Sabah Eylül'ün beni dürtmesiyle uyandım. "Mira kalk hadi. " "Saat kaç ki?? " "80:30" "Yaaa neden beni bu saatte uyandırıyorsun? " "Kahvaltı yapmamız lazımmış sonrada Doğa yürüyüşü yapcakmışız " dedi Eylül. Yataktan kalktım üzerimi değiştirip yemek salonuna gittik.
"Evet çocuklar şimdi dörtlü grup halinde doğada yürüyüş yapabilirsiniz " dedi müdür.
Herkes grubunu seçerken bizde seçmiştik.Bizin grupta ben, Eylül, Mert ve Yaman vardı.
Yaklaşık on dakikadır yürüyorduk. "Evet çocuklar şimdi mola veriyoruz fotoğraf çekinebilirsiniz? "
İnstagram'a fotoğraf koymak için birkaç foto çektik.
İNSTAGRAM ❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
mira_beylice: Doğa insana huzur verdiği için.. 🥺#doğakamp
YORUMLAR KAPALI..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
eylül_bulut_er: Study nature, love natural, stay close to nature. It will never fail you😊🥺❤#doğakamp
YORUMLAR KAPALI....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
asım_mert_serez:❤#doğakamp
YORUMLAR KAPALİ....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yaman_koper:#doğakamp sen bi harikasın yaaa❤
YORUMLAR KAPALİ...
Aradan bir saat geçmişti. Ve biz ikinci molamızı vermiştik. "Aa Eylül baksana nergis çiçeği buldum. Gel hadi alalım. " "Ben gelmicem sen git bak yaa. "dedi Eylül.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben nergis çiçeğini almak için Eylül'gilden biraz uzaklaşmıştım.
İnanmıyorum ya kaybolmuştum çicek toplicam derken. Ben şimdi nasıl kamp alanına gidicem yaa🥺.
Aradan on dakika geçmişti ve beni hala bulan yoktu. " EYLÜL, MERTT, YAMANNNN, HOCAM"
Hiç bi şekilde sesimi duyan yoktu. İşte şimdi korkmaya başlamıştım. Ahh Mira sen ne diye arkadaşlarından uzaklaşırsınn. Kendi kendime konuşurken ağaçların arasından bi hışırtı geldi. Bi an irkilmiştim.
Adımlar bana doğru yaklaşmaya başlamıştı. Ben geri geri giderken ayağım bi dala takılmıştı. Ben yere düşmeyi beklerken biri beni belimden tutmuştu. Bu koku bana bi yerden tanıdık gelmişti. "Hadi yine iyisin ben olmasam düşüyordun." "Yamann sen... Sen beni nasıl buldun? " "Kısacası seni takip ettim 😊" dedi . Şasırmıştım. "Ee şimdi kamp alanına nasıl gitcez? " "Ben yolu biliyorum . Merak etme "dedi.
Aradan yarım saat geçmişti. Sonunda kamp görüş alanımıza girince mutluluktan Yamana'a sarılıvermiştim.
" Kızım nerdesin sen yaa meraktan öldüm burda ben " "Valla prenses Eylül haklı. Biz burda öldük meraktan. "dedi Mert Eylül'ü onaylar bi şekilde.
Akşam üzeri olmuştu. Yatakta uzanmış ve kitabımı okuyordum. Birden telefonum çalınca kitabımı yatağa koyup elime telefonumu aldım arayan Ender teyzemdi. (Mert'in annesi) "Alo teyze. " "Selam Miracım. Nasılsın iyimisin? " "İyiyim teyze sen nasılsun? " "Bende iyiyim teyzem. Mira ben sana Merti sorcaktım da arıyorum açmıyo? " "Teyze Mert bir saat önce benimleydi. Uyuyor olabilir. İstersen bi bakayım? " "Yoo bakmana gerek yok. Dışarı çıkınca görürsen sonra beni aramasını söylesen yeter. " " Olur teyzem. " "Tmm o zaman sonra görüşürüz" "Görüşürüz teyzoşş " deyip telefonu kapattım.
Akşam olmuştu. Herkes kamp ateşinin etrafında toplanmıştı. Ama ben gitmemiştim. Neden hiç gidesim yoktu.
YAMAN'DAN
Herkes ateşin etrafında toplanmıştı. Ama ben bi kişiyi arıyordum. Mira... Yoktu. Merak etmiştim. Acaba neden gelmedi? "Eylül bişey sorabilirmiyim? " "Tabi ki sorabilirsiniz? " "Şey... Mira neden gelmedi biliyormusun? " "Bilmiyorum "dedi Eylül
En son dayanmayıp Miraların kaldığı odaya gitmek için ayaklandım.
Kapının önüne geldim. Bi iki saniye duraksadım. Acaba kapıyı çalsam mı çalmasam mı? Diye.
Kapıyı iki kez tıklattım en fazla on saniye sonra kapı açıldı. Nedense beni görünce şasırmıştı. " Gelsene kapıda kaldın"dedi.
İçeri geçtiğimde kendisi yatağa ben ise küçük koltuğa oturdum. İlk konuşmaya Mira başladı. "Ben sana teşekkür ederim. "dedi. Bi an bi düşündüm ne için teşekür ettiğini sonra anlayıp cevap verdim. " Önemli değil "dedim ve sonra ekledim. " Neden gelmedin dışarıya? " "Yorgunum biraz ondan " dedi. Yaklaşık 5 dakikadır ne ben konuştum ne o konuştu. Sessizliğimizi bozan kapı sesi oldu. Mira kapıya bakmak için ayaklandı.
Gelen Eylülmüş. İçeri girer girmez konuşmaya başladı. "Yaman Mert bi saattir seni arıyor. İstersen bi bak? " dedi "Tamam bakarım. İyi geceler Mira " deyip odadan çıktım.(oda derken otel odası değil)
İçeri girdiğimde Mert yatakta sızmış kalmıştı. (Yani yorgunluktan uyumuş anlamında). Bende ses çıkartmadan kendi yatağıma uzandım. Sonrası karanlık...
