Series No. 2 of Hoshino
It's final. I decided to move out. Nang nakausap ko si Art at iba pa naming mga kaibigan nung isang gabi ay lalong nabuo ang desisyon ko. They are all in one apartment with different rooms living their lives with their own chosen path. Susubukin ko ang kakayanan ko. I'll live independently, do a part time job, renting a space, and do everything on my own. Tho may kaya ang pamilya ko pero ayaw kong dedepende na lang ako sa mga kapatid at ipon ng mga magulang ko.
Just right when I arrived home from the province, I immediately contact one of my friend, the one who is close enough to the land lady.
***
“Uhmmm” sabay tango nya habang sumisipsip ng milktea, nandito kami ngayon sa milktea shop na malapit sa university namin “Maganda lahat ng facilities, approachable ang land lady, at sobrang comfy tirahan. Yun lang kailangan mo mag-advance deposit at pag hindi ka tumagal di mo makukuha yung pera mo at magbabayad ka pa” tumingin siya sa'kin habang abala sa pagkain ng cake “Don't worry alam kong tatagal ka dun”
“Hmmm Kises...” she looked at me while sipping the milktea “What about the... ghost rumors?” she stop sipping
“Do you have a third eye?” umiling ako “Then you'll see nothing but a comfy and affordable place! And besides our friends are in your neighborhood duh!” she's smiles and continue her thing. Napalunok ako sa sinabi niya pero di ko na iuurong ang kontrata.
***
“Room 54” bulong ko, tumigil ako sa harap ng pinto na nasa ika-pitong palapag, hawak ko ang card at agad na nagswipe sa lock nito.
“Woah”agad akong namangha sa ganda ng loob nito. Hinila ko ang maleta ko hanggang sa dining area. Naupo ako sa sofa at agad na nakaramdam ng pagod dahil sa lambot nito. Inilibot ko ang mata ko, para makita ang kabuuan ng apartment. Isang kwarto, isang cr, maliit na kusina na may maliit na island bar, at itong komportableng dining set. Ang ganda ng paligid at nakakapagtakang mura lang ang renta. Humiga ako sa sofa at di namalayan ang pagkaidlip.
***
Nang naalimpungatan ko ay madilim na at kulay kahel na sinag ng araw ang sumisinag galing sa malaking sliding window na nakaharap sa kabuuan ng syudad. Agad akong tumayo dahil alam kong ano mang oras ay dudumugin na ako ng mga kaibigan ko dito na may pa-welcome party daw kahit hindi naman kailangan.
Dumiretso ako sa may pinto para buksan ang switch na ilaw nang bigla akong may narinig na ingay mula sa kwarto. Nakaawang ang pinto nito, dahan dahan akong naglakad palapit dito habang inaalala ang mga sabi sabi tungkol sa multong naninirahan dito. Pumasok ako sa kwarto ko at inilibot ang paningin ngunit wala akong nakita. I was about to shrugged when the curtains at the veranda blown by the cold wind from the outside and there, I saw a tall man topless with his trousers.
“Excuse me?” tawag ko para makuha ang atensyon niya “Hello kuya? Naligaw ka ba?” sa gwapo niya, sigurado akong di siya multo. Patuloy ang paglapit ko sa kaniya hanggang sa tatlong hakbang na lang ang layo niya sa akin “Excuse me?” lumingon siya sa'kin. He looks so stressed and exhausted, he has teary eyes and has the most sad look I could ever seen, suddenly I felt the urge to tap his back and I did. Right then when touched him... He disappeared, sa gulat ko di ako nakagalaw.
“M-multo?” saad ko habang nangangatal ang buong katawan, hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulala nang...
“VIEN!!! YODEPOTA NASAN KA BA? PAPASUKIN MO KAMI ANO BA?!”
Nagulat ako sa sigaw galing sa labas ng apartment ko at nuon lang ako napabalik sa reyalidad.
“O-oh!?” nanghihinang naglakad ako papunta sa pinto at binuksan ito.
