-Yardım lazım mı?
O nasıl bir soru Allah'ım. Sakin ol Damla çocuk sadece yardım lazım mı diye sordu. Ne bu heyecan? Karışımda ki Francisco Lachowski boşverip kendi kendime konuşuyorum. En sonunda hayır gerek yok diyebildim.
-Peki sen nasıl istersen. Yine de eve gidebileceğinden emin misin?
-Evet teklifin için teşekkürler yine de ben halledebilirim.
-Dediğim gibi sen bilirsin.
Ece'yi arabanın arka koltuğundan sürükleye sürükleye çıkardım. Kapıyı kapatıp arabayı kilitledim. Ece'yi kapıya kadar sürükledim. Ece'ye ödünç verdiğim ayakkabılarım mahvolmuştu ben ona yanıyordum. Ece'yi tutarken kapıyı açmaya çalıştım. En sonunda başardım. Ece'yi tekrar sürükleyerek salona getirdim. Onu sürükleyerek merdivenlerden çıkartamazdım sonuçta. Salonda ki koltuğu açıp Ece'yi oraya yatırdım yukarıdan yastık ve yorgan getirip Ece'yi yerleştirdim. Hiç halim olmamasına rağmen uyuyamıyordum. Üzerimde ki pembe pijamalarımla anahtarımı alıp çıktım. Biraz yürümek istiyordum. Buraya taşınalı 1 hafta olmuştu ama hala bilmediğim yerler vardı. İçimden şarkı söyleyerek koşmaya başladım. Sanırım bir dahakine gözlerim açıkken koşmalıyım çünkü az önce birine çarptım. Harika çarptığım kişi bana sövmeye başladı bile.
-Önüne bak be!
-Özür dilerim görmedim.
-Ah! Damla sen miydin? Özür dilerim.
-Ben çarptım. Ben özür dilerim.
-Bence pijamalarınla akşamki olduğundan daha seksisin.
- Teşekkür ederim. En iyisi ben eve döneyim çünkü üşüdüm.(Hava çok sıcak Haziran ayındayız.)
-Üşüdün?
-Evet üşüdüm.
Orçun birden elini alnıma koydu.
-Ateşin var sanki.
-Ben bilmiyorum. Sadece üşüdüm.(Tamam yalan söylemeye devam ediyordum. Aslında koştuğum için terlemiştim.)
-Bilmiyorum. Ben en iyisi eve döneyim.
Eve dönecektim ama bir sorun vardı. Nasıl döneceğimi bilmiyordum. Hızla bir sağa bir sola bakınca başım döndü ve kendimi birden Orçun'un kucağında buldum.
-Damla iyi misin?
-Evet iyiyim bir an başım döndü.
-Buram buram alkol kokuyorsun. Allah aşkına ne kadar içtin?
-Hatırlamıyorum ama iyiyim gerçekten. Buraya kadar koşarak geldim sadece bir an başım döndü bu kadar. Yani yardıma ihtiyacım yok.
-Bence var.
Ve hop Orçun'un kucağındayım. Parfümü ne kadar da güzeldi. Bir anlıkta olsa o güzel dudaklarını öpme isteği geldi ama bunu yapamayacak kadar utangaçtım. Orçun'un kucağında hiç şikayet etmeden eve geldim.
-Teşekkür ederim Orçun gerek yoktu gerçekten yürüyebilirdim.(Aslında kucağında 1 dakika kalmak için her şeyimi verebilirdim.)
-Bence yardıma ihtiyacın vardı. Hâlâ var. İstersen seni kucağımda odana çıkarabilirim?
O kadar etkileyiciydi ki bir an evet diye bağıracaktım.
-Hayır teşekkürler.
-İstersen bana da geçebiliriz.
Ne kadar çekici olsa da bu söyledikleri fazlaydı.
-Hayır dedim ya. Sana gelmek istesem gelirdim zaten. Ya da evime gelmeni isteseydim davet ederdim Orçun!
-Tamam Damla bağırma herkesi uyduracaksın. Özür dilerim sadece şaka yapıyordum.
-O kadar güzel bir şaka ki 2 saattir gülüyorum.
-Özür dilerim Damla. İyi geceler.
- İyi geceler.
Ne kadar garip bir akşamdı. Olaylar, olaylar, sanırım bu akşam güzel giden tek şey Orçun'un beni kucağına almasıydı. Şuan bunu düşünemezdim çünkü Ece hala eski sevgilisi yüzünden üzgündü. Ayrıca sırf beni kucağında taşıdı diye kendi kendime gelin güvey olamazdım. Allah var taş gibi çocuk. Aklımda bu kadar düşünce varken gel de uyu. Sanırım uyuyamayacaktım. Bilgisayarımı alıp şarkı açtım. Sanırım en sevdiğim şey müzik dinlemek. Hele bazı şarkılar var kendimi buluyorum şarkılarda. Şuan dinlediğim şarkı da öyle. 1"Düşün ki yoksan üşürüm ben bi' parça yok mu hevesinden? Sen yoksan kaderim ya ölüm, ya getir gülüşünden." Gülüşü ne kadar güzel gülüyordu öyle. Yarın sabah ina daha dinç gözükmeliyim bu seferlik uykuya yenik düşüp yattım.
_____________________________________________
Merhabalar. Yine harika bir bölümle sizlerleyim umarım beğenirsiniz. Bir sonraki bölümde geçen bölüm dahil olan Nazlı'yı tanıyacağız. 1/Sancak/Düşün ki
