BÖLÜM :1

24 2 0
                                    

Günlerden Cumartesiydi.Bugün annemin dernek günüydü. Yatağımda doğrulup saate baktım 11'e gelmek üzereydi.Yüzümü yıkamak için lavaboya gittim.
"Berennnnn"
"Efendimm abla yine ne yaptım da bağırıyorsun? "
"Yaa ben sana demedim mi benim olan rujumu kullanma diye? "
Benim olan eşylarıma dokunulmasından hiç hoşlanmazdım. O yüzden her sabah Beren ile kavga ederdim.
"Ya ama abla napayım kendi rujumu bulamamıştım. " dedi.
Lavobadan çıkıp aşağıya indim. Kahvaltımı yapıp çıkmam lazımdı. Çünkü bügün kursum vardı.

Üzerimi değiştirmek için tekrar odama çıktım. Üzerime üzerinde NASA yazan gri kısa kollumu ve altına siyah pantolonumu giyip evden çıktım. 👇

         Dolmuş durağına geldiğimde Eylül'ü aradım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



Dolmuş durağına geldiğimde Eylül'ü aradım. Üçünçü çalışta açti.
" Alo Eylül. Nerdesin? "
" Kursa varmak üzereyim. Sen nerdesin Mira? "
" Ben dolmuş bekliyorum. 18 dakikaya ordayım. "
"Tamam o zaman kursta görüşürüz. " dedi ve telefonu kapattı.


Kursun önüne geldiğimde Eylül beni kapıda bekliyordu. Kısa bi selamlaşmanın ardından içeri girip yerlerinize oturduk.

İngilizce dersinde hiç iyi değildim. Ama ne yazık ki annemin ısrarı üzerine İngilizce kursuna yazılmıştım.

Dersin bitişine on dakika kalmıştı ve biz hala yazı yazıyorduk.


Sonunda ders bitmişti. Sınıftan çıkarken birisine çarptığımı fark etim ve o an elimdeki kitapların hepsi yere düştü.
"Afedersiniz! "
"Gözün telefonda olacağına yolda olsun bi daha ki sefere! "

Tam kitaplarımı yerden almak için eyilmiştim ki oda edilince kafalarımız çarpıştı.

"Merhaba ben Mira Beylice" diyerek ona elimi uzattım elimi tutarak
"Bende Yaman Koper. Tanıştığıma memnun oldum Mira. " dedi.
"Bende Eylül Buluter" Dedi varlığını unuttuğum Eylül. "Tanıştığıma memnun oldum Eylül. " dedi Yaman.
Daha sonra vedalaşıp yanından yayrıldık. Sahile doğru yürüyorduk.
"Mira? " Eylülün bana seslenmesiyle başımız ona doğru çevirdim.
"Efendim Eylül"
"Dalgınsın sanki? " dedi Eylül. Aslında dalgın değildim sadece yorgundum.
"Yoo sadece yorgunum " dedim.
Sonra sahilde bi kafeye oturup sohbet ettik.

Eve geldiğimde saatin 17:37 'ye geldiğini fark ettim. Ardından bi duşa girdim üzerime rahat bi şeyler giyip odama uzanmaya çıktım. Nedense düne göre bu gün daha çok yorgundum.

"Mira annem hadi kalk üç saattir uyuyorsun. " Annemin bana seslenmesiyle ile yatağımda doğruluk. Saate baktım gerçektende üç saattir uyuyordum.

Akşam yemeğimizi yedikten sonra ben tekrar odama çıktım ve Gitarımı da alıp balkona çıkıp oturdum. En sevdiğim şarkıyı söylemeye başladım.

....

Ah bu ben kendimi nerelere koşsam
Saklansam bir yerlerde gizlice ağlasam
Ah bu kendimi nerelerde bulsam
Çekilsem sahillere hayallermi kursam
.....

Hava biraz soğumaya başladığı için odama geri girdim. Yatağıma uzanıp biraz instagram da dolaştıktan sonra uykum geldiğini anlayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım... ❤

MEDCEZİR AŞKI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin