: mijn opa is overleden. Zei hij kil ik had het niet zien aankomen en slikte even.

Alex: het spijt me ik wist niet dat...

Jack: je kon het niet weten. Hij heeft een mooi leven gehad. Hij was een wijze man. Ik kan uren over hem vertellen maar dan ga ik je vervelen denk ik.

Alex: Vertel ik luister graag. Maar via de telefoon is een beetje lastig. Wil je misschien langs komen?

Ik hoopte van wel. Ik had behoefte aan gezelschap. En ik werd blij van alleen maar het idee Jack bij me in de buurt te hebben.

Jack: ik kom eraan

De verbinding werd verbroken en een half uur later ging de bel. Ik trok mijn pull recht en keek nog eens snel in de spiegel. Ik opende de deur en Jack stond daar in een jeansbroek met een grijs t-shirt. Zijn gespierde armen kwamen goed uit en ik moest denken aan mijn rugby fail de eerste keer dat ik hem zag. 'Waar aan denk je?' Ik schudde mijn hoofd en liet hem binnen. Hij volgde me naar de living en zette zich naast me in de zetel. 'Waarom belde je me niet of smste je me niet meer na ik je mijn nummer had gegeven?' Hij klonk teleurgesteld maar ik negeerde het verder. 'Mijn gsm was in het toilette gevallen. En ik heb net mijn nieuwe simkaart. Dus kon ik je nu pas een berichtje sturen.' Zei ik en haalde onverschillig mijn schouders op. Alsof ik het niet erg vond maar ik had het erg gevonden. Ik had het VERSCHRIKKELIJK gevonden. 'Oh' er volgde een ongemakkelijl stilte die gelukkig werd onderbroken door Jack. 'Hij was degene die me alles leerde over deze wereld. Niet alleen over de gebouwen en de natuur. Maar ook over de gedachten en de handelingen van de mens. Hoe ze met elkaar omgingen. Hoe ze elkaar zagen en wat ze voor elkaar voelden. De relaties tussen mens en mens, mens en dier, mens en natuur en mens en gedachten....' ik luisterde geboeid naar de verhalen van Jack en vond het schattig hoe hij over zijn opa sprak. Ik pakte een dekentje en legde het over ons heen. Ik ging op zijn schouder liggen en hij speelde met mijn haar. Deze onbekende jongen. Was niet meer zo onbekend. En stiekem vond ik het wel leuk hier te zitten met deze jongen. Ik keek hem aan en lachte naar hem. Hij lachte terug en gaf een kusje op mijn voorhoofd. Ik legde me terug op zijn schouder. Zei in mijn gedachten nog slaapwel tegen mijn moeder en voelde mijn ogen dichtvallen.

Dag lieve lezertjes! Heel erg bedankt dat je dit boek leest. Ik hoopd dat jullie het een beetje mooi vinden... :) ik weet dat er soms wel eens een spellinsfoutje kan inzitten dus mijn excuses daarvoor (wow zo formeel van mij :)) ik draag dit hoofdstuk op aan xnutellapotx omdat ze echt een super meid is en ik enorm naar haar opkijk ze schrijft ook echt super mooi dus lees zeker haar boek it-girl!! we werken ook samen aan een boek dat niet cliché is! We hebben daarvoor een gezamelijk account: ansojoe! :) ♥