Zawgyi
"ကိုယ္တိုင္မေတြ႔ၾကည့္ေတာ့ဘူးလားဆရာ"
ဝမ္းနင္ကအေမးျပဳလာေပမယ့္ သူကတိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ပဲအျငင္းသေဘာေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
လြမ္းေနရတဲ့မားရဲ႕မ်က္ႏွာက တကယ့္ကိုရႊင္ရႊင္ျပျပ။
သိသိသာသာစိတ္ခ်မ္းသာေနပံုက အရင္ကသူနဲ႔အတူ႐ွိစဥ္ကနဲ႔ကြာျခားလြန္းစြာပဲ။
စိတ္လႈပ္႐ွားတတ္လြန္းျခင္းေတြ ၿငိမ္သြားၿပီနဲ႔တူပါရဲ႕ အရင္လိုမငိုျဖစ္ေတာ့ဘူး။
မားကိုျပန္ေတြ႔ခဲ့ရင္ မားကိုဖက္ၿပီးသည္းႀကီးမည္းႀကီးငိုမယ္ အျပစ္တင္စကားေတြလည္းေျပာမယ္ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြရဲ႕ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေတြေတာင္းမယ္လို႔ၾကံရြယ္ထားတဲ့ စိတ္ကူးေတြက ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္...
အသက္ေတြပိုႀကီးလာလို႔ပဲ စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္သြားေလသလား...။
ကားမွန္ျပတင္းတံခါးကတစ္ဆင့္ျမင္ေနရတဲ့မားက မိသားစုအသစ္နဲ႔တကယ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနပံုပါပဲ။
အသက္အရြယ္အိုမင္းသြားေသာ္ျငား မားေဘးရွိပန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔အၿပိဳင္လွေနဆဲပါပဲ။
ေဘးကပါးမဟုတ္တဲ့အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္သူနဲ႔စကားေျပာရင္းျပံဳးေနဟန္က ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာေနေၾကာင္းသိသာလွစြာ။
ေပ်ာက္ေနသူကိုျပန္႐ွာေတြ႔ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲကအစိုင္အခဲေတြလည္းတစ္ထစ္ေျပေလ်ာ့သြားသလိုပါပဲ။
"ပါး"
အိမ္အတြင္းမွ ၁၈ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလးတစ္ဦးခုန္ေပါက္ရင္း ဖခင္ျဖစ္သူထံေျပးလာတယ္။
မားနဲ႔ေတာ့နည္းနည္းမွမတူလွစြာပဲ.....ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ေတာ့ျမင္တာႏွင့္သားအဖမွန္းတန္းသိေစတယ္။
"ကေလးမေလးက အမ်ိဳးသားဘက္ကပါတဲ့ကေလးလို႔သိရပါတယ္ဆရာ စာေတာ္ၿပီးအေနေအးတယ္လို႔သိထားပါတယ္"
"ေကာင္မေလးရဲ႕အေမရင္းကေကာ"
"ကေလးမေလးကိုေမြးၿပီးကတည္းကမ႐ွိတာလို႔ပဲသိထားပါတယ္ အေၾကာင္းအရင္းအကုန္ေတာ့ေသခ်ာမသိရေသးဘူးဆရာ"
ဝမ္းနင္ရဲ႕စကားကိုအနည္းငယ္ေတြးဆဟန္ျပဳၿပီးမွစိတ္ကိုျပန္ျဖတ္ခ်ထားလိုက္တယ္။
တကယ္ဆိုသူနဲ႔မွမဆိုင္ပဲ...မားအဆင္ေျပေျပေနႏိုင္ရင္ၿပီးတာပဲဟုသာျဖည့္ေတြးထားလိုက္သည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
Just You
Fiksi PenggemarZhanYi Note_ခုမွအစေရးၾကည့္တာမို႔ ဖတ္မိခဲ့သည္႐ွိေသာ္ positive pointျဖင့္သာေဝဖန္ေပးပါ။
