Bir evren var, hayatımı sil baştan var eden.
Bir evren var, bilinmezliklerin içinde kaybolduğum.
Bir evren var, hayatımın son perdesini yazacak olan.
Bir evren var, rüya mı yoksa gerçek mi bilmediğim.
Neydi tüm bu yaşadıklarım ve şahit olduklarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"RÜYA MI GERÇEK Mİ?"
Uçsuz bucaksız önümü göremediğim bir bilinmezliğin ortasında koşuyordum.
Arkamdan bağıran ve bedenimi bir mezarın içindeymiş gibi hissettiren o ses kime aitti bilmiyordum. "Ne kadar kaçarsan kaç! Kaderden ve olacaklardan kaçamazsın!"
Kaderden neden kaçıyordum?
Bitiş noktası görünmeyen ormanın ortasında, arkamdaki sesler kesilince bir jilet kadar keskin adımlarımı zorlukla durdurdum. Etrafımda birilerinin varlığını hissediyordum sanki; fakat göremiyordum.
Temkinli bir şekilde kendi etrafımda bir kaç kez döndüm ve en sonunda çaresizce dizlerimin üzerine çöktüm. Buz gibi hava derime nüfuz ediyordu ve tüylerimi kabartıyordu. Puslu bakışlarım etraftayken bir siluet karartısı gördüğümde beynim bir ölünün beyninden farksız bir şekilde işlevini yitirmiş gibiydi.
Gözlerimi bir ışık huzmesi alırken ellerimi gözümün önüne doğru tutarak siper etmiştim. O ışıltı tam gözümün önünde durduğunda sımsıkı yumduğum gözlerimi açamıyordum. Sanki bir siluet vardı ve bedeni tamamiyle ışık huzmelerinden ibaretti.
"Yaşanacak her şeyin kilit noktası sensin. Her ne kadar kaçarsan kaç o ebedi son çoktan yazıldı."
𖥸
Güneş ışınlarının yüzüme gelmesine engel olacak şekilde, avucumun içini gökyüzüne doğru biraz daha kaldırdım. Parmaklarımın arasından sızıp da yüzüme işleyen güneş ışınları, tebessüm etmeme sebep olmuştu. Ayaklarımı havuzun içerisinde bir kaç kez hareket ettirdim. Bu şekilde saatlerce durabilirdim, tabi annem ismimi seslenmeseydi.
"Melina!"
Derince iç çekip, ayaklarımı havuzdan çıkardım. Parmak arası terliklerimi giydikten sonra, bahçeye açılan kapıda dikilen anneme doğru baktım.
