𝐵𝑒𝑛𝑖𝑚 𝑀𝑎𝑓𝑦𝑎𝑚

Bölüm 5

Barış ve Öykü ayağa kalkmış bize bakıyorlardı. Öykü bana yalan söylemişti.

Aferim kız, ÖYKÜ ATEŞ GELDİ.

Bana o Ateş olmadığını söylemişti.

"Bana yalan söyledin" Dedim titreyen sesim ile.

Öykü bana doğru adım attığın da,

"Sakın, sakın Öykü tek bir adım bile atma!"

"Yağmur sana söyleyecektim kardeşim cidden söyleyecektim"

"Ne zaman ha ne zaman!"

"Şuan söyleyemezdim bunu ben değil Ateş abi söyleyecekti."

Ateş'e bakıp oradan birleşik elimize bakmıştım, ellerimi ellerin'den ayırmaya çalıştım ama bırakmıyordu, bu sefer daha sıkı tutmaya başlamıştı.

"Bırak, bırak dedim sana!" Diye bağırdım.

Ateş beni kendine çekip sarmalamıştı.

"Şşş her şeyi anlatıcam ama şuan olmaz."

Göz yaşlarım gözümden firar edip çeneme doğru yol aldığında Ateş'den ayrılmış Öykü'ye bakıyordum.

"Yağmur senin yanağına noldu?" Deyip hızla yanıma gelmişti.

Elini yarama atıp dokunduğunda inleyerek bir adım geri gitmiştim. Hala yeni tokat yemişim gibi acıyordu.

"Kim yaptı bunu sana!" Sertçe konuştuğunda yüzündeki endişeyi görmüştüm.

"Kim yaptıysa yaptı, hem seni ne ilgilendirir ki." Sert konuştuğumda pişman olduğunu görmüştüm.

"Yapma böyle lütfen" Bana sarıldığında ittirmeye çalıştım ama sıkı sarmalamıştı. İttirecek halim bile kalmamıştı, yorgundum. Bu ortamdan çıkıp gitmek istiyordum.

Ateş elimi tutup beni Öykü'den ayırdığın da Öykü korkarak gözlerini kaçırmıştı. Allah aşkına kimdi bu Ateş neden bana iyi davranıp diğerlerine kötü davranıyordu.

"Dinlenmek istiyorum." Gözlerimi yere dikip konuşmuştum.

"Yağmur gel konuşalım."

Ateş araya girmişti.

"Öykü sonra, şuan sana sinirli ve yorgun, ilk önce dinlensin sonra. Barış Öykü'yü alıp evinize gidin.

Yorgun ve sinirli olduğum doğruydu ama tek Öykü'ye değil hepsine sinirliydim.

"Tamam abi."

"Tek Öykü'ye değil hepinize sinirliyim!"

Barış'a baktığımda gözlerini benden çekip yere dikmişti.

Her ne kadar sormak istemesem de sormam lazımdı burada kalacak değildim.

"Öykü ev tuttun mu?"

Öykü tam konuşacakken Ateş araya girmişti.

"Burada kalıyorsun!"

"Saçmalama daha sen kimsin necisin onu bile bilmiyorum."

"Ateş Yıldırım'ım bunu bilmen yeterli."

"Şuan seni çok tanıdım teşekkür ederim Ateş Yıldırım."

Öykü'ye tekrar dönüp baktığımda sulanmış gözleri ile bana bakıyordu.

"Öykü yorgunum dinlenmem lazım ev tuttun mu? Tutmadıysan yetimhaneye geri dönecem."

"Yağmur üzgünüm ama Ateş abi'nin dediği gibi burada kalman lazım."