"Aşka kapılarını kapatınca o bir daha açılmayacak mı sandın? " adamın dedikleriyle omuzlarını dikleştirip konuştu kadın.
"Ben o kapıyı kapatalı çok oldu. Asla açılmayacak!" ona gülümseyerek baktı adam.
"Asla, asla deme güneş gülüşlü kız..."
Kadın asla dedi.
Ah be Zehra kendin kaşındın. Kader sana bi taraflarıyla gülecek...
...
Annem yok, babam yok, kardeşim hiç yok...
Ama ailem yerine koyduğum insanlar var. Beni seven babaannem var, akrabalarım var. Koruyanım, kollayanım var.
Ne olursa olsun insan sevgi istiyor. Özellikle aile konusunda şanssız olanlar çareyi dışarıda arar. Ben de öyle yaptım. Bunu bir kere yaptım. Hayatımın hatasıydı. Ama geç de olsa anladım. Nasıl olduğu biraz karışık ve garipti, fazlaca şerefsizceydi boş verin...
Kalbimi kapattım herkese...
Asla dedim. Bir daha asla açılmayacak o kapı diye.
Ama hayat her zaman yaptığı gibi bir taraflarıyla güldü bana.
Zaten öyle değil midir? Ne olursa olsun büyük konuşmayacaksın.
Bir adam sevdim...
Sevgi neymiş,
Huzur neymiş,
Aşk neymiş öğrendim...
O adam kapattığım bütün kapıları kendi ellerimle açtırdı.
Ben o adama aşık oldum.
O benim kalbimi yerle bir eden Poyraz'ım...
...
Hayattan çok beklentisi olmayan bir adamdım. İşim ve ailem vardı biraz eksik olsa da...
Kadınlarla çok işim olmamıştı. Kalbimi çalacak o kadını bekledim.
O kadın geldi. Ama kalbimi çalmadı aksine oraya yerleşti.
Ben bir kadına aşık oldum.
Aşkı, sevgiyi, huzuru dibine kadar yaşadım.
Uğraştırdı ama değdi. Zaten aşk bütün zorlukları aşınca güzel değil miydi?
O aşkın en parlak haliydi. Ama karanlık yüzü de vardı...
Adı ay gibi parlak demekti ama şaçları güneş...
Ben ayın karanlık tarafını boş verdim. Zaten güneş aydan kat kat büyüktü. İsterse yakar kavururdu.
O da öyle yaptı. Beni aşkıyla kavurdu.
Ben de karanlık tarafındaki kötülükleri poyrazımla süpürdüm.
O benim gönlüme doğan güneşim...
...
Kadın kırılmıştı. Adam tek tek birleştirdi...
Kadın yorgundu. Adam onu durdurup dinlendirdi.
Kadın acı çekmişti. Adam acısını azaltmak için ne gerekirse yaptı.
Kadın sevilmek istedi. Adam ona sevgi, aşk, huzur verdi.
...
Adam kadının aşkını istedi. Kadın sonuna kadar verdi.
E adam daha ne istesin ki?
...
"Zehra!" kadın durduğu sesle arkasına döndü. Yıkılmış adama baktı.
"Efendim?" diye mırıldandı. Karşısındaki adam hep gülsün istersen kendisi canını yakmıştı ve bu kadını yıkıyordu.
"O gün otoparkta dedin ya hani benimle Asya haklı olmasa bari diye." kafasını salladı sadece kadın.
"Ben ondan sonra seni gördüğüm andan beri haklı olmasını istiyorum."
"Yapma! Böyle yapma işte." istemsiz yüksek çıktı sesi kadının.
"Ben sana aşık oldum. Güvenini kazanmak için ne gerekirse yapacağım!"
"Ya vazgeçersen ne olacak Demir!" ona lakabıyla seslenen kadına aşkla baktı kadın.
"Demir kırılır mı Güneş! Sen demiri kırabilir misin?" anlamazca kafasını iki yana salladı kadın.
"Sen benim kalbime girdim. Bu saatten sonra o demiri kırıp çıkamazsın."
"Ya kendin kırıp beni çıkartmak istersen." kadına bir adım daha yaklaştı. Aralarındaki mesefayi sıfıra indirdi.
"Ben kalbimi sana vermişim güneş! O kalbi sadece sen kırabilirsin." sonra keyifli bir halde kadına baktı. "Ayrıca sana asla deme dedim. " kadın gülümsedi. Kadına biraz daha yaklaştı. Burunlarını birbirine sürttü.
"İlk günki gibi..." diye mırıldanıp kadının aşık olduğu gülüşünden öptü...
...
Yine hırçın, deli, inatçı ama güzel seven insanlar var.
Zaten güzel sevmedikten sonra aşkın ne anlamı var ki...
Evettt yine ben geldim. 😁
Zehra ve Poyraz'a bir giriş yapayım dedim.
Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olmuştur.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Sonraki bölümde görüşürüz. 😘
Sağlıklı ve mutlu kalın. ❤️
Lütfen saygıyla ve üslubunuza dikkat ederek yorum yapın.🖤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gönlüme Doğan Güneş'im (Güçlü Kadınlar Serisi - 2)
Ficción GeneralAşka kapılarını kapatınca o bir daha açılmayacak mı sandın? " adamın dedikleriyle omuzlarını dikleştirip konuştu kadın. "Ben o kapıyı kapatalı çok oldu. Asla açılmayacak!" ona gülümseyerek baktı adam. "Asla, asla deme güneş gülüşlü kız..." ... A...
