Sabah uyandığımda evde annem yine yoktu. Büyük bir ihtimal annem yine derneğe gitmişti.
Aşağıya indiğim da kahvaltı masasını hazır bir şekilde buldum. Masanın üzerinde de bi not. Notta şöyle yazıyor: "Kahvaltıyı kendi ellerimle hazırladım. Hepsini yemeni tavsiye ederim ablacığım. Birde şey ben bugün arkadaşımda kalıcam beni merak etme. ❤😊 " BEREN❤
Kahvaltımı ettikten sonra masayı toplayıp bulaşıkları makinaya yerleştirip odama çıktım.
Ardanın yarım saat geçmişti. Ve ben hala boş boş tavanı izliyordum. O sıra telefonuma bi bildirim geldi. Eylüldendir diye düşünürken telefonu elime aldım ama mesaj Eylül den değildi. Whatsappa girip gelen mesajı okudum.
0533*******:Selam Mira ben Yaman Mira: Selam Yaman;) 0533*******:Ben sana bi şey demek için rahatsız ettim.... Mira:Ne için 0533*******:Sana kahve ısmarlamak içn :) Ama reddedersen anlarım. Mira:Iııııımm şey...... Peki olur nerde kahve ısmarlıcaksın? 0533*******:Yıldız cafe bana uygun eğer sana da uyarsa orası olabilir. Mira:On beş dakikaya ordayım.
Hem yatağımdan fırlayıp üzerime bişeyler giymek için dolabıma doğru yürüdüm. Üzerime beyaz kısa kollu ve kot çeket altıma ise siyah pantolon giyip odamdan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8 dakikadır yoldaydım. Yıldız kafe evimize yakın olduğu için yürüyerek gitmeyi tercih etmiştim.
Şuanda Yıldız Kafenin önündeydim. İçeri girdim ve Yaman sağ cam kenarındaki bi masada otıruyordu. Beni fark edip gel der gibi elini salladı.
Yaklaşık 10 dakikadır oturuyorduk. Ben kahvemden bir yudum alırken Yaman söze girdi. "Mira ne bölümü okumak istiyorsun? " "Tıp okumak istiyorum. Sen? " "Benn mühendislik." .........
Eve geldiğimde saat 14:30 du. Annemin daha gelmesine iki buçuk saat vardı. O yüzden odama çıkıp üzerime rahat bişeyler giyip kendimi yatağıma attım.
Telefonum çalıyordu. Ama nedense gözlerimi bir türlü açamıyordum. Komidinin üzerinde duran telefonuma uzanıp aldım. Arayan annemdi. "Alo anne" "Mira ben bu akşam geç gelicem beni merak etme. " "Tamam anne. " deyip telefonu kapatıp geri komidinin üzerine koydum ve gözlerimi tekrar kapattım.
Gözlerimi zar zor açtım. Ama uyku beni kendine çekiyordu nedense. Saate baktım. Saat ne çabuk 19:55 olmuştu yaaa.
Kapının çaldığını anladığımda odamdan çıkıp aşağıya indim. Gelen Eylüldü. "Bu hal ne Mira?? " "İçeri geç her şeyi anlatırım. " dedim.
Olan biteni Eylüle anlattığımda şok olmuştu. "Sahi yaa Yaman a benim numaramı kim vermiş olabilir? " "Bu konu bi fikrim yok kuzum. "dedi.
Aradan 2 buçuk saat geçmişti. Eylüle bi telefon geldi ve gitmesi gerektiğini söyleyip yanımdan ayrıldı. Bende onu uğratıp odama çıktım. Her zaman yaptığım gibi gitarımı alıp balkonuma çıktım. Ve bir şarkı mırıldanmaya başladım. ..... Omuzumda ağlayan bir sen. Ne çok isterdim bir bilsen. Kalmadı artık bak kimsem, Sensizlik gitsin sen gell.. .....
