"GİZLİ GÜÇ" [ATEEZ✨]

32 💐THANK U (FİNAL)

Herkese merhaba. Sanırım artık final bölümünü yazma zamanım geldi. Öncelikle bu kitap seyesinde çok şeyler öğrendim,mükemmel dostlar edindim ve daha bir çok şey. Bildiğiniz üzere bu benim ilk kitabım her şeyi bu kitapla deneyimledim hatalarım varsa sizlerden çok özür dilerim.Sizler gibi muhteşem insanlarla başka kitaplarda buluşmak dileğiyle İyi okumalar sizleri seviyorum ve her şey için teşekkür ederim. Ayrıca kitap hakkında anlamadığınız konuları özelden yazmayı unutmayınn İYİ OKUMALAR (Medya ile okuyun)🤎

Öğrendiklerim yüzünden zayıf düşmüştüm. Yere düşmemle Seonghwa paniklemeye başladı.

Hwa: Ne oldu? Neler öğrendin?

- D-daha bir şey öğrenmek istemiyorum durun..

"Bu kadar çabuk mu pes edeceksin kızım" duyduğumla ses sinirimi bozmuştu avucumu sıktım .

- Bana bunları yaşattığın için pişman olacaksın sana bedelini ödeteceğim.

"Hayır simülasyondan sonra burada yaşanan her şeyi unutacaksın, senin adına üzüldüm..."

Beyaz odanın anlamı ne? Neden hiç eşya yok. Sakinleşmek için Seonghwaya döndüm. O gerçekten yaşıyor muydu? Şaşkın gözlerle yüzüme bakıyordu.

-Sorun değil ben iyiyim

Hwa: Hayır değilsin güzelim sonra devam edelim-

Seonghwa'nın sözünü odanın içindeki kız hologramı bozmuştu. Duvarlarda beliren yazıları incelemek için ayağa kalktım. Kollarımdaki çizikler çoğalmıştı ve kanlıydı. Kulağıma gelen tanıdık kahkaha ile kulaklarımı kapattım.

-Bu kim?

"Yakından bak"

Holograma doğru ilerledim.. Yüzüne baktığımda gerilmeme sebep olmuştu. Bu bendim...

***

(Kazadan 1 ay sonra)

Her gün rüyalarımda Seonghwayı görerek terli terli uyanıyordum. Yürüdüğümde her zaman yanımda oluyordu. Onu çok özlemiştim hem de çok...

Belki de fiziksel acı bunları az da olsa unutmamı sağlardı.. Mutfaktan bıçak alıp odama gittim. Duvara 1.gün yazıp bileğimin hizasına getirdim.

-Seonghwa bugün gidişinden beri çizdiğim ilk çizgi...

Bileğime attığım kesiklerin kanı çoğalırken yavaş yavaş gözlerim karardı. Odama giren annem ve babamı görmemle görüntüm tamamen kesildi.

Her gün düzenli olarak attığım çiziklere engel olamıyordu kimse,ne kadar kesici alet saklasalar da kesmek için bir yolunu buluyordum. Annem son çare eşyasız beyaz bir odada beni saklamaya başladı. Akşam olmak üzeriydi..

Yüksek sesle kahkaha atmaya başladım.Neler yaptığımı bilmiyordum. Beynimi sanki ben yönetmiyordum. Sadece kafamın içinde olan Wooyoung adındaki çocuğun dediklerini yapıyordum.

-Seonghwa bugün için atılacak bir çizgim yok ,üzgünüm. Onun yerine tırnaklarımı kullanacağım.

Tırnaklarımı yaptıklarım çiziklerin üzerinde gezdirdim. Her çiziğe tırnaklarımı geçirdim.Kanamaya başladığında odanın alarmı çaldı. Odanın içini alarm sesi ve kahkahalarım dolduruyordu. Wooyoung da yaptıklarım için beni tebrik ediyordu...

Düzenli olarak beni görmeye gelen arkadaşlarım odanın dışından endişeli bir şekilde beni izliyorlardı. İzledikleri camın önüne geçip cama kanlı olan parmaklarımla "İyiyim" yazdım. Jongho'nun izledikleri yerden çıkıp gitmesi içimi acıtmıştı, ama onun nasıl hissettiğini düşünmemiştim bile...