वश भाग ६
"शाल्मली नको गं.. नको असे करुस... प्लिज... प्लिज..." अरिहंत रडत होता. त्याचा रक्ताने बरबटलेला हात त्याने हवेत उंचावत तिला आर्जवे करणे सुरु केले होते.
"हीहीहीही.... माझ्या नवऱ्याला आवडत नाहीये तुमच्यासोबत मी असं काही केलेलं." ती छद्मी हसत म्हणाली. तिने तिची पॅंटी खाली सरकवायची थांबवली.
"तुला त्याच्या परवानगीची गरज आहे असे वाटते का तुला?" लाळेने ओल्या झालेल्या जिभेला फिरवत नरहरी म्हणाले.
"हं ! " शाल्मलीने गोड मादक मुरका मारला आणि अंगठ्यानी तिच्या यौवनाच्या शेवटच्या मुक्कामाला नरहरींना पोहोचवण्यासाठी पॅंटी खाली करत आणली. तिच्या कोमल आणि अतिशय योग्य मापात असणाऱ्या केतकी मांड्यांमध्ये केसांचा अजिबात लवलेशही नव्हता. तिच्या कुवार योनीची त्वचा अतिशय मऊसूत आणि शुभ्र होती. योनीच्या फुगवट्याखाली मांड्यांमध्ये योनीकडे गेलेली चीर पाहून नरहरींच्या जिभेला आणखी लाळ सुटली होती.
त्या तारुण्याने डवरलेल्या कोमलांगीनीचा आस्वाद घेण्यासाठी नरहरी पुढे सरसावले. अंगावर कापडाचा एकही लक्तर नसलेला केसाळ भयावह देह घेऊन त्यांनी बेडवर गुढगा ठेऊन चढाई केली. कामज्वराने तापलेला त्यांचा मदनदंड पूर्ण भरात येऊन त्यांच्या पोटाला चिटकला होता. एखाद्या लांडग्यासारख्या दिसणाऱ्या नरहरींनी शाल्मलीच्या अंगावर येताच तिच्या मांड्यांच्या मधल्या भागावर चेहरा नेला. तिथे त्यांनी त्यांचे लांबलचक टोकदार नाक घातले आणि शाल्मलीच्या जांघांमध्ये असलेला मादक सुवास मनभरून छातीमध्ये भरला.
" तुझ्या देहातून येणारा सुगंध माझ्यासारख्या ताकदवान पुरुषासाठीच आहे. ह्या तुच्छ मानवाला तू शोभत नाहीस." असे म्हणून नरहरींनी बेडवर आडव्या पडलेल्या अरिहंतच्या छातीमध्ये लाथ हाणली. तसा तो उडाला आणि समोरच्या किमती शिसवी ड्रेसिंग टेबलवर जाऊन आदळला. खळकन तिथल्या आरशाच्या काचा फुटल्या आणि जमिनीवर पडलेल्या अरिहंतच्या अंगावर त्या पडल्या. त्याची जीवघेणी किंकाळी घरभर घुमली. त्याच्या तोंडातून रक्ताची उलटी झाली. कारण आत कुठेतरी भयानक जखम झाली असावी.
